صدیقین

و فرمود امام صادق علیه السلام : «اَلْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ مِمَّنْ یُعْجِبُ بِعَمَلِه وَ هُوَ لا یَدْری بِمَ یَخْتِمُ لَهُ».

و فرمود امام صادق علیه السلام : «اَلْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ مِمَّنْ یُعْجِبُ بِعَمَلِه وَ هُوَ لا یَدْری بِمَ یَخْتِمُ لَهُ».

و فرمود امام صادق علیه السلام : «اَلْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ مِمَّنْ یُعْجِبُ بِعَمَلِه وَ هُوَ لا یَدْری بِمَ یَخْتِمُ لَهُ».

و فرمود امام صادق علیه السلام : «اَلْعَجَبُ کُلُّ الْعَجَبِ مِمَّنْ یُعْجِبُ بِعَمَلِه وَ هُوَ لا یَدْری بِمَ یَخْتِمُ لَهُ».

راههای اثبات وجود حق تعالی، بسیار است و هر کس طریقی را پیموده است، می توان گفت به عدد انفاس خلائق راه موجود است

در بحث پیشین گفتیم که یکی از علل روی آوری فیلسوفان به برهان صدیقین، تلاش برای دست یابی به برهان با کم ترین مقروضات و مقدمات می باشد

در باب مسئله شناخت واجب الوجود، ابتدا این سؤال مطرح می شود که آیا بشر خاکی را راهی به آن وجود عالی هست

در شماره چهل و نهم و پنجاه و یکم، از تقریرهای متعدد برهان صدیقین، تقریر محقق سبزواری، علاّمه طباطبائی و شیخ الرئیس ابوعلی سینا را بررسی کردیم. اینک در این شماره تقریر مرحوم صدرالمتألهین را مورد بحث قرار می دهیم:

همه ادیان در پذیرش وجود خداوند متعال اشتراک نظر دارند، آنچه آنها را از یکدیگر متمایز می سازد، بحث در توجیه و تفسیر هستی مطلق است

واژه شناسان، معانی مختلفی برای «صدیق » ذکر کرده اند. راغب اصفهانی می گوید: «الصدیق من کثر منه الصدق وقیل بل یقال لمن لا یکذب قط وقیل بل لمن لا یتاتی منه الکذب وقیل بل لمن صدق بقوله واعتقاده وحقق صدقه بفعله ». (1)