خواندنی ها برچسب :

صلح-امام-حسن

«کریم»، در زبان و فرهنگ اسلامی، نژاد و اصیل1، خوش خوی و خوش روی2، پاکدامن و عفیف،3 جوانمرد و با مروّت، بخشاینده، بلند همّت و بزرگوار، خیرخواه و مهربان، نیکوکار، نیک نفس و نیکونهاد و در یک کلمه، جامع همه ارزشها4 است
انتشارات انقلاب اسلامی کتاب صلح امام حسن(علیه‌السلام)، ترجمه‌ی حضرت‌آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای(مدّظلّه‌العالی) را منتشر می‌کند.
عراق یکی از سرزمینهای اصیل اسلامی بوده است و در آغاز با دو شهر «بصره» و «کوفه» به نام «عراقین»1 پدید آمد و بعدها با پیدایش بغداد، نقش مهم تری را در جهان اسلام عهده دار گردید.
پس از توطئه خوارج که منجر به ضربت خوردن و شهادت امیرمومنان شد، معاویه چنین شرایطی را بهترین فرصت برای دست یافتن به آرزوی دیرین خود و خاندانش (خلافت ) یافت [1] و تصمیم گرفت بدون فوت وقت و قبل از آنکه امام حسن (ع) پایه های قدرت خود را گسترش داده و تقویت نماید به کوفه حمله کند
شخصیت و نقش آفرینی امام حسین (ع) (4-61 ه. ق
عملیات روانی از کارآمدترین، پیچیده ترین، پویاترین و در عین حال خطرناکترین جنگ ها به شمار می رود که در طول تاریخ همواره جبهه کفر و شرک و نفاق برای خاموش کردن نور هدایت الهی و هدایت و رهبری مردم به سوی گمراهی و ضلالت از آن استفاده نموده است ؛ در این خصوص قرآن کریم میفرماید: «وَ الذِین کفَرُواْ أَوْلیآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یخْرِجُوَنهُم مِّنَ النّ ...
سرآغاز امام حسن (علیه السلام) پس از هفت ماه و بیست و چهار روزخلافت ظاهری، در پانزدهم جمادی الاولی سال چهل و یکم هجری قمری اقدام به صلح با معاویه نمودند و خلافت را واگذار نمودند
سستی مردم در حمایت از امام، از مهم‏ترین دلایل اقدام آن حضرت برای اتخاذ موضع جدید بود. هیچ کس نمی‏تواند مدعی شود که امام به جنگ با معاویه اعتقاد نداشته است.
اگر علت صلح امام حسن(ع) انجام تکلیف الهی باشد؛ بدین معنا که خداوند چنین وظیفه ‏ای را برای آن حضرت تعیین کرده است
صلح امام حسن(ع) با معاویه در سال 41 قمری انجام شد اما پس از چهارده قرن همچنان سؤالاتی را به ذهن شیعیان متبادر می‌کند.