پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود:
[1]
«الصّومُ لی و أنا اُجزی به.» روزه از آن من است و به جزای آن من اولی ترم از آنچه آن عبادتی سرّی است، به ظاهر هیچ تعلق ندارد و غیر را اندر آن هیچ نصیب نباشد. جزای آن بی نهایت است و گفته اند که دخول بهشت، خلق را به رحمت است و درجت به عبادت و خلود به جزای روزه؛ از آنچه خداوند گفت: «أنا أجزی به.»
