فارسی-میانه

بارها شنیده‌ایم که «فارسی»، زبان شعر و ادبیات، ذوق و عاطفه است. زبان نظم و نثر، زبان سجع و استعاره. این گزاره‌ها تا چه حد درست است؟ فارسی زبان شعر است؟ سرایش شعر، خاصیت درونی زبان فارسی است یا ساخته و پرداخته تاریخ و محصول اقلیم و جغرافیا؟

قدیم‌ترین اشاره‌ها به پزشکی و عمل‌های آن در نوشته‌های ایرانِ پیش از اسلام، مطالبی است که در بخش‌هایی از اوستا و بعض متن‌های فارسی میانه (پهلوی) بازمانده است

واژه‌ی پزشک، که پزشکی از آن گرفته شده، صورتی از بِزِشْکِ پهلوی (فارسی میانه) است، (1) که، طِبق رأی نیبرگ، تحوّل آن در زبان‌ها (یا گویش‌ها)‌ی ایرانی شمال‌غربی و جنوب‌غربی چنین بوده است؛ (2) ایرانی باستان مفروض bišaz-ka- (قس- bhisaj سانسکریت)- bizaška *< (با قلب (3) š و Z) در ایرانی شمال غربیِ مف ...