قرآن-مجید

مقدمة باید عرض بکنم که این جمله را باید همیشه در نظر داشته باشیم که القرآن یفسر بعضه بعضا قرآن بعضی از آیات آن تفسیر کننده و توضیح دهنده بعضی آیات دیگر است.در خود قرآن کریم آیه ای هست که درواقع متود قرآن شناسی را به ما معرفی می کند.این آیه،«متودولوژی »

به رغم وجود عوامل محدودکننده انسان مانند وراثت، طبیعت و جامعه انسان می تواند به اراده خود مسیر خویش را برگزیند و از حصار عوامل محدودکننده در اطراف خود بیرون آید؛ حتی این توانایی را پیدا می کند که سرنوشت جدیدی را برای جامعه و تاریخ خود رقم زند.

قرآن در آیات فراوانی به بیان منزلت رفیع و شأن والای خویش پرداخته است تا هیچ کس حجتی در رویگردانی از قرآن نداشته باشد و کسی هم که به قرآن روی می آورد، با معرفت و بینش در وادی آن گام نهد. اهل بیت: که عارف به حقیقت قرآن هستند، همپای آن، این منزلت و فضیلت را به خوبی تبیین کرده اند. اینک نمونه ای از سخنان امام حسن مجتبی(ع) در این خصوص ذکر می شود:

کل قرآن در ماه رمضان به بیت المعمور نازل شد سپس در مدت بیست سال بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)

قرآن مجید در ضمن آیاتى از وجود خودش و از تورات و انجیل تعبیر به نور و روشنائى مى‌کند، و به عبارت دیگر نازلکننده کتاب‌هاى آسمانى و ملکوتى، یعنى حضرت حق از قرآن و تورات و انجیل به عنوان نور و روشنائى یاد مى‌نماید.

بنا بر روایت نبوی، در هر سوره‌ای از سور مسبحات، آیه‌ای وجود دارد که برتر از هزار آیه است.در قرآن مجید، سوره‌های که با ماده «سبح» یا «یسبح» شروع می‌شود را مسبحات می‌نامند

الف ) ترجمه ی انگلیسی مسلمانها از قرآن:

بر اساس آیات قرآن کریم، ابلیس یکی از جنیان بوده که بر اثر کثرت عبادت، جزء ملائک قرار گرفت اما بعد از خلقت آدم، چون دستور خداوند را عصیان کرد و بر آدم سجده نکرد، از درگاه الهی رانده شد

در پاره‌ای از احادیث ذیل آیات قرآن آمده است که در میان اسماى حسنای الهی، اسم اعظمى است که هرکس خدا را بدان نام بخواند مستجاب‌الدعوه خواهد بود.

قرآن مجید و روایات همه امت را به احسان به اقوام و خویشان فراخوانده اند.