مرگ-برای-همه

افرادی که در اثر تصادف می میرند زمانی است که در جاده در حال حرکت هستند در یک لحظه می میرند و در همان لحظه می بینند که وارد محیط دیگری شده اند . زمان کوتاهی می گذرد تا بفهمند که وارد برزخ شده اند.

حضرت علی علیه السلام در خطبه 91 نهج البلاغه می فرمایند: مدت عمر هر کس را بیافرید و مقدر و معین کرد، پس آن را طولانی و کوتاه و مقدم و مو خر قرار داد

آیا به کسانى که از ترس مرگ از خانه هایشان در حالى که هزاران نفر بودند بیرون آمدند با دیده عبرت ننگریستى و وضعشان را ندانستى؟ پس خدا به آنان فرمود بمیرید سپس آنان را زنده کرد، خدا نسبت به مردم داراى فضل و احسان است، ولى بیشتر مردم سپاس نمى گذارند. و در راه خدا پیکار کنید و بدانید که یقیناً خدا شنوا و داناست.

براساس محتویات تورات که بخشى از آن در قرآن مجید آمده، و بر مبناى آیات قرآن و معارف حقه، و با توجه به فرمایشات پیامبران که در کتاب‌هاى حدیث نقل شده، اشتیاق به مرگ و انتقال از دنیا به آخرت نسیمى ملکوتى و حالتى معنوى است که از عمق ایمان به خدا و یقین به آخرت و اعمال صالحه و اخلاق حسنه و پاکى و طهارت درون بر میآید، و در سرزمین دل و گلستان قلب‌ میوزد، ...

در قرآن، گاهى خداوند کارهایى را به خودش نسبت مى ‌دهد و گاهى همان کار را به دیگرى، مثلاً در مورد گرفتنِ جان انسان، یک جا مى ‌فرماید: «اللّه یتوفّى الانفس» (سوره زمر، آیه 42) خدا، جان مردم را مى ‌گیرد

خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر زان پیش تر که بانگ برآید فلان نماند (سعدی)چه زیبا سروده است استاد سخن، سعدی، تا این زرق و برق دنیا نه چشم سر را گول بزند و نه چشم دل را پر کند

حضرت علی علیه السلام در خطبه 91 نهج البلاغه می فرمایند: مدت عمر هر کس را بیافرید و مقدر و معین کرد، پس آن را طولانی و کوتاه و مقدم و مو خر قرار داد

موضوع معاد و ضرورت آن از نظر عقل و نقل (آیات قرآن و روایات ) قابل بررسی است که در نوشتارهای متعددی مورد بحث قرار گرفت

خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر زان پیش تر که بانگ برآید فلان نماند (سعدی)چه زیبا سروده است استاد سخن، سعدی، تا این زرق و برق دنیا نه چشم سر را گول بزند و نه چشم دل را پر کند

براساس محتویات تورات که بخشى از آن در قرآن مجید آمده، و بر مبناى آیات قرآن و معارف حقه، و با توجه به فرمایشات پیامبران که در کتاب‌هاى حدیث نقل شده، اشتیاق به مرگ و انتقال از دنیا به آخرت نسیمى ملکوتى و حالتى معنوى است که از عمق ایمان به خدا و یقین به آخرت و اعمال صالحه و اخلاق حسنه و پاکى و طهارت درون بر میآید، و در سرزمین دل و گلستان قلب‌ میوزد، ...