مسعود-کیمیایی

کیمیایی انگار در سال های اخیر بنا دارد هر از چند گاهی به بهانه ساخت یک فیلم، دیداری با همکاران سینمایی اش تازه کند و اتفاقا این، بسیار پسندیده ای است.

اگر بخواهم حرف آخر را همین اول بزنم، زدن حرف‌هایی درباره سینمای مسعود کیمیایی که قبلا ده بار و صدبار و دویست بار نوشته شده و گفته شده دیگر کسالت‌بار است

در پلن طراحی شده سفارتخانه‌ای برای جشنواره فیلم فجر، نقشه راه کامل مشخص است. شمار فراوانی از چهره‌های مشهور سینما، تئاتر و موسیقی از تمامی اجراها و قضاوت‌های رقابتی انصراف می‌دهند.

وزارت ارشاد به عنوان متولی برگزاری جشنواره‌های فجر باید فکری به حال انتخاب‌های ضعیفی که تاکنون داشته بکند. افرادی امروز سکاندار جشنواره شده‌اند که حتی نمی‌توانند پاسدار نام «فجر» باشند.

هرچند مسعود کیمیایی درسال‌های اخیر در کنش‌های سیاسی حاضر نبوده است و این موضع شنبه شب را هم می‌شود صرفاً از روی احساسات و عواطف در نظر گرفت و به نظر می‌رسد در روزهای آینده تعدیل خواهد شد.

مسعود کیمیایی در اولین حضور در شبکه خانگی سریال «جسدهای شیشه‌ای» را می‌سازد.

اولین فیلم پولاد کیمیایی در مقام کارگردان که بسیاری منتظر بودند ببینند قرار است پا جای پای پدر بگذارد و یا راه خودش را در سینما برود و خب «معکوس» به‌وضوح جواب این سؤال را می‌دهد

صدای آواز نیکلاس کیج ممکن بدترین مولفه‌ای است که چاشنی هیجان انتقام جویانه یک ضد قهرمان می‌تواند باشد. صدای بد کیج، صدای نکره کلینت ایستوود در «واگنت را رنگ کن» را به یاد می‌آورد.

اگر هالیوودی ها نتوانستند سینمای ایران و فرانسه را شبیه خودشان کنند، روزی خواهد رسید که در برابر سینمای غیر قابل تحرک ایران و فرانسه {به‌لحاظ فرم و ساختار} زانو خواهند زد.

محتوایی که برنامه‌ «چهل تیکه» برای خاطره‌بازی انتخاب می‌کند، برای مخاطبان جذابیت و تازگی دارد.