منتظر

بشر بحران زده امروز منتظر یک منجی است تا او را از بحران و پریشان حالی نجات دهد و به آرامشی مطلوب برساند

مداومت بر عرض طاعت و تبعیت، تجدید عهد و بیعت، و اظهار مودت و محبت نسبت به حضرت ولی عصر(ع)

انتظار ظهور امام مهدی (ع) یا به تعبیر دیگر انتظار فرج آل محمد (ع) در آموزه های دین اسلام از اهمیت و جایگاه بسزایی برخوردار است، اما این مفهوم خود مصداقی از مفهوم عام «انتظار فرج » یا امید به آینده است که در روایات اسلامی بر آن تاکید فراوانی شده است .

انتظار، صرف نظر از معنای لغوی آن - چشم داشتن، چشم به راه بودن-، باوری است بارور به عمل که در زندگی انسان منتظر در غالب کرداری خاص تجسم می یابد. انتظار، اعتقادی است در گرو عمل و به حالت کسی گفته می شود که از وضع موجود ناراحت است و برای ایجاد وضع بهتر تلاش می کند.

فرمود: «در حقیقت، ما قوم تو را پس از [عزیمت] تو آزمودیم و سامری آن ها را گمراه ساخت » پس موسی خشمگین و اندوهناک به سوی قومش باز گشت [و] گفت: «ای قوم من، آیا پروردگارتان به شما وعده نیکو نداد؟ آیا این مدت بر شما طولانی می نمود یا خواستید خشمی از پروردگارتان بر شما فرود آید که با وعده من مخالفت کردید .» (1)

فلسفه انتظار از دیرباز موضوع سخن ادیان الهی بوده است . یهود در انتظار آشکار شدن مسیحاست، کلیسا همچنان برای بازگشت عیسای ناصری دعا می کند و بسیاری از مسلمین هم موعودی را برای خود فرض کرده اند

انتظار در مکتب اسلام، تنها یک رویکرد عاطفی نیست; بلکه رویکردهای معرفتی، اجتماعی، اخلاقی و فردی را نیز شامل می شود . از این روی می توان، انتظار را همچون منشوری دانست که دارای تجلیات گوناگونی است .

خداوند عزوجل امام را رکن زمین قرار داد تا زمین اهل خود را نلرزاند و او را ستون پایدار اسلام و پاسدار راه هدایت قرار داد تا دین از میان نرود.

«مهدویت » سبزترین اندیشه ای است که خداوند آن را به انسانیت هدیه کرده است و می رود تا با به شکوفه نشستن، جهان هستی را به عطر دل انگیز خود طراوتی بهشت گونه بخشد

« لو لم یبق من الدهر الا یوم لبعث الله تعالی رجلا من اهل بیتی یملوها عدلا کما ملئت جورا » رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم: