موسیقی-اقوام-ایرانی

پوست صورتشان زیر نور آفتاب سوخته و خطِ چین و چروک‌های چهره شان عمیق‌ است. هیچ آرایشی ندارند. چند تارِ مویشان از زیر شال سوزن‌دوزی‌شده‌شان بیرون زده است. جای خالی پیرسینگ سنتی روی بینی‌شان مشخص است. یکی در روستایی در چابهار و دیگری در روستایی نزدیک نیک‌شهر زندگی می‌کند اما هر دو اهل یک خطه هستند: سیستان و بلوچستان.

«تا خودت مثل من نباشی نمی‌توانی متوجه شوی که زار یعنی چه؟ من نسلی به اینجا رسیدم، از پدربزرگ و مادر بزرگ به مادرو پدر، عمو، دایی و...هیچ وقت این کار را از کسی که غریبه باشد نگرفته‌ام. زار حسی منتقل می‌شود. شاید مردم آن را از من گرفته باشند اما من نه. زار هم مثل بیماری، ارثی است و به این شکل به اعضای دیگر خانواده منتقل می‌شود».

کی‌قباد میردار نوازنده نی که فراموش کرده بود سازش را همراه خودش از منطقه دلیر و الیتِ مازندران بیاورد، خودش را به تالار رودکی رساند و با بهمن سام دلیری خواننده دیگر این منطقه قطعاتی را اجراء کردند که مخاطبان‌شان را تحت تاثیر قرار دادند.

معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رییس سازمان فرهنگی-هنری شهرداری تهران از نبود هیچ بودجه‌ی دولتی برای برگزاری جشن بهار مهربانی با 400 اجرا خبر دادند.

سرپرست گروه هنری «صدای سبزوار» معتقد است نمایش‌های آیینی سبزوار و رقص چوب‌بازی به شکست حکومت 120 ساله مغول توسط جنبش سربداران منجر شد.

شاید موسیقی بختیاری بی‌کلام مقام سال تحویل را بارها شنیده‌اید. موسیقی که بسیاری از ما پای سفره هفت سین با آن خاطره داریم، علی‌اکبر مهدی‌پور دهکردی نوازنده سُرنا و اسدالله قبادی نوازنده دُهل نواخته‌اند.

یک انسان‌شناس معتقد است: هنرهای آیینی که متاسفانه به دلایل متعددی مورد بی‌مهری سازمان سیاستگذاری فرهنگ رسمی ما قرار گرفته‌اند، در عمل برای مردم به‌عنوان یک منبع کلیدی تجربه هنری و هویتی تعریف می‌شوند.

خالو محمد قنبر هرمزی، یکی از اعضای گروه موسیقی لیوا که برای برگزاری هفته هنر هرمز همراه این گروه به تهران آمده بود، بر اثر سکته قلبی درگذشت.

خالو محمد قنبر هرمزی، یکی از اعضای گروه موسیقی لیوا که برای برگزاری هفته هنر هرمز همراه این گروه به تهران آمده بود، بر اثر سکته قلبی درگذشت.