جوامع در روند تاریخی خود، هیچ گاه به مرحله فروپاشی کامل نمی رسند؛ هم چنان که هیچ گاه جامعه ای را نمی توان یافت که از همبستگی مطلق برخوردار باشد و هیچ نشانه ای از بروز حالت های عدم تعادل را نتوان در آن مشاهده کرد. جوامع به صورت عینی در طیفی دوسویه، از همبستگی اجتماعی نسبی تا مرز گسستگی نسبی پیش می روند؛ امّا به همبستگی مطلق یا گسستگی مطلق نمی رسند.