واقع‌گرایی

اگر اندکی افسرده هستید، در کمال تعجب باید به شما بگوییم که احتمالا در مقام قضاوتِ عملکرد خودتان -و در کل، تشخیص واقعیت‌های دنیا- بهتر از نسخهٔ غیرافسردهٔ خودتان عمل می‌کنید.

همزمان با انجام کارهای روزمره، سخنگوی درون ما تجربه ما را شرح می‌دهد. این سخنگوی درون، رفتار ما را هدایت کرده و بر روی نحوه تعامل ما با دیگران تأثیر می‌گذارد

یکی از انواع ادبی که در ادبیات کودکان رونق روزافزونی پیدا کرده، داستان‌های واقع‌گراست. داستان‌های واقع‌گرایانه که در اصل از ادبیات بزرگسالان به ادبیات کودکان رسیده، اکنون بخش مهمی از ادبیات کودک غرب را متوجه خود کرده است

چکیده: نسبی گرایی معرفتی معتقد است که افراد یا فرهنگ ها در درون چارچوب های خاص خود می اندیشند و عمل می کنند و هیچ گونه ارتباط یا تاثیری بر یکدیگر ندارند . این دیدگاه، به طور ناخواسته خشونت را تجویز می کند; حال آنکه بنابر دیدگاه واقع گرایی، می توان از طریق گفت وگو به تفاهم و تبادل ایده ها و اندیشه ها پرداخت .

یکی از جدیدترین نظریات در باب روابط بین الملل «نظریه انتقادی» است که ریشه در مباحث انتقادی «مکتب فرانکفورت» دارد

نویسنده با ذکر لوازم واقع گرایی از دیدگاه دان کیوپیت و اشاره به اینکه چنین دیدگاهی از واقع گرایی مورد قبول نیست، به نقد افکار وی می پردازد. از نظر دیویس اعتقاد به مسیحیت و واقع گرایی با آنچه کیوپیت گمان کرده است، ملازمه ندارد و نظریه او (نظریه اصالت منظر) را خودمتناقض می داند و سرانجام بر وجود خدا به عنوان اصلی اساسی در آیین مسیحیت تاکید می نماید.

اصطلاح واقعگرایی که تقریبا از میانه قرن نوزدهم میلادی در قاره اروپا رواج پیدا کرد، برای اشاره به دگرگونی نوینی در روند پیشرفت ادبیات داستانی منثور به کار می رود که از دو دهه پیشتر، یعنی در حدود سال 1830 میلادی آشکار شده بود

این مقاله درباره این پرسش است که «به چه چیز می توانیم معرفت پیدا کنیم؟» در اینجا مسئله اصلی رئالیسم هستی شناختی است

واقع گرایی انتقادی نهضتی در فلسفه و علوم انسانی است که با آثار روی بَسکار (RoyBhaskar) شروع شده است. واقع گرایی انتقادی مدّعی است که قوانین علّی استعداد اشیا را که در ساختارهایشان نهفته است بیان می کنند، نه پیوندهای ثابت و پایدارشان را که در خارج از آزمایش ها کمیاب اند

دامت، فیلسوف انگلیسی است که بیش تر در حوزه های فلسفه ی زبان و فلسفه ی منطق و فلسفه ریاضیات کارکرده است. او در عین حال، علاوه بر اشتغالات فلسفی، برضد نژادپرستی فعالیت کرده است. فلسفه ی دامِت بیش تر از فلسفه های فرگه و ویتگنشتاین الهام می گیرد، و در حقیقت او به عنوان مفسّر فرگه شناخته شده است.