وعده-های-روحانی

روحانی در سال 91 گفته بود: اداره مملکت با سخنرانی ممکن نمی‌شود اداره کشور نصیحت نمی‌خواهد، باید کار کرد همه باید به سمت تولید حرکت کنیم.

قریب به 6 سال از عمر دولت روحانی سپری شده است، ادعایی همچون «اختیارات محدود دولت» و «دموکرات‌های خوب- جمهوری خواهان بد» دیگر در افکار عمومی خریدار ندارد. مردم منتظر بهبود معیشت و عملکرد روحانی هستند.

چرا غرب و آمریکا نسبت به رفتارها و اقدامات ظریف و روحانی، هیچ اهمیتی نشان نمی‌دهد؟ به نظر می‌رسد پاسخ این سؤال را می‌توانیم در گذشته و سابقه این افراد پیدا کنیم.

متاسفانه دولتمردان در اقدامی تأمل برانگیز، هم وضع موجود اقتصادی در کشور و هم بی دستاوردی برجام را ناشی از پدیده‌ای به نام ترامپ نامیده و مدعی هستند که دولت در موارد مذکور بی تقصیر است.

اذعان دولتی‌ها به عهدشکنی اروپا آن هم در سالگرد خروج آمریکا از برجام در حالی است که اروپا هم در توافق سعدآباد-سال‌های 82 تا 84- و هم در توافق برجام-سال‌های 94 تا 97- آزموده و مردود شده بود.

از انتقادات اصلی روحانی به دولت قبل از خود که نقش اصلی در انتخاب وی به سمت ریاست‌جمهوری داشت وعده‌های وی برای کنترل قیمت‌ها و جلوگیری از کاهش ارزش پول ملی بود.

یکی از آرزوهای روحانی و تیم مذاکره کننده هسته‌ای که بارها بر زبان جاری شد، لغو یکباره و همزمان همه تحریم‌ها بعد از اجرای برجام بود که تنها در ذهن این افراد اتفاق افتاد.

دولتی‌ها با همان عقلی که جهانگیری صحبت می‌کند، قیمت گوشت را به 120 هزار تومان و قیمت دلار را به 20 هزار تومان رساندند.

تدبیر در دولت روحانی تا حدی بود که مردم برای مایحتاج زندگی در صف‌های طولانی گوشت و مرغ روزگار می‌گذرانند و به نحوه چرخیدن سانتریفیوژها به همراه چره زندگی خود، نگاه معناداری می‌کنند.