ویرانه

اى بوسه گاه جن و ملک، خاک پاى تو جان تمام عالم خاکى فداى تو اى اختر سپهر ولایت، که تا ابد عالم منور است به نور لقاى تو از شهریار کشور دانش، که در جهان نشناخت کس مقام تو را جز خداى تو اى ریزه خوار سفره علمت جهانیان خورشیید علم، کرده طلوع از سراى تو اى باقر العلوم که هنگام مکرمت باشد هزار حاتم طایى گداى تو پنجم ولى و حجت خلاق عال ...

دلایل زیادی وجود دارد که آدم‌ها برخی مکان‌های سراسر دنیا را که شاید روزی خانه و کاشانه‌شان بوده است تخلیه کرده‌اند یا ورود آنها به برخی محل‌ها ممنوع شده است؛ دلایلی که هم می‌توانند بشردوستانه و در جهت حفظ سلامت و امنیت انسان‌ها باشند یا ممکن است برای حفاظت از محیط زیست دست آدم‌های مزاحم از رسیدن به این نقاط بزرگ، کوچک، قدیمی یا جدید کوتاه شده است.

مسیحیان عراقی کم‌‌کم به ویرانه‌های شهر جنگ‌زده خود، بغدیدا، باز می‌گردند.

شهر کابل از دیرباز خواستگاه مساجد قدیمی و تاریخی از قبیل «عبدالرحمن»، «پل خشتی»، «عیدگاه»، «شاه دو شمشیره»، «اندرابی» و «باغبان باشی» می‌باشد.