پیش-از-اسلام

قدیم‌ترین اشاره‌ها به پزشکی و عمل‌های آن در نوشته‌های ایرانِ پیش از اسلام، مطالبی است که در بخش‌هایی از اوستا و بعض متن‌های فارسی میانه (پهلوی) بازمانده است

در ایران باستان به جراح و کلاً کسانی که روش درمان آنها مبتنی بر استفاده از کارد و بریدن بخشی از زخم یا بدن انسان بود (در کنار دو گروه دیگر از پزشکان دوره‌ی ایران باستان، کاردپزشک گفته می‌شد (در اوستایی-karato baesaza)

عرب‌های مسلمان همچون رومیان علم پزشکی را، مانند بسی از لوازم زندگی تمدنی و تجمّلی، از ملت‌های مغلوبِ خود، آسوری‌ها و ایرانی‌ها و دیگران، گرفتند و همه‌ی این مکتسبات را با اندیشه‌هایی که دین جدید، اسلام، به ایشان القا کرده بود، انطباق دادند