ژانر

تاکنون زیاد گفته و نوشته‌اند که ادبیات داستانی ما فاقد ژانر است و غالبا هم فقدان ژانر را به‌عنوان یک مسئله برای داستان‌نویسی ایرانی مطرح کرده‌اند.

شاید بهترین روش برای شروع بحث درباره «فیلم ژانر» در اوایل دهه 1990 نگاه به صحنه های بیانگر دو فیلم وسترن اخیر باشد که هر یک به روش خاص خود «وضعیت ژانر» در فرهنگ معاصر امریکا را نشان می دهد

لیست اکران‌های نوروزی 96 بالاخره بعد از انتخاب آباجان ساخته هاتف علیمردانی تکمیل شد؛ لیستی که می‌توان آن را یکی از لیست‌های مناسب برای اکران نوروزی دانست.

ورود من به این عرصه با علاقه شخصی به فضای تجربی همراه بود. تجربه ژانرهای مختلف و همچنین مسائل فنی از علایق من است. بارها تجربه‌گرایی‌ام مرا به سمت فیلمبرداری و عکاسی برده است.

واقعاً نمی‌دانم! فقط مثل روز روشن است که بدترین دوره داوری چند سال گذشته فجر را داریم از سر می‌گذرانیم و برخی کاندیداها فقط خنده به لب می‌آورد. فیلم‌هایی که کارگردانی آنها در برج میلاد از شدت ضعف ایجاد خنده می‌کرد

من در این فیلم حتی یک پلان طنز نداشتم و کاملا رامبد متفاوتی را از «خندوانه» به تصویر کشیدم. پیش‌تر هم گفتم صرفاً می‌خواستم در «نگار» دیوانگی کنم و سراغ فضایی جدیدی بروم.

تنها ژانری که در این میان به برکت جنگ هشت ساله سربرآورد و روحیه فعالانه و قهرمان‌پرورانه در آن زنده بود، ژانر دفاع مقدس بود که اتفاقاً بیشترین استقبال تماشاگر را نیز به خود معطوف کرد و چه بسا اگر این ژانر در دهه 60 سر برنمی‌آورد به احتمال زیاد سینمای ایران رسماً ورشکسته شده بود.