کروبی

برجام از نگاه آمریکا و تروئیکای اروپایی، نه روشی برای لغو تحریم‌های ایران، بلکه ابزاری برای ازکارانداختن مؤلفه‌های قدرت‌ساز کشورمان است.

مردم معتقدند بیشترین زمان ریاست جمهوری پس از انقلاب به اصلاح طلبان اختصاص داشته اما آنها همیشه در جایگاه اعتراضی بوده اند و به اختیارات کم ریاست جمهوری اعتراض دارند.

چرا در مقطعی که ایران در پی امتیازگیری از طرف مقابل است، برخی سنگ اندازی کرده و اصرار دارند که جای طلبکار و بدهکار عوض شده و ایران بر مولفه های قدرت ساز و امنیت ساز خود چوب حراج بزند؟!

آقای ربیعی از یک جهت درست می گوید. اتفاقا برجام توازنی نوین میان چرخ سانتریفیوژها و چرخ زندگی مردم به وجود آورد. چرا که متاسفانه موجب شد که هم چرخ سانتریفیوژها از حرکت بایستد و هم چرخ کارخانه ها.

آقای ربیعی از یک جهت درست می گوید. اتفاقا برجام توازنی نوین میان چرخ سانتریفیوژها و چرخ زندگی مردم به وجود آورد. چرا که متاسفانه موجب شد که هم چرخ سانتریفیوژها از حرکت بایستد و هم چرخ کارخانه ها.

اینکه به واسطه یک توافق، هم چرخ سانتریفیوژها را از کار بیندازیم و هم دلار 3 هزارتومانی را به 32 هزارتومان برسانیم، قطعا هنری است که فقط مدیران «دولتِ اصلاح طلبان» به آن مسلط هستند.

بایدن در انتخابات پیروز شد، ولی به برجام بازنگشت. ماجرا به همین جا ختم نشد، دولت بایدن در جدیدترین اقدام، ریچارد نفیو، معروف به «معمار تحریم های ضدایرانی» را در وزارت خارجه منصوب کرد.

موسوی لاری رئیس کمیته جعلی و آمریکایی صیانت از آرای یکی از فتنه گران سال 88 با عتاب و خطاب قرار دادن نظام، برای شرکت در انتخابات شرط و شروط گذاشته است!

تاجزاده و رفقا، همیشه حاکمیت را به ناکارآمدی متهم می کنند، اما همین طیف شورای شهر منحله اول و مجلس ناکارآمد ششم و خسارت محض برجام و سعدآباد و توتال و کرسنت و فساد صندوق ذخیره فرهنگیان را به بار آورد.

برجام تصمیم نظام نبود؛ بلکه برجام دستپخت دولت روحانی بود و نظام به صورت مشروط و با قید 28 شرط با آن موافقت کرد. موافقت مشروط یعنی دولت باید به صورت دقیق به این 28 شرط عمل می کرد که متاسفانه چنین نشد.