چکیده: نویسنده دین را باستانی و حقوق بشر را پدیده ای نو و مبنای دین را عبودیت و مبنای حقوق بشر را انسان چونان انسان ذکر می کند و بدین جهت این دو را ناسازگار می داند و ادعای کسانی را که دین و حقوق بشر را سازگار معرفی می کنند گزاره ای سلیقه ای و گفتاری برمی شمارد که هیچ مستندی ندارد.
