یاد-خدا

برنامه ای است برای بازیافتن و آن گاه ساختن خویش، و کوته سخن، رابطه ای و استفاضه ای مداوم است با سرچشمه و پدید آورنده همه نیکیها، یعنی خدا.

گام دیگر برای تهذیب اخلاق، توجه به عبادات و نیایشهاست.

علمای اخلاق به پیروی از قرآن مجید و روایات اسلامی اهمیت فوق العاده ای برای ذکر به عنوان یکی از شاخه های مهم عبادت در پاکسازی روح و جان و بیداری و آگاهی و تهذیب نفس قائل هستند; و برای هر مرحله از مراحل سیر و سلوک، اذکاری ذکر کرده اند; مثلا، در مرحله توبه، توجه به ذکر «یا غفار» و در مرحله محاسبه نفس «یاحسیب » و در مرحله جلب رحمتهای الیه «یا رحمان) و ...

نماز و نیایش، ارتباط صمیمانه ای است. میان انسان و خدا، آفریده و آفریدگار. نماز، تسلا بخش و آرامشگر دلهای مضطرب و خسته و بستوه آمده، و مایه صفای باطن و روشنی روان است. پیمان و انگیزه تحرک و بسیج و آمادگی است در حالتی صمیمانه و دور از رنگ و فریب، برای نفی هر بدی و زشتی است و تدارک هر نیکویی و زیبایی.

قرآن تصریح می کند که در جنگ بدر خدا وسیله ای فراهم کرد که هر دو طرف تشجیع بشوند بر یکدیگر که این جنگ که جنگ سرنوشت بود صورت بگیرد تا در آن،بر ایمان اهل ایمان افزوده شود