این داستان‌نویس در گفت‌وگو با ایسنا، درباره وضعیت برگزاری نشست‌های انجمن‌های ادبی اظهار کرد: رویکرد اهالی قلم، شاعران و نویسندگان به سمت تشکل‌های صنفی و انجمن‌های مختلف و متعدد در این 30، 40 سال اخیر اصلا با 30، 40 سال قبل از انقلاب قابل مقایسه نیست. آن موقع تشکل‌ها خیلی جدی نبودند، شاید چون نظام حکومتی آن زمان خیلی موافق این ماجرا نبود که نویسندگان و شاعران که عمدتا روشنفکر و مخالف حاکمیت در آن دوران بودند کنار هم باشند و با برنامه‌ریزی بتوانند کارهای‌شان را پیش ببرند.
او افزود: در سال‌های اخیر، خصوصا در این 25 سال شاید با حمایت نهادی مثل وزارت ارشاد، با ضرورتی که خود اهل قلم احساس می‌کردند، شکل‌های مختلفی از انجمن‌های ادبی ایجاد شده‌اند، به‌طوری که در استان‌ها و حتی در شهرستان‌های کوچک هم انجمن‌های ادبی به صورت محفلی تشکیل شده‌اند. من این‌ها را خیلی مثبت می‌بینم چون به این‌که اهالی قلم انسجام داشته باشند و کنار هم باشند، کمک می‌کند.
حسن‌بیگی با اشاره به این‌که انجمن‌ها به رشد و بالندگی هنر کشور در قالب تشکل‌ها کمک می‌کنند، برگزاری نشست‌های انجمن‌های ادبی در کافه‌ها را اتفاق مبارکی دانست و گفت: پنج، شش سال است که شاهد ایجاد پاتوغ‌های ادبی در کافی‌شاپ‌ها هستیم. فلسفه تشکیل و ایجاد کافی‌شاپ‌ها این نبوده ولی الان در حال انجام است. از دورهمی‌هایی که در کافه‌ها اتفاق می‌افتد، یک عده از اهالی قلم استفاده بهینه و خیلی خوبی کرده‌اند و برخی از ساعت‌ها و اوقات خودشان را در قالب پاتوغ ادبی دور هم جمع می‌شوند. این اتفاق بیشتر توسط بخش خصوصی انجام می‌شود، علاقه‌مندانی که شاید از حمایت‌های دولتی هم برخوردار نیستند. ممکن است وزارت ارشاد فلان شهرستان جایی هم به آن‌ها بدهد اما نه این دولت و نه هیچ دولت دیگری نمی‌تواند همه نیازهای همه اهل قلم را به این شکل برآورده کند.
این نویسنده که معتقد است این‌که انجمن‌های ادبی مکان‌شان را از دولت بگیرند خوب نیست، در این‌باره توضیح داد: گرفتن امکانات از دولت‌ها ممکن است استقلال انجمن‌ها را به مخاطره بیندازد. البته گاهی هم توان مالی اهالی قلم اجازه نمی‌دهد خودشان جایی را بخرند یا اجاره کنند تا انجمن‌های‌شان را دایر کنند. آن‌ها که توانسته‌اند مکانی را گرفته‌اند و آن‌ها که نتوانسته‌اند، رفته‌اند به سمت این‌که محفل‌شان را در رستوران‌های سنتی یا کافه‌ها دایر کنند. این اتفاق در حال گسترش است و در خیلی از شهرستان‌ها پاتوقغ‌های کتاب کارکرد خوبی پیدا کرده‌اند.
او ادامه داد: چند سالی هم هست که برخی ناشران بخشی از مکان خودشان را به این محافل اختصاص داده‌اند و چون ناشر هستند این امکان را دارند که از شاعران و نویسندگان مطرح هم دعوت کنند تا راجع‌به آثارشان صحبت کنند. این نشست‌های پاتوغی که به این نحو در حال ایجاد و گسترش است، هرچه بیشتر شود بهتر است چون حرکتی مردمی است و کمتر متکی به دولت‌ها است و استقلال انجمن‌ها قطعا بهتر حفظ می‌شود.
ابراهیم حسن‌بیگی همچنین در پاسخ به پرسش مطرح‌شده درباره آسیب‌هایی که ممکن است این روزها متوجه انجمن‌های ادبی باشد، بیان کرد: ممکن است آسیبی از بیرون متوجه انجمن‌های ادبی باشد؛ یک‌سری تنگ‌نظری‌ها از سوی یک جناح، حزب یا حاکمیت که مایل نباشد آن‌ها دور هم باشند و بخواهد آن‌ها را منحل کند اما کاری که حاکمیت می‌تواند انجام دهد تا هم استقلال انجمن‌ها حفظ شود و هم آسیبی متوجه این پاتوغ‌ها و انجمن‌ها نشود این است که آن‌ها را شناسنامه‌دار کند. هر فعالیت اجتماعی‌ای که بخواهد در جامعه صورت بگیرد باید مبنای قانونی داشته باشد. ولی الان می‌شود از این خلأ قانونی استفاده و این انجمن‌ها را ایجاد کرد اما قطعا در این شرایط که انجمن‌ها در حال گسترش هستند، دولت باید برای شناسنامه‌دار کردن و حتی حمایت از آن‌ها ولو این که در حد اعطای چند کتاب باشد اقدام کند. حتی من اطلاع دارم که بنیاد شعر و ادبیات داستانی چند سالی است که در جهت سازماندهی انجمن‌ها این کار را انجام داده است، اما چند وقت پیش مدیرعاملش می‌گفت که به دلیل یک‌سری مشکلات دیگر نمی‌توانند انجمن‌های بیشتری را تحت پوشش خودشان قرار دهند.
