سال هاست که تیم های تحقیقاتی برای تحلیل داده های بسیار حجیم، از طریق فضای ابری امکان استفاده از ابر رایانه کوانتومی کمپانی IBM را دارند. حالا این شرکت نمونه اولیه از نسخه تجاری نخستین پردازنده های کوانتومی خود را معرفی نموده تا این توان فوق العاده به صورت محلی در اختیار کاربران قرار گیرد.
نمونه اول با قدرت 16 کیوبیت قرار است توان پردازشی ابری سرورهای این کمپانی با سابقه را به شکل چشمگیری افزایش دهد، در حالی که نمونه دومی تازه معرفی شده دو برابر قوی تر از آن بوده و برای عرضه در بازار هدف گذاری شده است.
به لطف قوانین فیزیک کوانتومی، رایانه های کوانتومی می توانند در بسیاری موارد بسیار سریع تر از رایانه های ترانزیستوری موجود عمل کنند. در رایانه های فعلی یک بیت مقداری مساوی با صفر یا یک دارد، اما در نمونه های کوانتومی هر بیت می تواند به طور همزمان هم صفر، هم یک و یا هردوی آنها باشد.
به لطف قوانین فیزیک کوانتومی، رایانه های کوانتومی می توانند در بسیاری موارد بسیار سریع تر از رایانه های ترانزیستوری موجود عمل کنند.
چنین قدرتی با افزایش هر تعداد بیت به صورت تصاعدی افزایش پیدا می کند. یعنی دو کیوبیت می تواند در آن واحد حاوی 4 جایگشت اطلاعاتی مختلف (00، 01، 10 و 11) باشد. به عبارت دیگر یک رایانه کوانتومی در هر لحظه می تواند 4 پردازش اصلی را به صورت همزمان به انجام برساند، در حالی که یک رایانه معمولی می بایست به نوبت هرکدام از این 4 جایگشت را پردازش نماید.
تنها رایانه کوانتومی فعال در فضای ابری IBM از 5 کیوبیت تشکیل یافته، یعنی قدرت پردازش 32 بیت رایانه های معمولی را به صورت همزمان دارد. حال می توان به قدرت بالای یک پردازنده 16 کیوبیتی پی برد. قدرت پردازش همزمان این ابر رایانه برابر با 65536 بیت خواهد بود.
نسخه دوم که قرار است به صورت محصولی تجاری روانه بازار شود از 17 کیوبیت ساخته شده، این یعنی قدرتی دو برابر نسخه ابری 16 کیوبیتی.
حالا امکان تولید پردازنده های 50 کیوبیتی وجود دارد
زمانی تولید یک رایانه کوانتومی 5 کیوبیتی تحولی عظیم به حساب می آمد، اما مهندسین IBM موفق شده اند با ایجاد تغییراتی در نوع معماری پردازنده و مواد به کار رفته در آن امکان تولید محصولاتی با 50 کیوبیت توان را نیز به دست آورده اند.
از این پس تمرکز این غول دنیای تکنولوژی بر ارتقای کیفیت پردازشی کیوبیت ها و همچنین تصحیح نحوه ارتباط آنها با یکدیگر و کاهش میزان خطاهای خروجی متمرکز خواهد شد تا از این طریق در آینده نزدیک رایانه های کوانتومی کاربردهای بیشتری در پردازش های روزمره و پیشگام داشته باشند.
