زمانی که “زو هونگیان” تنها پسرش با بیماری فلج مغزی را در سال 1988 به دنیا آورد پزشکان و بعلاوه همسرش به او پیشنهاد دادند که او را به یک مرکز بهزیستی بسپارد چون با خود زندگی بی ارزش و سختی را به همراه می آورد. اما او نپذیرفت و برای نگهداری از تنها فرزندش از همسرش جدا شد و سخت کار کرد تا بتواند از او به بهترین نحو حمایت کند. زو با پسرش به بازی های فکری می پرداخت تا بتواند پایه استعداد را در او بسازد. حتی به پسرش یاد داد که چگونه با قاشق های چوبی که به سختی می توانست در دست بگیرد غذا بخورد. زو می گوید: من هرگز نخواستم پسرم به خاطر مشکلات جسمانی اش احساس شرمندگی و خجالت بکند به همین دلیل به او در یادگیری هایش بسیار سخت گرفتم تا بتواند تمام مشکلاتش را پشت سر بگذارد.
29 سال بعد همان پسر معلول در دانشگاه پکن در علوم محیط زیست و مهندسی فارغ التحصیل شد و هم اکنون دانشجوی دانشگاه هاروارد شده است. نمی توانیم تصور کنیم که این مادر سخت کوش تا چه اندازه به موفقیت های پسرش افتخار می کند.



