آیا قلب بعد از انفارکتوس قلبی می‌تواند به‌طور طبیعی عمل و پمپاژ خود را انجام دهد؟
این موضوع بستگی به میزان تخریب قلب دارد. بعضی سلول‌های قلب برای همیشه در اثر حمله قلبی خراب می‌شوند و در ناحیه عضله خراب شده قلب به صورت رشته‌رشته در می‌آید و به صورت جای زخم در بافت‌ها باقی می‌ماند و حالت ترمیمی می‌یابد. چنانچه انفارکتوس قلبی جزئی باشد، عوارض مشخصی در عمل پمپاژ قلب ایجاد نمی‌کند، ولی غالباً نشانه‌های غیر طبیعی در الکتروکاردیوگرام (نوار قلب) دیده می‌شود. انفارکتوس‌های قلبی شدید ممکن است در عمل پمپاژ قلب اختلالاتی ایجاد کندکه با دارو قابل کنترل است.
آیا بیمار نهایتاً به انفارکتوس قلبی دیگری دچار می‌شود؟
بیمار بعد از مرخص شدن از بیمارستان از دوستان و آشنایان و همسایگان خود که دچار انفارکتوس قلبی شده‌اند، مطالب زیادی می‌شنود. او ممکن است به غلط فکر کند که بروز انفارکتوس‌های بعدی اجتناب ناپذیر است. متأسفانه فردی که هیچ‌گونه ناراحتی مجدد قلبی هم پیدا نمی‌کند، با چنین تصوراتی وضعیت بدی خواهد داشت، بسیاری از افراد، پس از انفارکتوس، به فعالیت‌های سابق خود برگشته‌اند و ناراحتی بعدی هم نداشته‌اند.
بدین ترتیب، ناراحتی قلبی آنها ظرف یکی دو سال از بین سلول‌هایی که در اثر انفارکتوس برای همیشه از بین رفته‌اند، هیچ‌گونه اشکال و دردی در آینده تولید نمی‌‌کنند. درد مجدد قلب ممکن است در اثر انسداد سرخرگ‌های تغذیه‌کننده قلب (که قطعاً جدیداً رخ داده‌اند) باشد. بنابراین امکان انفارکتوس مجدد وجود دارد، ولی صددرصد نیست و بسیاری از بیماران مجدداً دچار انفارکتوس نمی‌شوند.
چه داروهایی بعد از انفارکتوس قلبی باید مصرف شود؟
داروهای مختلفی به منظورهای متفاوت ممکن است مورد مصرف قرار گیرند. هر نوع درد قفسه سینه (آنژین) و هرگونه نارسایی قلبی، قابل کنترل است. فشارخون غیر طبیعی نیز باید درمان شود. در اولین روزهای بعد از حمله قلبی، برای اطمینان بیمار می‌توان قرص‌های خواب‌آور تجویز کرد و مطمئن شد که حداقل شب‌ها از خواب خوبی برخوردار می‌شود، قرص‌ها باید قبل از ترک بیمارستان قطع شود تا باعث اعتیاد بیمار به قرص‌های خواب‌آور نگردد.
نتیجه پژوهش‌ها و مطالعات پزشکی، طی سال‌های متمادی نشان می‌دهد که درمان دارویی ممکن است خطر بروز حمله قلبی را کاهش دهد و یا حداقل اثرات بد آن را در صورت بروز انفارکتوس قلبی به حداقل برساند. در این زمینه، نتایج مثبت و امیدوار کننده‌ای حاصل شده است.
اگر کسی دچار انفارکتوس قلبی شود، چه باید کرد؟
در یک مرد یا زن میانسال یا مسن، احساس درد شدید و مداوم در وسط قفسه سینه، ممکن است نشانه انفارکتوس قلبی نباشد. بیمار باید در همان محل بماند و بلافاصله تحت مراقبت‌های پزشکی قرار گیرد. پزشک عمومی ممکن است تشخیص دهد که درد قفسه سینه احتمالا مربوط به قلب نیست. به هر حال در چنین مواردی، سرعت عمل بسیار مهم است؛ بحران بیماری و خطر اصلی در یکی دو ساعت پس از شروع انفارکتوس قلبی است.
بنابراین کمک‌های فوری پزشکی اهمیت ویژه‌ای دارد. اگر بیمار در بیرون از منزل باشد و امکان دسترسی فوری به پزشک وجود نداشته باشد، بهتر است به سرعت یک آمبولانس برای انتقال بیمار به بخش اورژانس بیمارستان درخواست شود. قبل از رسیدن پزشک و شروع کمک‌های اولیه پزشکی باید بیمار را در محل، نگهداری کرد و به او اطمینان خاطر داد که کمک هرچه زودتر خواهد رسید. حالت نیمه‌خوابیده، یا نشسته برای بیمار مناسب‌تر از دراز کشیدن به صورت افقی است.
در این شرایط آرامش و سکوت بسیار اهمیت دارد. اگر بیمار قرص‌های نیترات همراه داشته باشد، می‌توان دو قرص یکی پس از دیگری، زیر زبان قرار داد تا درد تسکین یابد. (بیش از دو قرص نباید داده شود) ضمناً از دادن داروهای طویل‌الاثر که ضررشان بیش از سودشان است، باید خودداری نمود. قرص‌های مسکن معمولی مانند آسپیرین معمولاً به آن اندازه قوی نیستند که بتوانند درد را تسکین دهند؛ با این‌حال، دادن یک یا دو قرص آسپرین ضرری ندارد.
لخته شدن خون، موجب بروز انفارکتوس قلبی می‌شود، بنابراین آیا داروهای رقیق کننده خون می‌توانند مانع انفارکتوس شوند؟
داروهای ضد انعقاد، مانع لخته شدن خون می‌شوند و به همین دلیل، این نوع داروها را رقیق کننده خون می‌نامند. مصرف این قبیل داروها بعد از حمله قلبی عمومیت دارد و دلیل آن هم منطقی است، زیرا رقیق کردن خون و جلوگیری از تشکیل لخته مجدد در سرخرگ‌های تغذیه‌کننده قلب (عروق کرونر) خطر بروز انفارکتوس قلبی مجدد را کاهش می‌دهد، ولی آزمایش‌های انجام‌شده نشان داده است که فایده این قبیل داروها چندان زیاد نیست؛ شاید به این علت که تأثیر این قبیل داروها در رقیق کردن خون سیاهرگ‌ها، خیلی بیشتر از رقیق کردن خون سرخرگ‌هاست.
مقدار مصرف داروهای رقیق‌کننده خون، مانند وارفارین باید مرتباً به وسیله آزمایش خون تعیین شود تا از عوارض احتمالی مانند خونریزی که در اثر مصرف بالای این دارو ایجاد می‌شود، جلوگیری به عمل آید. در حال حاضر، بیشتر پزشکان بر این عقیده‌اند که منافع داروهای رقیق کننده خون به ضررهای آن نمی‌ارزد. بنابراین مصرف این داروها به عنوان یک روش معالجه عمومی محسوب نمی‌شود؛ گرچه بعضی از بیماران به مدت طولانی، تحت درمان با وارفارین قرار می‌گیرند.
برای خواندن بخش اول- سکته قلبی (انفارکتوس) چیست- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم- سکته قلبی (انفارکتوس) چیست- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش چهارم - سکته قلبی (انفارکتوس) چیست- اینجا کلیک کنید.