سکته قلبی (انفارکتوس) چیست - بخش دوم

پزشکان غالباً بدون تشخیص قطعی، وجود انفارکتوس قلبی را احتمال می‌دهند و براین اساس، شروع به معالجه می‌کنند. چه بسا بیمارانی که به بخش مراقبت‌های ویژه قلب (ccu) در بیمارستان‌ها فرستاده شوند و پس از انجام بررسی‌ها معلوم می‌شود که اصولاً دردهای قفسه سینه آنها ربطی به بیماری قلبی نداشته است.

چگونه یک حمله قلبی (میوکاردیال اینفارکشن) قابل معالجه است؟

با تسکین درد، استراحت و بالاخره درمان عوارض بیماری می‌توان آن را بهبود بخشید. یک مسکن قوی مانند مورفین و یا یکی از مشتقات آن، باید به بیمار تزریق شود. این داروها در عرض چند دقیقه اثر می‌کنند. اگر لازم باشد، تزریق بعدی نیز باید صورت گیرد. عوارض جانبی دارو، حالت تسکین شدید آن است که برای بیمار بسیار مفید است. استراحت کامل در چند روز اول ضروری است که معمولاً در بیمارستان صورت می‌پذیرد.

یک قلب خراب شده، برای بهبودی، مدتی وقت لازم دارد و باید حداقل کار ممکن را از آن کشید. استراحت معمولاً در بستر انجام می‌گیرد و در پاره‌ای موارد، بیمار ترجیح می‌دهد که روی یک صندلی استراحت کند. در آغاز برای این قبیل بیماران، شش هفته استراحت در رختخواب توصیه می‌شود، ولی اکنون، می‌دانیم که استراحت، غیر ضروری حتی ممکن است زیان‌آور باشد.

بیمارانی که برای مدت طولانی در رختخواب استراحت می‌کنند، برای ایجاد عوارض گوناگونی مانند لخته شدن خون در سیاهرگ‌ها و عفونت‌های ریوی (که معالجه این عوارض نیز، خود باعث مشکلات جدید می‌شود) آمادگی پیدا می‌کنند. از سوی دیگر، مشکلات جانبی دیگر مانند ضعیف شدن عضلات ممکن است در اثر استراحت زیاد پدید آید.

در حال حاضر، درمان بیمار مبتلا به انفارکتوس قلبی عبارت است از چند روز استراحت در بستر و سپس بازگشت تدریجی به زندگی و فعالیت‌های عادی است.

آیا انفارکتوس قلبی در منزل قابل معالجه است؟

گرچه در هنگام بروز انفارکتوس قلبی توصیه می‌شود که بیمار را به بیمارستان انتقال دهند، با این وجود معالجه در منزل نیز امکان دارد. مطالعات اخیر نشان داده که درمان در منزل، در شرایط مناسب، از سوی تعدادی از بیماران، به خوبی مورد استقبال قرار گرفته است.

به نظر می‌رسد که بیماران مسن، استراحت در منزل خود را به مراتب به بستری شدن در یک بیمارستان غیر آشنا ترجیح می‌دهند؛ به شرط آن‌که عوارضی نداشته باشد. در این صورت رفتن به بیمارستان را به دلیل مراقبت‌های بیشتر، ترجیح می‌دهند. البته در این زمینه، عقاید مختلفی وجود دارد.

اکثر متخصصان معتقدند که در چهار ساعت اول شروع انفارکتوس، در صورت نزدیک بودن بیمارستان بهتر است که بیمار به بیمارستان منتقل شود، ولی اگر بیش از چهار ساعت از شروع انفارکتوس گذشته باشد و یا زمان طولانی لازم باشد تا بیمار به بیمارستان انتقال یابد می‌‌توان بیمار را در خانه بستری کرد. اصول اولیه درمان در همه جا یکسان است.

آیا پس از انفارکتوس قلبی، فعالیت‌ها باید محدود شود؟

به ندرت کاهش فعالیت دائمی بیمار، به دنبال انفارکتوس ضروری است. بیمار و اطرافیان او بسیار نگرانند که بدانند آیا یک حرکت غیر عادی، می‌تواند زمینه‌ساز یک حمله دیگر بشود یا نه؟

باید گفت که این ترس بی‌مورد است، زیرا به‌ندرت ممکن است که فردی به دنبال یک حرکت یا ورزش، مجدداً دچار انفارکتوس شود؛ بلکه برعکس، عقیده بر این است که ورزش و حرکت روزمره معمولی پس از مرخصی از بیمارستان، برای سلامتی مفید است.

بنابراین بیمار پس از گذراندن دوره نقاهت می‌تواند انتظار داشته باشد که زندگی عادی خود را از سر گیرد و این زندگی عادی شامل فعالیت‌های جنسی و کار و فعالیت‌های تفریحی است؛ ولی از سرگیری فعالیت‌های عادی باید به تدریج شروع شود. این موضوع که بعضی افراد می‌گویند بیماران پس از انفارکتوس قلبی می‌توانند در مسابقه دو شرکت کنند، زیاد صحیح نیست.

بیماران جوان‌تر می‌توانند بدوند، ولی باید مسافت دویدن و سرعت آن را به‌ تدریج زیاد کنند.

ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری، پرتاب وزنه‌های سنگین و پارو کردن برف، مناسب نیستند و در صورت لزوم، باید به میزان بسیار محدود انجام شوند. تعدادی از بیماران، به علت وجود درد قلب و یا نارسایی قلبی، فعالیت‌های بدنی خود را محدود می‌کنند؛ با این وجود، نباید تمام فعالیت‌های ورزشی خود را کنار بگذارند.

میزان فعالیت از فردی به فرد دیگر متفاوت است، ولی بیماران معمولاً میزان فعالیت خود را متناسب با توانایی‌های‌شان تنظیم می‌کنند. بنابراین هرگونه فعالیت بدنی که بیمار به آسانی قادر به انجام آن باشد و عارضه‌ای برای وی ایجاد نکند، اشکالی ندارد. مگر آنکه پزشک آن را منع کرده باشد.

 آیا رانندگی برای کسی که دچار انفارکتوس قلبی شده مجاز است؟

اکثر بیماران می‌توانند پس از سپری شدن مرحله انفارکتوس قلبی، مجدداً رانندگی کنند. زمان شروع رانندگی مجدد را پزشک تعیین می‌کند. در انگلستان معمولاً کسانی که دچار انفارکتوس قلبی شده‌اند، دو ماه پس از بهبودی می‌توانند مجدداً رانندگی کنند و لازم است این موضوع، به اداره صدور گواهینامه رانندگی اطلاع داده شود.

مقررات در مورد رانندگان اتوبوس و وسایط نقلیه سنگین، بسیار سخت است و هیچکس با داشتن عارضه قلبی (بیماری عروق کرونر) حق گرفتن گواهینامه اتوبوس و کامیون را ندارد. رانندگان اتوبوس و کامیون که دچار انفارکتوس قلبی می‌شوند باید به مشاغل دیگری غیر از رانندگی بپردازند. خلبانان حرفه‌ای و آماتور نیز تحت چنین شرایطی، حق پرواز نخواهند داشت؛ اما اشخاص عادی مشروط به اینکه مرحله حاد بیماری را پشت‌سر گذاشته باشند، می‌توانند با هواپیما مسافرت کنند.

برای خواندن بخش اول- سکته قلبی  (انفارکتوس) چیست- اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش سوم- سکته قلبی  (انفارکتوس) چیست- اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش چهارم - سکته قلبی  (انفارکتوس) چیست- اینجا کلیک کنید.