ایزابل مناشه‌اف؛ زیر نظر دکتر سعید حسینی
تاثیر دارو بر مواد معدنی
داروها و مواد غذایی قادرند در جذب، متابولیسم یا عملکرد یکدیگر دخالت کنند. تداخل داروها با مواد مغذی مانند املاح و ویتامین‌ها، ممکن است مفید بوده، در درمان بیماری به کار رود و یا از عوارض جانبی و ناخواسته داروها باشد. طبیعی است اگر این تداخل مفید باشد، می‌توان از آن بهره جست، اما اگر این تغییرات از عوارض جانبی مضر دارو باشند، باید مورد پیش‌بینی و پایش مناسب قرار گیرند.
آنتی‌اسیدها
آنتی‌اسیدهای حاوی آلومینیوم، کلسیم، منیزیم و سدیم به صورت‌های کربنات، بی‌کربنات و هیدروکساید عرضه می‌شوند. از این داروها در درمان سوء هاضمه، گاستریت حاد، ازوفاژیت (التهاب مری)، افزایش اسید معده، اولسرهای معده و دئودنوم استفاده می‌شود. از آنجا که آنتی‌اسیدها موجب افزایش PH معده می‌شوند، ممکن است زیست دسترسی برخی از ویتامین‌ها و املاح را تغییر دهند.
دریافت آنتی اسیدهای حاوی بی‌کربنات سدیم، ممکن است موجب افزایش سدیم خون گردد. بنابراین به ویژه زمانی که فرد مبتلا به فشارخون، نارسایی کلیه یا بیماری قلبی است، باید در مصرف آنتی‌اسیدهای حاوی سدیم احتیاط شود.
بیمارانی که آنتی‌اسیدهای حاوی هیدروکسید منیزیوم یا آلومینیوم یا ترکیبی از آنها را در دوزهای بالا، مصرف می‌کنند، ممکن است دچار تخلیه فسفات شوند. زیرا فسفات غذا با هیدروکسید منیزیوم و آلومینیوم ترکیب شده و فسفات‌های نامحلول منیزیوم و آلومینیوم را تشکیل می‌دهد، که از طریق دستگاه گوارش دفع می‌شوند.
بدیهی است خطر تخلیه فسفات در صورتی که فرد مقدار محدودی فسفات در رژیم غذایی خود مصرف کند به مراتب بیشتر است. عوارض تخلیه فسفات عبارتند از: ضعف عضله، بی‌حالی، پاراستزی (سوزن سوزن شدن)، بی‌اشتهایی، آنمی‌همولیتیک و تشنج.
از جمله سایر عوارض می‌توان به سندروم شیر – قلیا اشاره کرد. این سندروم ناشی از مصرف مقدار زیادی ماده قلیایی قابل جذب (مانند بی‌کربنات سدیم) و شیر می‌‌باشد و با هیپرکلسمی، رسوب کلسیم در کلیه‌ها و نارسایی پیش‌رونده کلیه، مشخص می‌شود.
سندرم شیر – قلیا در کسانی که مقدار زیادی بی‌کربنات سدیم یا کربنات کلسیم مصرف می‌کنند، و به ویژه در صورتی که سابقه نارسایی کلیوی داشته باشند، اتفاق می‌افتد. مصرف مکمل‌های کلسیم برای به تاخیر انداختن کاهش تراکم استخوان یا پیشگیری از فشارخون بالا، می‌تواند در بروز این سندرم نقش داشته باشد.
بیماران نارسایی مزمن کلیوی که آنتی‌اسیدهای حاوی منیزیوم مصرف می‌کنند، ممکن است دچار مسمومیت با منیزیوم شوند، که علائم آن عبارتند از: تهوع، استفراغ، فلاشینگ (برافروختگی)، اختلال در عملکرد تنفسی و انسداد مقطعی یا کامل قلب.
همچنین از آنجا که آهن به شکل فرو و در PH پایین (محیط اسیدی) جذب می‌شود، افزایش PH ناشی از آنتی‌اسیدها، ممکن است منجر به تبدیل آهن به شکل فریک و کاهش جذب آن گردد. علاوه بر این، ژل‌های هیدروکسید آلومینیوم با آهن ترکیب شده و در نتیجه جذب آن را کاهش می‌دهند...
برای خواندن بخش دوم- داروها و مواد غذایی- اینجا کلیک کنید.
