تاندنیت بای‌پس (التهاب تاندون عضله دو سر بازو) (۱)

تحریریه پزشک امروز

تاندنیت بای‌پس التهاب تاندون مربوط به سر بزرگ عضله دو سر بازویی است. اگرچه اغلب تظاهری از پیشرفت بیماری روتاتور کاف در افراد مسن می‌باشد اما به کرات نیز در جوان‌ها در اثر حرکات تکراری و مزمن دیده می‌شود خصوصا در ورزشکاران پرتابی که در واقع در رفتگی‌های مکرر تاندون در ناودان مربوط به آن رخ می‌دهد و التهاب و سایر علائم متعاقب آن را به وجود می‌آورد این بیماری در کارگران و افراد دیگری که حرکات تکراری در بالای سر انجام می‌دهند نیز به کرات دیده می‌شود.

التهاب بخش داخل کپسولی این تاندون در مراحل 2 و 3 سندرم روتاتور کاف تقریبا همیشه دیده می‌شود (توضیحات مربوط به Stage II و  Stage III در ادامه همین بحث آمده است). این بیماری را در واقع فرم بسیار شایعی از سندرم‌های درد ناحیه قدام شانه می‌باشد به راحتی با لمس تاندون در وضعیتی که بازو حدود 30 درجه به داخل چرخیده باشد و احساس دردناک بودن آن تشخیص داده می‌شود.

همچنین اگر بیمار خودش سعی کند بازوی خود را از جلو مستقیم به بالا حرکت دهد در حالی که آرنج هم کاملا کشیده و صاف است. درد قدام شانه را حس می‌کند خصوصا اگر که مقاومتی در این مسیر حرکت بر بازوی بیمار اعمال شود باز هم درد شدیدتر احساس می‌گردد.

پارگی تاندون عضله دو سر بازو

در افراد جوان نیروی بسیار بزرگی برای پارگی تاندون علضه دو سر بازو لازم است و چون اغلب در محل چسبیدن تاندون به علضه رخ می‌دهد نیازمند جراحی می‌باشد اما در افراد بالای 40 سال اغلب پارگی با نیروی کمتری رخ می‌دهد و در ناحیه داخل کپسول تاندون به وجود می‌آید و با علائم سندرم قوس دردناک شانه همراه است.

در صورت پارگی کامل ممکن است نیاز به جراحی باشد اما اغلب پارگی‌های ناقص با درمان‌های معمول بهبود می‌یابند. در افراد مسن اصلا مسأله جراحی منتفی است.

تشخیص: یک شرح کامل قدم اول و مهمی است که باید برداشته شود. سن بیمار، شغل، فعالیت‌های تفریحی و ورزشی و بیماری‌های سیستمیک (همانند دیابت، نقرس، روماتیسم و...) بیماری‌های ستون فقرات گردنی اهمیت زیادی دارند. تعیین شدت بیماری از طریق شرح حال و معاینه خیلی کمک‌کننده می‌باشد در این خصوص می‌توان سه مرحله (Stage) را تعریف کرد.

Stage I: بیماری است که درد مختصری در شانه دارد که تنها در فعالیت و حرکت شانه به وجود می‌آید هیچگونه محدودیتی در دانه حرکتی طبیعی ندارد و ضعف عضلانی نیز ندارد. این بیماران عمدتا افراد با سن کمتر از 25 سال هستند و از دردی شبیه به دندان درد در وسط بازو شاکی هستند و حساسیت موضعی نیز در ناحیه جلوی بازو در لمس می‌توان پیدا کرد.

Stage II: بیمارانی هستند که از درد تقریبا دائمی شانه شاکی هستند التهاب تاندونی دارند و محدودیت حرکتی ندارند گرچه در دامنه حرکتی طبیعی درد را احساس می‌کنند این بیماران عمدتا بین سنین 25 تا 40 سال قرار دارند و دردهایشان با فعالیت‌های بالای سر تشدید می‌شود، درد شب‌ها بیشتر می‌شود.

Stage III: درد شدید شانه و بازو به طور دائمی همراه با محدودیت حرکتی و ضعف عضلات اطراف شانه که بیانگر پارگی ناقص یا گاهی کامل در تاندون‌های شانه‌ است. این بیماران بیشتر در سن بالای 40 سال قرار دارند و به طور طولانی مدت و مکرر از علائم مراحل 1 و 2 در شرح حال خود ذکر می‌کنند...

برای خواندن بخش دوم- تاندنیت بای‌پس (التهاب تاندون عضله دو سر بازو)- اینجا کلیک کنید.