زبان پریشی (۲)

درمان

گاهی اوقات فردمبتلا به زبان پریشی بدون هیچ درمانی، بهبودی کامل می‌یابد. در این نوع درمان خودانگیز و بی‌اختیار، پس از آنکه معمولاً در اثر سکته مغزی به یکباره خون به مغز نمی‌رسد، شرایط دوباره به حالت عادی بازمی‌گردد. به این وضعیت «حمله ایسکمیک زودگذر» می‌گویند.

به هر حال در اکثر موارد روند بهبود سریع نیست و یا اینکه بهبودی کامل میسر نمی‌شود. در حالی که بیشتر افراد مبتلا به اختلال زبان پریشی به طور کامل درمان نمی‌شوند، برخی افراد با گذشت چند روز یا چند ماه از آسیب دیدگی مغز، خود به خود درمان می‌شوند.

در چنین مواقعی زبان درمانی بسیار مؤثر است. گاهی اوقات بهبودی بیش از دو سال طول می‌کشد. اکثر متخصصان سلامت معتقدند که مؤثرترین درمان در مرحله مقدماتی فرآیند بهبودی صورت می‌گیرد. برخی از عوامل تأثیرگذار در میزان بهبودی عبارتند از: علت آسیب‌دیدگی مغزی، تشخیص آن بخش از مغز که دچار آسیب‌دیدگی شده است،

یک روش درمانی دیگر استفاده از کامپیوتر برای بهبود توانایی‌های زبانی مبتلایان به زبان پریشی است. درمان کامپیوتری به بیمار کمک می‌کند تا بخش‌های خاصی از زبان را دوباره به دست بیاورد؛ مثلاً استفاده از فعل‌ها، آنها با کامپیوتر تفاوت بین صداها را بهتر می‌فهمند.

دانشمندان در تلاش هستند تا علت اصلی این اختلال را دریابند و بفهمند چگونه آسیب‌دیدگی بخشی از مغز توانایی فهم زبانی را مختل می‌سازد. نتایج این پژوهش‌ها کمک زیادی به درمان این اختلال خواهد کرد. پژوهش‌های دیگری در زمینه فرآیندهای زبانی در حال انجام است. گروه دیگری از پژوهشگران نیز از دارو درمانی برای بهبودی این اختلال استفاده می‌کنند. آنها در حال بررسی روش‌های دارویی برای درمان بیماری هستند.

برای اطلاع از فرآیند بهبود در مغز، پژوهشگران از روش «EMRI» استفاده می‌کنند تا دریابند کدام نواحی مغز درگیر زبان و فهم آن است. به هر حال تمام این شیوه‌های درمانی برای بهبود این اختلال به کار گرفته می‌شوند و دانشمندان تمام تلاش خود را می‌کنند تا به مؤثرترین راه دست یابند.

انواع زبان پریشی

 زبان پریشی روان

آسیب‌دیدگی بخش گیجگاه باعث زبان پریشی روان یا «وِرنیک» می‌شود. در اغلب افراد این آسیب‌دیدگی مربوط به قسمت چپ است. افرادی که دچار ورنیک یا زبان پریشی روان می‌شوند، جملات بلند ولی نامفهوم می‌گویند. آنها لغات بی‌معنی را کنار هم می‌گذارند و جملات طولانی بر زبان می‌آورند؛ بی‌آنکه حرف‌هایشان معنی داشته باشد.  این افراد در فهم حرف‌های دیگران نیز مشکل دارند. آنها هیچ ضعف بدنی ندارند و حتی در بیشتر موارد از مشکل خود بی‌اطلاعند.

 زبان پریشی غیرروان

این نوع از زبان پریشی را «زبان پریشی بروکا» نیز می‌نامند. افرادی که دچار آن می‌شوند، با آسیب‌دیدگی بخش جلویی مغز روبه‌رو هستند. این افراد معمولاً با کوتاه‌ترین عبارات حرف می‌زنند و تلاش زیادی می‌کنند تا یک جمله بگویند. اکثراً کلمات کوچک مثل و ، یا، تا و ... را حذف می‌کنند.

آنها حرف‌های دیگران را به طور کامل می‌فهمند و از مشکل خود آگاهند و این آگاهی باعث ناامیدی آنها می‌شود. معمولاً سمت راست بدن این افراد ضعیف‌تر از سمت چپ آنهاست.  نوع دیگری از زبان پریشی غیرروان، زبان پریشی کلی است که در اثر آسیب‌دیدگی بخش وسیعی از مغز که مربوط به زبان است، ایجاد می‌گردد.

افرادی که دچار این نوع زبان پریشی هستند، در روابط خود دچار مشکلات جدید می‌شوند و توانایی بسیار کمی در تکلم دارند.  زبان پریشی شکل‌های دیگری هم دارد؛ مثلاً برخی افراد مشکل تکرار برخی کلمات و جملات را هنگام صحبت کردن دارند و برخی دیگر نام اشیا را نمی‌توانند به خاطر بسپارند.

برای خواندن بخش اول- زبان پریشی- اینجا کلیک کنید.