باید توجه داشت که حتما نباید لزوماً به شخص، ترس یا خشم وارد شود، حتی تصور این حالت‌ها هم اثر مشابه ترس، خشم، هیجان و... را دارد. در مسایل روانی، ضمن اینکه تلاش خود شخص، اخلاق و مشاوره‌های روانشناسانه به فرد کمک می‌کند و عامل اصلی را خود شخص برای کنترل فرآیندهای روانی دارد، خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها هم مهم است.
اگر فرد مرتب و هر روز گرمی‌جات بخورد و مخصوصاً اگر مزاجش هم گرم باشد و در فصل یا اقلیم گرم هم باشد، احتمال اینکه بتواند خشم خود را مهار کند، خیلی زیاد نیست، بنابراین مقدمه برای سالم بودن بدن، اصلاح سبک زندگی و آداب غذایی است و همزمان با آن یا در مرحله بعد، شخص باید به کسب معنویات و علوم دیگر اقدام کند.
ارتباط غذاخوردن با محیط
محیط شامل اقلیم‌ها، مناطق جغرافیائی، شرایط آب و هوایی، فصول و... می‌باشد. هر منطقه جغرافیائی مزاجی دارد، به‌طور مثال، مناطق مرکزی و جنوبی و همچنین بخشی از مناطق شرقی کشور ما که با حالت مسطح آفتاب زیاد و رطوبت کم هستند، مزاج گرم و خشک دارند (مخصوصاً مناطق مرکزی کشور).
سواحل دریای جنوب و شهرهای آن مناطق، مزاج‌های گرم و رطوبتی دارند. در شمال کشور و در فصل‌های گرم هم مزاج گرم و تر است. مناطق کوهستانی غرب و شمال غرب بیشتر مزاج سرد و خشک دارند. شمال کشور و شهرهای ساحلی دریای خزر (مازندران)، به جز دو سه ماه وسط تابستان، مزاج‌های سرد و رطوبتی دارند.
در مورد خانه و مسکن نیز، خانه‌هایی که نورگیر نیستند و به صورت زیرزمین می‌باشند و یا در مناطقی که رطوبتی هستند و یا نور کمی دارند، بنا شده‌اند، مزاج غالب بر این خانه‌ها، سرد است (خشک یا رطوبتی)، اما خانه‌هایی که نورگیر هستند و در مناطق گرمسیری بنا شده‌اند، مزاج غالب بر محیط آنها، گرم و خشک است.
حتی بادها هم مزاجی را بر آن منطقه غالب می‌کنند، مثلاً بادهایی که از شمال و غرب کشور می‌وزند، بادهای خنکی هستند. اگر شهر یا خانه‌ای در معرض این بادها باشد، مزاج آن به سمت سردی می‌رود .بادهای جنوبی با خود گرما و رطوبت می‌آورند. بادهای شرقی و غربی، معتدل هستند و تغییر زیادی در مزاج ایجاد نمی‌کنند، لذا بهتر است خانه، پنجره‌های شرقی، غربی داشته باشد (مخصوصاً بادهای شرقی، بادهای خوبی هستند، چون هم جهت با طلوع خورشید است).
جنس خاک و زمین یک منطقه نیز مهم است، مثلا مزاج شوره‌زارها یا زمین‌های با خاک شنی که آب را در خود نگه نمی‌دارند و آب پایین می‌رود، به سمت گرمی و خشکی گرایش پیدا می‌کند، ولی مزاج مناطقی که زمین‌های گلی، رسی و خاکی دارند که آب را در خود نگه می‌دارند، به رطوبتی بودن گرایش پیدا می‌کند.
کلا در مناطق گرمسیری و هوای گرم (تابستان) قدرت هضم کم است و در نتیجه نباید در مصرف غذاهای سنگین مانند گوشت‌های قرمز (که هم حرارت بالا دارند و هم هضم آنها سخت است)، سرخ‌کردنی‌ها و گرمی‌جات مثل فلفل و ادویه‌ها زیاده‌روی کرد.
در مناطق خنک، معمولاً قدرت هضم بیشتر است و بهتر است از غذاهای پرانرژی‌تر مثل گوشت‌ها (مانند گوشت قرمز)، مغزها (مانند فندق و بادام)، مواد چرب و کره استفاده کنند و در این مناطق هم قدرت هضم افراد بالاتر است و هم نیاز افراد به این مواد بیشتر است. با استفاده از این مواد، حرارت بیشتری تولید می‌شود تا دچار سردی مزاج نشوند و بتوانند با آن شرایط محیطی مقابله کنند، مثلاً اسکیموها از غذاهایی بسیار پرچرب و سنگین مانند گوشت سیل(شیردریایی)، ماهی‌های چرب و نهنگ‌ها با چربی ضخیم زیر‌پوست استفاده می‌کنند.
در مناطق شمالی کشور و به ویژه در فصول سرد، هم باید مصرف غذاهای رطوبتی (مانند لبنیات، ترشیجات و آب زیاد) کمتر باشد و هم باید مصلح سردی‌جات استفاده شود، مثلاً مصرف سیر در این منطقه زیاد است و مصرف آن لازم هم هست زیرا اگر از گرمی‌جات مانند سیر و ادویه‌ها استفاده نکنند، سردی غذاهایی مانند ماهی (که در مناطق شمالی زیاد استفاده می‌شود)، باعث بروز مشکلاتی مانند بیماری های مفاصل، گوارش و مشکلات اعصاب ناشی از سردی می‌شود، بنابراین با توصیه حکمای قدیم و به تجربه، باید همراه غذای خود از این مصلح‌ها نیز استفاده نمایند.
مناطق گرمسیری (مرکزی و جنوبی) باید از گرمی‌جات کمتر استفاده کنند. در مورد مصرف زیاد خرما در این مناطق باید گفت خرما انواع مختلفی دارد و به عادات غذایی شخص از دوران کودکی نیز وابسته است.
این نکات در خصوص محیط و اقالیم به ویژه برای مسافران بسیار حائز اهمیت است. مثلاً با مسافرت به منطقه‌ای از کشور، آداب غذایی نیز باید متناسب با آن منطقه تغییر کند، به طور مثال فردی که در تهران، با خوردن حتی یک حبه سیر به ویژه سرخکرده بی‌خواب و عصبی می‌شود و حرارت بدنش افزایش می‌یابد با مسافرت به مناطق شمالی، متوجه خواهد شد که با خوردن چند حبه سیر هم مشکلی برایش پیش نمی‌آید.
در مورد مصرف خرما و عسل هم همین‌طور و یا با مصرف ماهی، ماست یا دوغ در شمال ممکن است حالت خواب‌آلودگی ایجاد شود، ولی در تهران یا یزد، مشکلی پیش نمی‌آید.
در مورد ترشیجات هم باید توجه داشت که بعضی از افراد به آن مقدار زیادی افزودنی‌هایی مانند فلفل و ادویه اضافه می‌کنند، به طوری که دیگر مزاج آن خیلی سرد نیست و معتدل یا گاهی حتی گرم می‌شود.
باید توجه داشت که فصول هم شامل بحث محیط می‌شود که در برخی از شماره‌های قبل نیز در این زمینه صحبت شده است. به یاد داشته باشید که مزاج فصل بهار، گرم و تر، تابستان، گرم و خشک؛ پاییز، سرد و خشک و زمستان سرد و تر است.
برای خواندن بخش اول- اصول تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش دوم - اصول تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
برای خواندن بخش سوم- اصول تغذیه در طب سنتی- اینجا کلیک کنید.
