نگاهی به ویروس اپشتین بار و خطرات آن

ویروس اپشتین بار یکی از اعضای ویروس هرپس می باشد که می تواند فرد را آلوده و عفونت های ناشی از این ویروس خیلی شایع هستند. اگر این عفونت ها در مراحل اولیه درمان نشوند و پیشرفت کنند خطرات بسیاری به دنبال دارند. برای کسب اطلاعات بیشتر با ما همراه باشید.

آشنایی با ویروس اپشتین بار و خطرات آن

ویروس اپشتین بار ( EBV) یکی از اعضای ویروس هرپس می باشد که می تواند فرد را آلوده و عفونت های ناشی از این ویروس خیلی شایع هستند. حتی ممکن است فرد به آن ویروس مبتلا شده و از آن مطلع نباشد. یکی از علائم اصلی این ویروس تب است که ممکن است تا چند هفته باقی بماند.

اگر عفونت در مراحل ابتدایی کنترل نشود در صورت پیشرفت می تواند خطرناک شود. بنابراین بهتر است از علائم و راه های کنترل آن اطلاع یابید. در ادامه مطلب پیرامون این ویروس و خطرات آن بیشتر صحبت می کنیم.

علائم ویروس EBV چیست؟

ویروس EBV در ابتدا قسمتی از سلول ایمنی انسان که وظیفه حفاظت از بدن را دارد، آلوده می کند. وقتی فرد به این ویروس مبتلا شود، تا پایان عمر در بدن غیر فعال بوده که به این حالت، تاخیر گفته می شود. در مواردی ویروس می تواند فعال شده ولی بدون علائم است.

با این وجود در شرایطی ویروس فعال شده علائمی مانند عفونت اولیه آن را در افراد با سیستم ایمنی ضعیف ایجاد می کند. این نشانه ها در کودکان کمتر مشاهده می شود و اکثر علائم EBV که نوجوانان و بزرگسالان آن را تجربه می کنند شامل موارد زیر می باشد:

• احساس خستگی و تب
• سردرد و گلو درد
• تورم غدد لنفاوی گردن یا زیر بازو
• بثورات پوستی
• لوزه متورم
• بزرگ شدن طحال

علائم ویروس می توانند بین 2-4 هفته ادامه یابند. هر چند احساس خستگی ممکن است بین یک هفته تا ماه ها به طول انجامد.

شیوع ویروس EBV چگونه است؟

ویروس EBV از طریق مایعات بدن، بخصوص بزاق، از فردی به فرد منتقل می گردد. از این رو مونونوکلئوز یکی از عفونت های مشهور مرتبط با این ویروس، به عنوان بیماری بوسیدن شناخته می شود. ولی با اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مثل مسواک یا ظروف غذای فردی که این ویروس در بدنش فعال است، به آن مبتلا می شوید.

همچنین ویروس از طریق خون و ارتباط جنسی هم منتقل می شود. با ورود ویروس به بدن، سریعا در بدن پخش می شود. حتی قبل از این که علائم عفونت فعال را داشته باشید، ویروس قابل انتقال است. باید دقت داشت که تا زمان فعال بودن ویروس، امکان انتقال آن به دیگران تا هفته ها و حتی ماه ها وجود دارد.

وقتی ویروس غیر فعال شد دیگر به دیگران منتقل نمی شود. از این رو اگر از وجود ویروس اطمینان دارید نکات بهداشتی را رعایت تا فرد دیگری به آن مبتلا نشود. این ویروس در بدن باقی مانده و تحت شرایط مختلفی از جمله موارد زیر دوباره فعال می شود:

• فشارهای عاطفی
• قرار گرفتن در معرض اشعه و فلزات سمی
• قرار گرفتن در معرض حشره‌کش و رنگ‌های ساختمانی
• کمبود تغذیه
• جراحات فیزیکی

تشخیص و درمان ویروس EBV

عفونت های احتمالی EBV اغلب بدون هیچ نوع آزمایشی تشخیص داده می شوند. با این وجود آزمایش خون می تواند وجود آنتی بادی های مربوط به ویروس را تشخیص دهند. آزمایش مونو تست و آزمایش خون ( آنتی ژن کپسید ویروسی، آنتی ژن اولیه و آنتی ژن هسته ای) برای تشخیص ویروس EBV تجویز می شود.

هیچ درمان یا واکسن خاصی هنوز برای این ویروس ارائه نشده و با توجه به این که علائم ویروس نسبت به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهند از این رو تنها کاری که لازم است انجام دهید مدیریت علائم می باشد. با استراحت کافی، نوشیدن مایعات بسیار، اجتناب از ورزش های تماسی و مصرف مسکن برای تسکین گلو درد و تب به بهبود کمک می کند.

ویروس EBV چه خطراتی به دنبال دارد؟

از جمله خطرات و عوارضی که ابتلا به این ویروس ممکن است به دنبال داشته باشد عبارت است از:

1. بروز بیماری های خفیف و شدید شامل کم خونی، پارگی طحال، هپاتیت، میوکاردیت.

2. افزایش ابتلا به برخی سرطان های نادر. جهش در سلول های آلوده به ویروس EBV می تواند منجر به تغییرات سرطانی گردد. برخی از انواع سرطان که با این ویروس مرتبط هستند شامل سرطان معده، سرطان های نازوفارنکس، لنفوم بورکیت و لنفوم هوچکین است.

این سرطان ها معمولا در افریقا و برخی از مناطق جنوب شرق آسیا گزارش شده و در بیرون از این نواحی غیر معمول است. اکثر افراد مبتلا به عفونت EBV حتما به این سرطان مبتلا نشده و تنها در معدودی ممکن است سرطان روی دهد.

پژوهشگران تلاش می کنند تا این جهش های خاص را شناسایی کرده و مشخص شود چرا این ویروس سبب سرطان می شود. به طور کلی تخمین زده شده ویروس EBV فقط با 1.5 درصد از سرطان های ایجاد شده در دنیا ارتباط دارد.

3. محققان عقیده دارند این ویروس ممکن است تغییراتی در روش عملکرد برخی ژن ها ایجاد کند. این تغییر می تواند خطر ابتلا به اختلال خود ایمنی را بیشتر کند. مطالعات اخیر نشان می دهد ارتباط بالقوه بین ویروس EBV و افزایش خطر ابتلا به لوپوس که بیماری خود ایمنی می باشد، وجود دارد.

ضمنا کارشناسان بر این باورند مکانیسم مشابه EBV و بیماری لوپوس هم ممکن است باعث ابتلای مبتلایان به دیگر بیماری های خود ایمنی مانند دیابت نوع 1، آرتریت روماتوئید، بیماری سلیاک، اسکلروز چندگانه، بیماری التهابی روده، رماتیسم مفصلی و  تیروئید هاشیموتو شوند.

البته همچنان برای درک ارتباط بالقوه این ویروس و بیماری های خود ایمنی باید تحقیقات بیشتری صورت گیرد.

4. در موارد نادری عفونت EBV می تواند به یک بیماری مزمن منجر شود که در انگلیسی به آن CAEBV گفته می شود. این بیماری با نشانه های مداوم و شواهد آزمایش خون از عفونت فعال معین می شود. این بیماری با یک عفونت اپشتین بار معمولی شروع می شود.

با این وجود، سیستم ایمنی بدن برخی افراد نمی تواند عفونت را کنترل کند و به ویروس فعال اجازه داده به جای غیر فعال ماندن، ماندگار گردد. عقیده بر این است عوامل ژنتیکی یا جهش در سلول های آلوده به ویروس اپشتین بار ممکن است سبب این مسئله گردند.

در پایان همچنین می توانید برای اطلاع از خطرات ویروس تبخال در دوران شیردهی و آسیب های پنهان ویروس کرونا روی لینک ها کلیک کنید.