زهره زهرا

در ریاحین شریعت، برترین ریحانه ام من	دختر میر شجاعان، بهترین فرزانه ام من
زهره زهرایم و پرورده دامان صبرم	گر حسین شمع فروزان است، هم پروانه ام من
بر سر ظلم و پلیدی، تندر رعب آفرینم	با خدا پیوند دارم، ز اهرمن بیگانه ام من
لجّه های امتحان را بی تکلّف سیر کردم	راز دهرم، خالصم، بل مخلصم، دُردانه ام من
گرچه آرامم چو بحر و استوارم کوه آسا	در فراق سرور آزادگان، حنّانه ام من
آزمودم عشق حق را پخته گشتم، سوختم پس	تشنه راز و نیاز و جرعه مستانه ام من
من خدا را بندگی کردم ز لطفش اینک اینک	صاحب جاه و جلال و حشمت شاهانه ام من
زینبم من، تاج عصمت بر سر من، پرشکوهم	در ره قرآن، اسیر زاده مرجانه ام من
انقلاب کربلا را من پرستاری نمایم	صاحب نثر بلیغ و خطبه جانانه ام من
شام را بنگر خراب و کوفه را بنگر خرابات	پس شگفتی نیست گر آواره و بی خانه ام من
پور ابراهیم و دخت حیدر فخرآفرینم	لرزه افکن بر تن اصنام هر بتخانه ام من
زن بیاموزد ز من درس عفاف و دادخواهی	مرد را اندرزگوی حکمت مردانه ام من
خوش درخشیدم، دریدم پرده های ظلم و ظلمت	هان نپنداری که در گیتی، یکی افسانه ام من
وقت ایراد سخن یادآور زلزال ارضم	رعب آور، در دل آن قلدر دیوانه ام من
رو چو «عارف» ترجمان ایده های پاک او شو	در الست و در قیامت ساقی پیمانه ام من