نور امید

در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، قدرت های بزرگ، توطئه ای را تدارک دیدند تا با اجرای آن از پیروزی شیعیان لبنان جلوگیری کنند. به همین دلیل نقشه ربودن امام موسی صدر عملی می گردد زیرا وی با برخورداری از کمالات اسلامی و انسانی، کلام نافذ و نیز آشنایی با کشورهای خاورمیانه و اقوام عربی و نیز داشتن چهره ای محبوب و پرطرفدار می توانست دنباله رسالت امام خمینی را در لبنان پیاده کند.

مخالفان، خیلی زود متوجه موقعیت امام موسی صدر شدند و رهبری را از شیعیان لبنان گرفتند که پس از گذشت سال های متمادی به آنان افتخار و عظمت بخشیده و برای غلبه بر دشمنان، متحدشان کرده بود. مردم شیعه در لبنان تازه داشتند به قله های فتح و ظفر و پله های عزت گام می نهادند که ناگهان با مفقود شدن رهبرشان مواجه گردید؛ اما در آن هنگامه ای که شیعیان مظلوم این مرز و بوم به دلیل این ضایعه در موجی از حزن و نگرانی رفته بودند ناگهان با طلوع خورشید انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی قدس سره مواجه گردیدند و با پیروزی این نهضت مقدس بر استبداد داخلی و استکبار جهانی، شادمان شدند و چشم امید خود را به حرکت مزبور دوختند تا از حمایت و بخصوص پشتیبانی معنوی و سیاسی آن کمک بگیرند و از این رهگذر بتوانند در مقابل دشمنان چپ و راست و غاصبان قدس شریف مقاومت کنند.

بزرگترین تظاهرات در جهان، برای پشتیبانی از انقلاب اسلامی ایران در لبنان درحالی صورت گرفت که مردم، مورد تهاجم وحشیانه صهیونیست ها قرار گرفته بودند و زجر و شکنجه را با تمام وجود خود حس می کردند. در این تظاهرات، شدت احساسات و هیجان به حدی رسید که اغلب مردم، لباس های خود را پاره می کردند، زنها بر پشت بام ها شادی خویش را بروز می دادند و تظاهرکنندگان را تشویق می کردند.

شهید دکتر مصطفی چمران ضمن اشاره به پیوند عمیق ایران و لبنان می گوید:

«ما در نظر داشتیم که پانصد رزمنده لبنانی را بسیج کرده و آنها را به ایران انتقال دهیم تا در کنار مبارزان ایرانی علیه رژیم استبدادی بجنگند. با دولت سوریّه هم صحبت شد و دولت مذکور پذیرفت که هواپیما و امکانات در اختیار قوای مزبور قرار دهد تا این پانصد نفر سلحشور در تهران پیاده شوند».

شهید چمران می افزاید:

«خودِ من دست اندرکار این سازماندهی بودم و نمی توانم شور و حرارت و احساسی که این جوانان برای انتقال به ایران و شهادت در کنار برادران ایرانی خویش داشتند بیان کنم اما همان طور که می دانید نبرد در تهران بیش از بیست و چهار ساعت به طول نیانجامید؛ مردم بر طاغوت پیروز شدند، بنابراین فرصتی پیش نیامد که آن رزمندگان به تهران بیایند و وظیفه خود را انجام دهند».

شیعیان لبنان با تمام وجود و از اعماق قلب، ارزش، اهمیت و عظمت انقلاب اسلامی ایران را درک می کنند، می فهمند و می سنجند. بیش از آنکه مردمان دیگر بفهمند، آنها به این فجر صادق، امید بسته اند و در حالی که در فضایی از آتش و گلوله به سر می برند و همه حیات خود را از سوی رژیم اشغالگر قدس و دشمنان داخلی در معرض تهدید می بینند، دل و فکرشان متوجه انقلاب اسلامی ایران است.

این پیروزی بزرگ، توازن قوا را در خاورمیانه به هم ریخت و راه موفقیت مردم را علیه متجاوزان و ستمگران باز کرد. به آنها قدرت و جرأت داد که با اتکاء به اسلام و توکل به خداوند در مقام اجانب و اشرار مقاومت کنند این مسایل به طور عمیق در لبنان محسوس بود، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، مردمان مظلوم و شیعه جنوب لبنان اعم از کوچک و بزرگ، زن و مرد، روشنگر و عامی، روستایی و شهری به خیابان ها و معابر عمومی ریختند و فریاد «زنده باد خمینی» سردادند.

هیچ ملتی این چنین صمیمانه و از روی شور و شوق، پیروزی این نهضت اسلانی را آرزو نکرد، زیرا آنان جز خدا، حامی دیگری نداشتند و در حالی که تمامی طوائف و فرقه ها و احزاب لبنان از سوی کشوری یا گروه هایی حمایت می شدند، شیعیان لبنان کسی را نداشتند که از آرمان ها، شیوه های مبارزاتی و رزم دلیرانه آنان، پشتیبانی کند و توان روحی و قوت معنوی شیعیان را افزایش دهد. حتی دولت تنها کشور شیعه یعنی همین ایران در زمان طاغوت به دشمنان شیعه کمک می کرد و شاه سابق، مددکار صهیونیست ها بود و حتی به کمیل شمعون فرمانده حزب احرار که خصم شیعیان بود اسلحه و پول می داد و شیعیان ساکن در لبنان هیچ پناهی در عالم نداشتند بلکه از جانب برخی دولت های مسلمان، صدمه می دیدند.

اما با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، حقیقتی بارز و واقعیتی شگفت انگیز برای شیعیان لبنان روشن شد و آنها، هم پیمان راستین خود را یافتند. آنان برای اولین بار در طول تاریخ به این نتیجه رسیدند که امتی و حرکتی وجود دارد که با اخلاص، محبت و جدیّت از آنها حمایت می کند.

تحرّک های دشمنان در لبنان

البته رژیم های پوشالی و مرتجع با طلوع این خورشید، خفاش صفت به تکاپو افتادند و برای جلوگیری از پرتوافشانی آن که منافع ایشان را تهدید می کرد، با هم متحد و وارد عمل شدند و اولین عکس العمل آنان در موضع گیری احزاب دست نشانده این کشورها در لبنان نمودار گردید. یکایک آنها مخالفت صریح و علنی و دشمنی جدی خود را با نظام اسلامی بروز دادند و درگیری های خونین و شدیدی را با حامیان این قیام اسلامی به وجود آوردند.

مدرسه متوسطه شهر صور که «ثانویّة صور الرسمیّة» نام دارد، بیش از دو هزار شاگرد در آن مشغول تحصیل بودند، محمد فتونی رزمنده شیعه در این مدرسه درس می خواند. او در آغازین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، تصویر امام خمینی قدس سره را در شهر مذکور به میزان قابل توجهی توزیع کرد و تعدادی از این عکس ها را نیز در مدرسه به دیوارهای آن چسبانید. یکی از دشمنان تصویر مزبور را پاره کرد و درگیری بین این دو موجب شد که گروهی از مسلحین حزب کمونیست به دفاع از آن فرد خاطی برخیزند و محمد فتونی را با رگباری از گلوله به شهادت برسانند. در این موقع یکی از سلحشوران شیعه که فرمانده سازمان امل در شهر صور بود و ماههای متوالی در برابر صهیونیست ها جنگیده بود و مدت های مدیدی در ناحیه «شیاح» در مقابل فالانژیست ها فداکاری ها کرده بود، از راه رسید و مشاهده کرد که محمد فتونی بر خاک و خون می غلطد، به سرعت خود را به او رساند تا وی را بلند کند و به بیمارستان ببرد که دشمنان این قهرمان مقاوم را نیز که نامش علی مرتضی بود، به شهادت رساندند. روز بعد به رغم تهدیدهای کمونیست ها، شهر صور به نشانه اعتراض به این حرکت نفرت انگیز در اعتصابی عمیق فرو رفت و بزرگترین درجه انزجار خود را نسبت به دشمنان اسلام و مسلمین نشان داد⁽¹⁾.

در بیروت غربی که ناحیه ای مسلمان نشین و یکی از مراکز شیعیان است، در اوایل پیروزی انقلاب اسلامی بر سرِ درِ اکثر مغازه ها، خانه ها و دیوارها، تصویر امام خمینی قدس سره نصب گردید و مردم این منطقه، پس از هر پیروزی رزمندگان اسلام در جبهه های جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، به خیابان ها ریخته و به طرفداری از جمهوری اسلامی ایران دست به تظاهرات می زدند و در راهپیمای پرشوری که توسط علما و مردم بیروت غربی در اعتراض به قطع روابط لبنان با ایران صورت گرفت، در پیشاپیش این جمعیت معترض، تصاویر امام خمینی قدس سره و پرچم های جمهوری اسلامی ایران دیده می شد. تظاهرکنندگان، پلاکاردی با خود حمل می کردند که روی آن نوشته بود: «خانه هر مسلمان لبنانی، سفارت خانه ایران است».

ارزش های ملکوتی و شکوفایی معنوی

در محله برج البراجنة بیروت اولین چیزی که به چشم می خورد، تصاویر، شعارها و نوشته های روی دیوارها به حمایت از انقلاب اسلامی و رهبری این نهضت است. شیخ عبدالامیر قبلان، مفتی جعفری و نائب رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان در این محلّه اعلام کرد: «امام خمینی، معجزه قرن بیستم است و از دیدگاه ما انقلاب اسلامی ایران تنها متعلّق به ایرانی ها نمی باشد، بلکه ایشان به همه محرومان جهان اعم از مسلمان و غیرمسلمان تعلّق دارد.(مجله پیام انقلاب، شماره 173، ص 35).

وی همچنین در سخنانی دیگر از انقلاب اسلامی به عنوان یک امانت الهی یاد کرد.(مجله حضور، شماره 23، ص 352).

ابراهیم امین لبنانی طی اظهاراتی خاطرنشان ساخت: «این احساس قویو و فوق العاده، بیانگر وحدت حقیق است که میان امام خمینی و کلّلیّه مستضعفین جهان وجود دارد» (فرازهای فروزان، از نگارنده، ص 542).

شیخ سعید شعبان، رهبر جنبش توحید اسلامی لبنان اعلام کرد: «امام خمینی، وحدت را به امت اسلامی بازگرداند و شخصیت و قدرت اسلام را در جهان، نمودار کرد. اگرچه دشمنان اسلام از همه سو تلاش در محاصره او داشتند» (همان، ص 542).

1. نک: لبنان، شهید چمران، فصل سیزدهم.