زمانی که به‌طور مرتب ورزش می‌کنید، با دردهایی در بدن مواجه می‌شوید. قاعدتاً تلاش برای مقابله و از بین بردن این دردها طبیعی است.
اگر احساس می‌کنید که قبل از رفتن به باشگاه حال مساعدی ندارید، راهی برای دست‌یابی به بهترین عملکرد وجود خواهد داشت؟
دکتر کریستین اسپیکر، محقق و فیزیولوژیست در مرکز سلامت "آنشوتز" می‌گوید: درحالی‌که استفاده از یک یا دو مسکن قبل از ورزش کردن می‌تواند وسوسه‌برانگیز باشد، اما اصلاً ایده‌ای هوشمندانه و صحیحی محسوب نمی‌شود.
اما واقعاً مسکن‌ها چه ضرری برای بدن ما به هنگام ورزش کردن دارند؟ با بنیتا همراه شوید تا از این موضوع آگاهی یابید.
مسکن‌ها بر تمامی بدن ما تأثیر گذاشته و تنها ناحیه‌ی درد را پوشش نمی‌دهند. به این معنی که آن‌ها ممکن است توانایی بدنی شما در واکنش به ورزش را کاهش داده و مانع از بهبود ناشی از ورزش کردن شوند.
بدن شما و ایبوپروفن
زمانی که درد را تجربه می‌کنید، بافت‌های بدن شما در حال تولید یک دسته از ترکیبات چربی‌دار بوده که به آن‌ها اسیدهای چرب یا پروستاگلاندین گفته می‌شود.
این مواد از طریق خون شما به مغز منتقل شده و به‌عنوان سیگنالی عمل می‌کنند که سبب تورم بافت‌های بدن و تب می‌شود. این پروستاگلاندین‌ها توسط آنزیم‌های سیکلواکسیژناز تنظیم می‌شوند.
زمانی که شما یک قرص ضدالتهابی و یا غیراستروئیدی نظیر ایبوپروفن مصرف می‌کنید، در حال مقابله با دو نوع از آنزیم‌های سیکلواکسیژناز هستید که برای تولید اسیدهای چرب و کاهش التهاب و تب ضروری هستند.
آنزیم‌های سیکلواکسیژناز علاوه بر این نقشی حیاتی در مراقبت از معده‌ی و مخاط روده‌ی شما ایفا می‌کنند. ازاین‌رو زمانی که شما سد راه این آنزیم‌ها می‌شوید، معده‌ی خود را هم به خطر می‌اندازید.
یک مطالعه در سال 2012 نشان داد که ایبوپروفن می‌تواند آسیب ناشی از ورزش در روده‌ی کوچک را تشدید کرده و موجب اختلال در کارکرد دستگاه گوارش در ورزشکاران شود.
به‌علاوه، یک مطالعه تأثیر ایبوپروفن بر روی عملکرد بدنی را که دارای درد ناشی از ماهیچه‌ها بود آزمایش کرد:
محققان 20 دونده‌ی سالم دوی استقامت که ماهیچه‌های پای آن‌ها پس از ورزش کردن دچار درد شده بود را به مدت 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از ورزش کردن به آزمایشگاه آوردند. نیمی از ورزشکاران یک ساعت قبل از شروع ورزش و در اواسط درد حداکثری 1/2 گرم ایبوپروفن دریافت کردند، درحالی‌که به گروه دوم تنها یک دارونما داده شد.
محققان دریافتند که ایبوپروفن موجب کاهش اثرات درد ماهیچه‌ای بر عملکرد ورزشکاران نشده است. به این معنی که آن‌ها با استفاده از مسکن‌ها نمی‌توانند عملکرد بهتری از خود در ورزش کردن به نمایش بگذارند. این داروها هیچ کمکی به کاهش اثرات منفی مرتبط با درد ماهیچه‌ها، نظیر کند شدن حرکت، نکردند.
درحالی‌که ایبوپروفن می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند، بهتر است تا تنها از این دارو پس از ورزش کردن استفاده شود، نه قبل از آن.
چرا استامینوفن هم به‌مانند ایبوپروفن است؟
استفاده از مسکن‌های دیگری نظیر استامینوفن (تیلنول) قبل از ورزش کردن می‌تواند توانایی بدن شما برای کنترل دما را مختل کند.
زمانی که در حال تمرین کردن هستید، بدن شما به‌طور طبیعی از انرژی بیشتری استفاده کرده و دما را افزایش می‌دهد. این یک اتفاق طبیعی است.
اما به خاطر اثرات مهارکنندگی تیلنول بر روی سیستم تنظیم دما در داخل مغز، این ماده ممکن است در کار بدن برای تنظیم صحیح درجه‌ی حرارت اختلال ایجاد کند.
وقتی‌که این اتفاق می‌افتد، مشکلات تیروئیدی هم در پی آن پدید می‌آیند.
باید اضافه کرد که استامینوفن هیچ کمکی به شما در تسکین درد ماهیچه‌ها نخواهد کرد.
چیزی که تیلنول را از سایرین متمایز می‌کند این است که این ماده قادر به مقابله با آنزیم‌های سیکلواکسیژناز در بدن نیست؛ اما به‌جای آن تأثیر خود را بر سیستم اعصاب مرکزی می‌گذارد. به همین خاطر است که این ماده برای کاهش تب بهترین گزینه است. این ماده دارای ویژگی‌های ضدالتهابی نیست، به همین خاطر تیلنول می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای رفع سردرد و تب محسوب شود، اما نمیتواند درد ناشی از آسیب ماهیچه‌ها را کاهش دهد.
موضوعی بسیار مهم
اگر درد بدن شما به‌اندازه‌ای است که فکر می‌کنید در ابتدا باید از قرص مسکن استفاده کنید، خیلی خوب است تا از خودتان بپرسید آیا حتماً باید امروز ورزش کنم؟
در اغلب موارد این درد که با تب همراه است بسیار مهم بوده و نباید سرکوب شود. تب‌ها به کشته شدن پاتوژن‌ها کمک کرده و درد در تلاش است تا به شما یادآوری کند که استراحت برایتان لازم است. بی‌توجهی به این موارد می‌تواند برای سلامت شما بسیار خطرناک باشد.
اگر درد بدن شما به حدی است که تصور می‌کنید نمی‌توانید بدون یک قرص طاقت بیاورید استراحت را در اولویت قرار دهید. بدن شما قطعاً شایسته‌ی این لطف است.
