پوست شما آینهی تمام نمایی از سلامت شماست
پوست شما میتواند سلامت درونی و باطنی بدن شما را به نمایش بگذارد. بسیاری از بیماریها، حتی از نوع جدی آنها، در ابتدا خود را از طریق پوست نمایان میکنند. بنیتا امروز به سراغ دکتر جوزف جوریزو از دانشگاه ویک فورِست (Wake Forest) و همچنین متخصص بیماریهای پوستی و نویسندهی کتابهایی در این زمینه رفته است. با ما همراه باشید.
کهیرهای پروانهای

یک کهیر پروانهای بر روی صورت معمولاً اولین نشانه از بیماری لوپوس است؛ اما سریع تصمیمگیری نکنید. این کهیر میتواند نشانهای از بیماری «روزاسه» یا بیماری دِرماتیت تماسی هم باشد. شایانذکر است لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن دچار اختلال شده و به بافتهای خود حمله میکند.
پلاکهای مخملی

پلاکهای مخملی در روی گردن یا زیر بغل میتواند نشانهای از بیماری دیابت باشد. این بیماری میتواند خوشخیم باشد و یا اصلاً به خاطر چاقی شکلگرفته باشد؛ اما این پلاکها اغلب اوقات یک نشانه از بیماری دیابت هستند. در موارد نادر، تشکیل چنین پلاکهایی در مناطق دیگر بدن نظیر دستها یا روی لبها میتواند نشانهای از سرطان باشد.
پلاکهایی در روی پا؛ پلاکهایی با رنگ قرمز در اطراف و رنگ طلایی در مرکز

پزشکان این بیماری را نکروبیوسیس لیپویدیکا دیابتیکوروم (necrobiosis lipoidica diabeticorum) مینامند. همانطور که از نام این بیماری مشخص است، این پلاکها نشانهای از بیماری دیابت هستند، هرچند که بسیار نادر به نظر میرسند. این پلاکها میتوانند بهمانند یک لکهی قرمزرنگ و تیره بر روی پوست ظاهر شوند، اما بعدها روشنتر شده و اطراف آن واضحتر گردد. برخی اوقات پوست آسیبدیده از این لکهها دچار خراش شده و با خارش و درد همراه است.
برآمدگیهای خارشدار با رنگ بنفش بر روی مچ دست

لیکِن پلان (Lichen planus) یک کهیر تشکیلشده از برآمدگیهای بنفش و قرمزرنگ است که باعث خارش شدید پوست میشود. این برآمدگیها معمولاً بر روی مچ دست و مچ پا ظاهر شده، اما ممکن است در داخل دهان، بر روی قسمت تحتانی پشت، گردن، پاها و اندامهای تناسلی نیز پدیدار شوند. دلیل این عارضه مشخص نیست، اما اگر با چنین چیزی روبرو هستید، احتمالاً نیاز است تا آزمایشهای مخصوص کبد را انجام دهید. این بیماری میتواند با هپاتیت C در ارتباط باشد.
لکههای پوست پرتقالی به رنگ گوشت در پشت بدن

لکههایی به رنگ گوشت در روی کمر که دارای بافتی نظیر پوست پرتقال هستند. آنها معمولاً با علائم پوستی دیگر نظیر برآمدگیهای آکنهمانند قرمز و یا قهوهای در روی گونهها و بینی و لکههای برگمانند در زیر پوست ظاهر میشوند. این لکهها اغلب بر روی تنهی افراد شکل گرفته و یک طرفشان بیضیشکل و طرف دیگرشان نوکتیز است. اینها علائمی از یک بیماری ژنتیکی نادر به نام توبروس اسکلروز (tuberous sclerosis) است که موجب تشکیل تومورهای خوشخیم در مغز و سایر اندامهای حیاتی بدن میشود.
پوستی با بافت سیرابی شکل

این علامت از یک بیماری پوستی خبر میدهد که بهواسطهی آن پوست دست ضخیم شده و بهمانند سیرابی سفید و مخملی میشود. تقریباً 90 درصد از این موارد به سرطان ختم میشود. اگر تنها کف دستان درگیر این عارضه شوند، احتمالاً فرد دچار بیماری سرطان ریه است؛ اما اگر این عارضه همراه با آکانتوز سیاه (acanthosis nigricans) باشد، احتمال اینکه فرد دارای بیماری سرطان معده باشد بیشتر است.
دستان و پاهایی با سطح «چوبی شکل»

این بیماری که ابتدا در سال 1997 با نام فیبروز سیستمیک کلیوی (nephrogenic systemic fibrosis) توصیف شد، در آغاز موجب تغییر رنگ ساعد دستها و ساق پاها به قهوهای شده و بافت پوست را دندانهدندانه میکند. خیلی زود، دستها و پاها قهوهای شده و بهمانند چوب میشوند. گاهی اوقات نیز لکههای کوچک زردرنگ در داخل چشم شکل میگیرند. محققان اخیراً با استفاده از دستگاه امآرآی دریافتهاند که این عارضهی پوستی با بیماریهای کلیوی در برخی از افراد در ارتباط است.
کهیرهای فلس مانند بر روی کفلها و نواحی سرینی همراه با قرمزی زبان

خوشبختانه بیماری اریتم مهاجر نِکرولیتیک ( necrolytic migratory erythema) تقریباً نادر است. این بیماری پوستی قرمزرنگ بوده و شبیه کهیرهای فلس مانند است. گاهی اوقات با ریزش پوست همراه بوده و اغلب در سالمندان مشاهده میشود. این بیماری بیشتر در قسمتهای سرینی و یا کف دستها شکل میگیرد، اما میتواند در نواحی دیگر بدن هم پدیدار شود. داشتن زبانی قرمز و دردناک از نشانههای رایج این بیماری است. این بیماری معمولاً نشانهای از سرطان پانکراس و سرطان سلولهای جزیرهای (glucogonoma) است.
همهی بیماریهای پوستی ترسناک نیستند

اکثر مشکلات پوستی دلیلی بر وجود بیماریهای حاد در بدن شما نیستند. برای مثال، بیماری گرانولوم آنولار (granuloma annulare) که یک مشکل پوستی با برآمدگیهای قرمزرنگ و الگوی دایرهای شکل است میتواند بر روی دستان و پاها یافت شود. آنها معمولاً بعد از دو سال ناپدید شده و خطری برای شما ندارند. اگر این بیماری در نواحی بیشتری از بدن پخش شود، آنوقت است که مدتزمان بیشتری بر روی پوست باقی خواهد ماند.