وحشت از آب، صدا و تاریکی (۲)

با نگاه کردن به چهره سایر کودکان که از شنا کردن در آب لذت می‌برند، تمایلش برای تجربه این لذت بیشتر می‌شود.

ترس از تاریکی

ترس از تاریکی در میان کودکان بسیار شایع است. کودکانی که تخیلات بسیار قوی دارند، از تاریکی بیشتر می‌ترسند. این ترس گاهی اوقات باعث می‌شود که کودک نتواند به راحتی در اتاق خوابش بخوابد. گاهی اوقات ترس از تاریکی ایجاد دردسرهای زیادی در خانواده می‌کند، اما مهم، امکان غلبه بر این ترس در کودک است، فقط باید درک بیشتری از آن داشته باشیم.

گام نخست

در مورد ترس کودک با او حرف بزنید. این‌کار باعث می‌شود او علت ترسش از تاریکی را به شما بگوید و بفهمد شما به اندازه کافی به او توجه دارید. گاهی اوقات فقط با صحبت کردن، احساس بهتری خواهد داشت و بخشی از ترسش از بین می‌رود و در می‌یابد که برای این مشکل راه‌حلی وجود دارد.

گام دوم

کودک خود را دلداری دهید. به او اطمینان دهید که در اتاق مجاور هستید و همه چیز مطمئن و درست است. کاری کنید که احساس راحتی و آسودگی بیشتری در تاریکی کند.

گام سوم

از تکنیک‌های آرام کننده استفاده کنید؛ مثلاً موسیقی آرامی برای او بگذارید تا روی آن متمرکز شود. همچنین چراغ خوابی با نور ملایم در اتاقش روشن کنید تا اتاق کاملاً تاریک نباشد. به کودکان بزرگ‌تر می‌توانید شیوه‌های تنفس عمیق را یاد بدهید تا به محض احساس ترس با انجام این‌کار، آرامش بیابند.

گام چهارم

چیزهایی که ممکن است ترس کودک را بیشتر کنند را از پیرامونش حذف و یا لااقل کمتر کنید. برخی از کتاب‌ها، کارتون‌ها و فیلم‌ها ترس کودک را افزایش می‌دهند و این ترس شب‌ها به سراغ او می‌آید. لازم است قبل از خواب او را از تمام مواردی که ایجاد ترس بیشتر می‌کند، دور کنید.

گام پنجم

به خاطر پیشرفت کودک به او جایزه دهید تا تشویق شود بیشتر بر ترسش غلبه کند. وقتی که موفقیت‌های کوچکش را با او جشن می‌گیرد، از پیشرفت خود احساس رضایت کرده و سعی می‌کند بیشتر روی این موضوع کار کند.

ترس از صداها

جیغ زدن، شگفت‌زده شدن، بالا و پایین پریدن، چیزهایی نیستند که در مورد کودکان و یا حتی بزرگ‌ترها غیر عادی به نظر برسند. ترس از صداها وقتی که ایجاد حساسیت در کودک می‌کند، دردسر ساز می‌شود. این ترس، از ترس‌های محیطی است و معمولاً در کودکان پنج ساله بیشتر دیده می‌شود.

کودکان کوچک‌تر اغلب از صداهایی شبیه صدای سشوار، جاروبرقی، هود و سایر صداهای ناآشنا می‌ترسند؛ ولی وقتی که بزرگ‌تر می‌شوند، از صداهای عجیب در اطراف خانه، به خصوص وقتی که تنها هستند، هراس دارند. کودکانی که پدر و مادر یا بزرگ‌ترهایی دارند که مدام از هر چیزی می‌ترسند و بالا و پایین می‌پرند، از آنها الگوبرداری می‌کنند.

آنها این نوع واکنش‌ها را از بزرگ‌ترها یاد می‌گیرند. حتی اگر هیچ یک از اطرافیان کودک نسبت به ترس واکنش نشان ندهند، باز هم آنها به دلایل دیگر این نوع ترس را در وجودشان افزایش می‌دهند.

ترس و یا حساسیت به صداها می‌تواند در اثر عوامل ژنتیکی، شرایط پزشکی و مغزی ایجاد شود. لیگیرو فوبیا (Ligyro Phobia) عنوان رسمی ترس از صداها و نام دیگر آن "صدا هراسی" است. علائمی که کودک علاوه بر گریه در چنین مواقع از خود بروز می‌دهد، شامل عرق کردن، حبس کردن نفس و لرزیدن است. در موارد شدیدتر باید انتظار حملات شدیدتر را نیز داشت.

اخطار

هیچ‌گاه کودک خود را مجبور نکنید که به تنهایی زمانی را در تاریکی بگذراند. این‌کار ترس او را از تاریکی کم نخواهد کرد. برخی کارها را در محیط تاریک انجام دهید تا او آرام آرام به تاریکی خو کند.

مقابله با ترس از صداها

روش‌های مختلفی برای مقابله با این نوع ترس وجود دارد؛ مثلاً به کودک اجازه دهید منبع صدایی را که ایجاد ترس می‌کند، بشناسد. اگر ترسش همچنان ادامه داشت، سعی کنید در سایر مواقعی که آرام است، کمی از صداهای بلندتر استفاده کنید.

اگر کودک کمی بزرگ‌تر است، به او مهارت‌های لازم برای مقابله با ترس از صداها را بیاموزید، مثل نفس عمیق کشیدن و بررسی صداهایی که ایجاد ترس نموده‌اند. با بزرگ‌تر شدن کودکان، خود به خود ترس آنها از صداها از بین می‌رود.

برای خواندن بخش اول- وحشت از آب، صدا و تاریکی- اینجا کلیک کنید.