وقتی‌ عاشق می‌‌شویم، نگرش ما نسبت به خودمان، کلّ دنیا و اتفاقات آن تغییر می‌‌کند؛ بنابراین رفتار‌ها و واکنش‌هایمان نیز تغییر می‌‌کند. در بیشتر اوقات این موضوع مثبت است مگر تعصبات سبب فراری دادن کسی‌ شود که متقابلاً ممکن است عاشق ما باشد. به خصوص در آغاز، هورمون‌ها با سرعت بیشتری تولید شده و دائم در حال تغییر هستند که سبب احساس انرژی دو چندان در ما می‌‌شوند و می‌‌توان گفت بهترین دوران در هر رابطه یا عشقی‌، همان روز‌ها یا ماه‌های آغازین است.

دقیقا به همین دلیل است که مشاوران توصیه می‌‌کنند در این زمان ها، با خود آگاهی‌ بیشتر پیش بروید و برای پیشرفت عجله نکنید. بدن، مغز و قلب شما با سرعت باور نکردنی در حال کارکرد است و شما را تنها به سمت فرد مورد نظر هول می‌‌دهد، صرف نظر از اینکه شما چقدر شناخت دارید. بنابراین، در آغاز عاشقی، تنها ملاک احساسات است که ما را دائم به بیشتر دیدن یا در ارتباط بودن با معشوقه سوق می‌‌دهد.

تمام انرژی که از عاشق شدن حاصل می‌‌شود، سبب بروز رفتار‌های احمقانه می‌‌شود که در حالت عادی خود شما هرگز آنها را نمی‌‌پذیرفتید. عشق دریچه بسیاری از تجربیات جدید را به سوی شما باز خواهد کرد، ولی‌ باید با چشمانی باز و به همان اندازه قلبی پذیرا به سراغش بروید.

سعی‌ کنید در این دوران هیچ تصمیم جدی نسبت به رابطه تان نگیرید چراکه احتمالا منطق بسیار کمی‌ در آن خواهد بود. از سرمستی حاصل از آن لذت ببرید اما هوشیار باشید.

همانقدر که شکست خوردن در عشق می‌‌تواند ویرانگر باشد، موفقیت در آن نیز دست نیافتنی نیست و می‌‌توان بسیار سازنده و باعث پیشرفت باشد.  البته، اولویت تمام افراد نیز عاشقی نیست، بسیاری از افراد تنهایی‌ را بسیار لذت بخش تر می‌‌دانند. اما به قطع و یقین، عشق کامل‌ترین و بهترین احساس انسانی‌ است که می‌‌تواند زندگی‌ و دنیایی‌ خارق‌العاده خلق کند.