کفگیرک یک نوع بیماری بسیار پر درد و پر سوزش و خیلی ناراحت کننده و آزار دهنده است که حد و حصر ندارد و با تب و بیخوابی و تغییر رنگ رخسار و سرخ شدن گونهها همراه است. بیماری کفگیرک در اثر کثافت خون و خوردن گوشت زیاد و تخممرغ فراوان و خوردن کشمش، خرما، حلویات و امثال اینها ایجاد میشود که در صورت مبتلا شدن به خاطر واگیر داشتن باید بقیه احتیاط کنند و به او نزدیک نشوند، مرکز تجمع این میکروب در پشت انسان بین دو کتف که مرکز خونهای کثیف است میباشد لذا برای مبارزه با این بیماری اول حجامت کنید و نیز آبدوغ همراه با گل سرخ و یا آش آب غوره بخورید که داخل معده دباغی و شستشو شود سپس باید به مبردات افزود: یعنی باید آب، لعاب
اسپرزه، قدومه، خاکشیر، کاهو، گشنیز، خیار، هندوانه، ازگیل، کاسنی، آلبالو، گیلاس، عناب، آب عناب، زرشک، آب زرشک، آب غوره، آش تمرهندی، آب انار و هندوانه زیاد بخورید.
به عنوان درمان مقداری تمر کجرات را بجوشانید، بعد آبش را صاف کنید و هم وزن آب آن آب گشنیز تازه را گرفته و مخلوط کنید، سپس مقداری شکر سرخ در آنها حل کرده و میل فرمایید.
* با دستور و زیر نظر پزشک میتوانید پنسیلین تزریق کنید.
* تخم کاهو، تخم کاسنی، تخم خرفه، تخم خیار و تخم گشنیز را به نسبت مساوی مخلوط کرده و نرم بسایید، بعد با مقداری آب خرفهی تازه و آب گشنیز تازه خمیر کنید و روی محل کفگیرک ضماد اندازید.
* مقداری اسپرزه را با شیر مادری که نوزاد دختر شیر میدهد، خمیر کنید، بعد روی پارچهای تمیز پهن کرده و روی آنها هم پارچهی دیگری پهن کنید، به طوری که هر دو طرف اسپرزهها پارچه قرار داشته باشد یا در کیسهی پارچهای بریزید و روی محل کفگیرک بیاندازید.
* برگ درخت تازهی هلو، برگ تازهی درخت عناب، برگ تازهی کاسنی، برگ خرفهی تازه و برگ گشنیز تازه را به مقدار مساوی بکوبید و بر محل کفگیرک بگذارید.
* گل خطمی را در آب بجوشانید و با آب آن محل کفگیرک را شستشو دهید و سفل آن را نیز روی محل کفگیرک ضماد کنید.
*
گل خطمی را بجوشانید، بعد کمی اسیدبوریک و مقدار کمتری کافور را با آب صاف کردهی آن مخلوط کنید و موضع را با آن شستشو دهید و سفلش را نیز بر موضع ضماد کنید.
*
اسید بوریک 20 سانتی گرم، کافور 10 سانتی گرم، پودر پنسیلین 5 سانتیگرم، اکسید دوزنگ 5 سانتی گرم و مغز قلم گاو 60 گرم، همه را مخلوط کنید و بر موضع بمالید.
* بوتهی پنیرک را با ریشه از زمین بیرون بکشید و تمیز بشویید، بعد ریشه و ساقه و برگ و گل آن را کوبیده و به شکل خمیر در آورید و روی موضع قرار دهید.
* روی آنها سرکه بمالید.
منبع مقاله :
حاجی شریفی، احمد، (1395)، دائرة المعارف گیاه درمانی ایران، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ پازدهم.