تأثیرات
اختلال در خوردن نتیجه شرایط روحی و رفتاری افراد است که می‌تواند به مشکلات جدی فیزیکی نیز بینجامد. برخی از این مشکلات عبارتند از: کم‌آبی شدید بدن، مشکلات کلیوی و ناراحتی‌های قلبی. اختلال خوردن در مرحله حاد می‌تواند به سوءتغذیه و حتی مرگ ختم شود. در کم‌اشتهایی شدید، گرسنگی زیاد اثرات مخرب زیر را به همراه دارد: کاهش بیش از حد فشار خون کاهش ضربان قلب ریزش موها و شکنندگی ناخن‌ها نامنظم شدن قاعدگی سردرد و عدم توانایی لازم برای تمرکز کم‌خونی التهاب مفاصل شکنندگی استخوان‌ها اختلال در خوردن از نوع پراشتهایی کاذب نیز با استفراغ کردن پی‌درپی و از دست دادن مواد مغذی بدن، آسیب‌های جدی زیرا را به همراه دارد: دل‌دردهای مداوم آسیب‌دیدگی معده و کلیه‌ها خرابی دندان‌ها (در اثر تماس اسید معده با سطح دندان‌ها) نامنظم شدن قاعدگی از دست دادن پتاسیم (این مسأله می‌تواند به بیماری قلبی و حتی مرگ بینجامد.)
علائم
نوجوانان و جوانانی که به‌طور خودآگاه و مرتب خود را با دیگران مقایسه میکنند و دائما راجع به رژیم‌های غذایی حرف می‌زنند، الزاما به اختلال در خوردن دچار نیستند.
این نوع اختلال علائم فیزیکی و رفتاری غیرطبیعی دارد. مثلا افرادی که کم‌اشتهایی شدید دارند:
بسیار لاغر و نحیف می‌شوند؛ تا جایی که نای حرکت کردن ندارند. با خوردن غذا دچار آزار روحی می‌شوند. مرتبا خود را وزن میکنند. مرتبا در حال شمردن کالری‌های غذا هستند. فقط برخی غذاها را می‌خورند و از خوردن گوشت، برنج، نان و ... خودداری میکنند. زیاد ورزش میکنند. احساس چاقی میکنند، در حالی که چاق نیستند. فعالیت‌های اجتماعی خود را کم میکنند و خصوصا در جشن‌ها و مهمانی‌هایی که باید غذا بخورند، حضور نمی‌یابند. به خاطر کاهش انرژی بدن‌شان افسرده می‌شوند. بیش از دیگران احساس سرما میکنند.
افرادی که به پراشتهایی کاذب دچار هستند، معمولا علائم زیر را دارند:
ترس از اضافه وزن و چاقی نارضایتی همیشگی از اندام و سایز خود دستشویی رفتن بلافاصله پس از خوردن غذا مصرف مرتب داروهای ضد یبوست و ملین دوری از اجتماع
نتیجه
شاید با خواندن این مطالب به این فکر افتاده باشید که احتمالا یکی از نزدیکانتان به این اختلال دچار است. اگر این‌گونه باشد، باید به او کمک کنید تا مشکلش برطرف شود. افرادی که دچار اختلال در خوردن هستند، معمولا رفتارهای تهاجمی و پرخاشگرانه دارند. برخی از آنها قبول ندارند که بیمارند؛ بنابراین کمک کردن به این افراد وقتی که خودشان مشکل خود را باور ندارند، سخت‌تر خواهد بود.
ممکن است فردی در مرحله حاد بیماری بوده و به سوءتغذیه دچار شده باشد که در این صورت لازم است در بیمارستان بستری شود و تحت نظارت ویژه قرار گیرد. عملکرد شما راجع به اندام خود حتما روی اطرافیان‌تان تاثیر می‌گذارد. اگر بیش از حد به این مساله بپردازید، به دیگران، خصوصا فرزندان‌تان نیز سرایت می‌کند. غذا خوردن همواره لذتی به همراه دارد و افرادی که به این اختلال دچار هستند، از این لذت محرومند و اغلب احساس خستگی زیاد میکنند. این افراد در ابتدا با کم خوردن یا استفراغ کردن غذایی که خورده‌اند، آرامش یافته و راحت می‌شوند؛ ولی در مرحله بعدی دچار استرس و عذاب وجدان می‌گردند.
برای مقابله با این مشکل باید خانواده یک برنامه غذایی مناسب و منظم داشته باشد. این برنامه غذایی مجموعه متنوعی از مواد غذایی سالم است. اگر یکی از اطرافیان شما دچار اختلال در خوردن از نوع پرخوری است، هرگز با او جنگ نکنید و مرتب زیاده‌روی او را در خوردن گوشزد ننمایید؛ زیرا عذاب وجدان او بیشتر می‌شود. آنها کنترلی روی مقدار غذایی که می‌خورند ندارند و بسیاری مواقع نمی‌توانند جلوی خود را بگیرند و نخورند.
پرخوری کاذب معمولا در افراد چاق بروز می‌کند. به یاد داشته باشید که اختلال در خوردن با اختلالات دیگر متفاوت است. و مهم‌ترین مساله برای بهبود آن، تقویت روحیه خود دوستی و حس اعتماد به نفس می‌باشد. اهمیت دادن به سایر ویژگی‌های فردی، مثل شخصیت، توانایی‌ها و استعدادهای منحصر به فرد، از توجه بیش از حد فرد به اندام و ظاهرش می‌کاهد. این مسأله باید به جایی برسد که بین تمام این موارد تعادل ایجاد شود.
