انگار همین دیروز بود که برای پایان سال کهنه و آمدن سال نو به دیوان حافظ تفأل زدیم و منتظر در زدن عمونوروز بودیم. فروردین گذشت و حالا اردیبهشت هم رو به پایان است و معجزه بهار به سومین ماه خود می‌رسد. به آینه نگاه کنیم، به چشمانی که به ما زل زده خیره شویم و از او بپرسیم ما چقدر مثل بهار زندگی‌بخش بوده‌ایم و هستیم. نکند این بهار هم در حالِ رفتن است و هنوز توشه‌ای از عشق و وفا برای خود نیندوخته‌ایم! کاش کمی از حواسی را که مدام مشغول پُرکردن جیبمان است، خرج دلی کنیم که زندانی تن ماست و غریب مانده است. با روزچین همراه باشید و فال حافظ هفته چهارم اردیبهشت را بخوانید.
درست است که امروزه مشغله‌ها سر به فلک کشیده‌اند و حتی فرصتی برای رسیدن به حال و روزگار خودمان هم نمی‌ماند، اما با خودمان که خلوت کنیم خواهیم دید بخش زیادی از غفلت‌های ما از فکر و روح و حال خود و عزیزانمان از تنبلی‌ست، از سهل‌انگاری، از بی‌برنامگی و… . می‌شود برای روزی و زرق‌و‌برق زندگی دوید و به موازات آن باغچه کوچکی را آباد کرد برای لحظه‌های خستگی؛ باغچه‌ای نه گران‌قیمت، بلکه اندازه یک بوستان عمومی شهری که با فلاسک چای و یک محفل انس می‌شود لاکچری‌ترین باغچه عالم.
فال حافظ هفته چهارم اردیبهشت
فاتحه‌ای چو آمدی بر سر خسته‌ای بخوان * لب بگشا که می‌دهد لعل لبت به مرده جان
آن که به پرسش آمد و فاتحه خواند و می‌رود * گو نفسی که روح را می‌کنم از پی‌اش روان
ای که طبیب خسته‌ای روی زبان من ببین * کاین دم و دود سینه‌ام بار دل است بر زبان
گر چه تب استخوان من کرد ز مهر گرم و رفت * همچو تبم نمی‌رود آتش مهر از استخوان
حال دلم ز خال تو هست در آتشش وطن * چشمم از آن دو چشم تو خسته شده‌ست و ناتوان
بازنشان حرارتم ز آب دو دیده و ببین * نبض مرا که می‌دهد هیچ ز زندگی نشان
آن که مدام شیشه‌ام از پی عیش داده است * شیشه‌ام از چه می‌برد پیش طبیب هر زمان
حافظ از آب زندگی شعر تو داد شربتم * ترک طبیب کن بیا نسخه شربتم بخوان
تفسیر فال حافظ هفته چهارم اردیبهشت
اگر از دستتان کاری برای کسی بر می‌آید هرگز کوتاهی نکنید تا در روز مبادا شما نیز بی‌یار و همراه نمانید. کمک‌کردن فقط مادی نیست. گاهی لازم است در کنار کسی باشید که دلش لرزیده و احساس بی‌پناهی می‌کند.
فراموش نکنید که عشق با هر تندباد و خستگی از دل بیرون نمی‌رود و با تار و پود عاشق تنیده شده است.
برای پیداکردن دلیل خستگی و افسردگی‌تان راه دوری نروید، در خودتان جستجو کنید. گاه درد و درمان، یکی‌ست. مدت‌هاست که منتظر گوشۀ چشم و گشایشی هستید. توکل کنید و ناامید نشوید.
