سوزن-دوزی

شهناز خلیلی ایرندگانی سوزن دوز برجسته کشور و پیشکسوت این هنر فاخر، به علت بیماری درگذشت.

قصه زندگی زنان روستا از همین‌جا آغاز می‌شود؛ از نخ‌های رنگارنگ روی پارچه، از سوزن‌های باریک و آینه‌های ظریف در میان لباس. قصه زندگی آنها به نخ و سوزن گره خورده است.

سوزندوزی یکی از صنایع دستی و هنرهای ایرانی است که در استان سیستان و بلوچستان و بعضی از مناطق دیگر ایران انجام می‌گیرد

سوزن دوزی ترکمن که بدان سیاه دوزی نیز اطلاق می‌شود، در گذشته کاربرد فراوانی داشته است و در جامعه سنتی ترکمن برای تزیین لباس های مردان، زنان و کودکان و هم چنین پرده ها نیز استفاده می‌شد اما امروز عمدتاً در لباس زنان دیده می‌شود

خوس دوزی یکی از انواع سوزن دوزیهاست که تاریخ مشخصی ندارد و آنچه مسلم است این هنر در زمان صفویه در بندرعباس و بلوچستان از رونق بیشتر برخوردار بوده است

سوزندوزی هنر آراستن سطح روئین پارچه های ساده با بهره گیری از نخهای الوان و با کمک سوزن و قلاب و در یک مورد کمک از سوزن و قلاب است و دست اندرکاران آن به مدد بخیه های ظریفی که بر منسوجات ساده می نشانند معمولا تلفیق زیبایی از صبر ، شکیبایی و هنر را به نمایش می گذازند.

زینب نوروزی به نقش مهم صادرات، بازاریابی جهانی و برندسازی بین‌المللی برای هنر سوزن‌دوزی اشاره و بیان کرد: مسئولان فرهنگی باید هنرمندان بلوچ را در رسیدن به این مهم حمایت کنند.

یک فعال اقتصادی حوزه صنایع دستی با اشاره به صادرات سفال کلپورگان گفت: جامعه ایرانی قدرت خرید این صنایع دستی نداشت به همین خاطر ما راه را بر بازار داخلی بستیم.

یک طراح کفش و لباس در پاسخ به این که چرا کفش را برای روزآمد کردن سوزن‌دوزی‌های ترکمن و بلوچ انتخاب کرده می‌گوید: در کفش، عنصر حرکت وجود دارد.

نخستین جشنواره ملی و تخصصی دوخت های سنتی با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان داد.