به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایران ورزشی ، چهارمین تجربه رونالدو از حضور در جام جهانی برای او خیلی زود به پایان رسید و خیلی‌ها دوست دارند بدانند که 4 سال و نیمی دیگر آیا او می‌تواند برای پنجمین بار در جام جهانی بازی کند یا نه.
پیش از اینکه این سؤالات درباره رونالدو شکل بگیرد، داستانی مشابه این برای لیونل مسی آغاز شده بود، کسی که بعد از باخت 4 بر 3 آرژانتین مقابل فرانسه در کازان بار سفر بازگشت به خانه را بست اما این دو سوپراستار دو مقوله کاملاً متفاوت را باید قبل از تصمیم‌گیری درباره آینده فوتبال ملی‌شان در نظر بگیرند.
مسی در این جام، تا زمان بازی مرگ و زندگی آرژانتین مقابل نیجریه کار خاصی انجام نداده بود و در آن بازی با گل حیرت‌آورش زمینه‌ساز پیروزی 2 بر یک آلبی‌سلسته و صعود آن به مرحله یک هشتم نهایی شد با این حال او اغلب اوقات به نظر می‌رسید که دارد زیر فشار سنگین انتظارات طرفداران و هموطنانش برای فرماندهی یک ملت فوتبالی به سوی افتخار تاریخی خرد می‌شود. رونالدو اما به نظر می‌رسد که با هر بار پوشیدن پیراهن تیم ملی پرتغال انرژی می‌گیرد. او چهره جهانی ملتش است و از فشار توقعاتی که از او برای افتخارآفرینی برای پرتغال وجود دارد لذت می‌برد. سؤال بزرگ اما این است که آیا او آماده است یا حتی به فکر پایان دادن به حرفه‌اش در رده ملی است.
رونالدو در جام جهانی 2022 قطر سه ماه تا 38 ساله شدن فاصله خواهد داشت اما در حالی که هنوز مشخص نیست او در آن جام جهانی حضور داشته باشد، سرمربی‌اش فرناندو سانتوس اطمینان دارد که دوران بازیگری کاپیتان این تیم در روسیه تمام نمی‌شود.
در حالی که رونالدو در کشور ستوده می‌شود و محبوبیت فراوانی دارد، مسی برای آرژانتینی ضعیف بازی می‌کند که حداقل تا سال 2026 بعید است کیفیت لازم برای قهرمانی در جام جهانی را داشته باشد و تا آن موقع هم که سال‌ها از بازنشستگی ستاره بارسلونا گذشته است.
آرژانتین 25 سال است کوپا آمه‌ریکا را نبرده است و به همین دلیل هر وقت که مسی پیراهن کشورش را می‌پوشد می‌داند دارد نقش نماینده نسلی ناکام را ایفا می‌کند که نمی‌تواند افتخاراتش مانند قهرمانی جام جهانی 1978 یا قهرمانی‌های قاره‌ای سال‌های 1991 و 1993 که دیه‌گو مارادونا الهام‌بخش آنها بود را تکرار کند. رونالدو اما از فشاری مشابه در امان است. پرتغال به شیوه‌ای طعنه‌آمیز وقتی که کاپیتانش زمین بازی فینال یورو 2016 مقابل فرانسه را لنگ لنگان ترک کرد، رؤیایش را با کسب عنوان قهرمانی محقق کرد و می دانست افتخاری کسب کرده است که برای یک کشور کوچک اروپایی در حد و اندازه پرتغال فراتر از حد تصور بوده است.
در جنوب آمریکای لاتین اما 40 میلیون آرژانتینی می‌خواهند بدانند که چرا مسی و یارانش در سومین تلاش نافرجام‌شان برای فتح جام جهانی اینقدر زود به خانه برمی‌گردند، اما در پرتغال شاید هیچ کس انتظار نداشت که تیم ملی کشورش قهرمان جام جهانی شود. این یعنی که رونالدو در حالی می‌تواند به خانه برگردد که مطمئن باشد به جایگاهش به عنوان قهرمان ملی خدشه‌ای وارد نشده است، پس اتفاقاتی که بعد از این برای او در رده ملی بیفتد، تمام به خواسته و جاه‌طلبی خودش و اشتهای تمام نشدنی‌اش برای ثبت رکورد‌های جدید بستگی خواهد داشت. البته اینگونه هم نیست که ناکامی پرتغالی‌ها که به خاطر دو گل فوق‌العاده ادینسون کاوانی برای اروگوئه رقم خورد، هیچ ضربه‌ای به رونالدو نزده باشد. بهترین شانس رونالدو برای کسب بزرگترین افتخار دنیای فوتبال شاید در سال 2006 بود زمانی که یک تیم فوق‌العاده با حضور لوئیز فیگو و ریکارد کاروالیو و دکو در مرحله نیمه نهایی با نتیجه یک بر صفر مغلوب فرانسه شد.
به همین دلیل در شرایطی که مسی و رونالدو برای تصمیم‌گیری درباره آینده‌شان دارند، تفاوت‌هایی وجود دارد: مسی باید ببیند که آیا میخواهد یک بار دیگر خودش را در معرض فشار مهلک بازی برای تیم ملی آرژانتین قرار دهد و مساله رونالدو این است که آیا 4 سال دیگر صبر کردن برای رسیدن به جام جهانی قطر ارزشش را دارد که او بخشی از انرژی‌اش را هم صرف بازی‌های ملی کند.
شکی نیست که رونالدو هنوز توانایی بازی کردن در بالاترین سطح را دارد. او در روسیه 4 گل زده است که شامل هت‌تریک به یادماندنی در بازی اول مقابل اسپانیا می‌شود و با اینکه در تأثیرگذاری بر روند بازی تیمش مقابل اروگوئه مشکل داشت، او هنوز هم چیزهای زیادی برای تاریخ‌سازی‌های بیشتر در دوران بازیگری‌اش ذخیره دارد. پس اهداف او چیست؟ رونالدو در رده دوم برترین گلزنان ملی تاریخ است. او الان 85 گله است و فقط از علی دایی 109 گله پایین‌تر است. اگر رونالدو 4 سال دیگر بازی کند، صعود به صدر این رده‌بندی هم غیرممکن نخواهد بود. پس می توانید مطمئن باشید که او میخواهد شمار گل‌های ملی‌اش را از مرز 100 گل بگذراند. رکورد بعدی که ممکن است او را ترغیب کند در جام جهانی قطر هم حضور داشته باشد، پیوستن به لوتار ماتئوس آلمانی و رافائل مکزیکی به عنوان تنها بازیکنانی است که 5 بار در جام جهانی بازی کرده‌اند. پس تعجب نکنید اگر رونالدو اعلام کرد که 4 سال دیگر هم در جام جهانی قطر بازی می‌کند.
