با اتمام مسابقات جام جهانی برای تیم ملی ایران و فروکش کردن تب و تاب این مسابقات، برنامه‌های تیم ملی امید از امروز در کمپ تیم‌های ملی آغاز شد که در نخستین تمرین این تیم برخلاف انتظارات تعداد زیادی از بازیکنان غایب بودند و نتوانستند به تمرین تیم ملی ملحق شوند.
بازیکنان استقلال، پرسپولیس، سایپا، تراکتورسازی، گسترش فولاد و ... در حالی که در فهرست تیم ملی حضور داشتند، به تمرین نیامدند تا تمرین تیم ملی با 18 بازیکن برگزار شود و کادرفنی نتواند همه بازیکنان خود را در اختیار داشته باشد. غیبت بازیکنان در تمرین تیم ملی امید اتفاق تازه‌ای نیست و در تمام ادوار گذشته هم برخی از باشگاه با چشم پوشی از اولویت حضور بازیکنان در تیم ملی، مانع بزرگی مقابل بازیکنان جوان خود بودند.
نتیجه این قبیل رفتارها موجب ناکامی حدودا 40 ساله تیم ملی در صعود به المپیک شده و همیشه در آخرین لحظات تیم ملی امید کامل شده است. در آخرین دوره بازی‌های آسیایی هم تیم ملی با تکرار این اتفاقات شکست سنگینی را مقابل ویتنام تجربه کرد و با تساوی برابر یمن از صعود به دور بعد بازماند تا یک فاجعه از نظر نتیجه گیری رخ بدهد.
سال گذشته نیز تیم ملی امید به خاطر کوتاهی باشگاه‌ها در همکاری با تیم ملی و نداشتن بخش اعظمی از بازیکنان مهمش، در مرحله مقدماتی حذف شد و نتوانست به دور پایانی راه پیدا کند و در نهایت فدراسیون تصمیم به برکناری سرمربی تیم ملی امید گرفت.
در دوره پیش رو فدراسیون فوتبال با آوردن زلاتکو کرانچار با تجربه قصد شکستن طلسم ناکامی‌های ایران را دارد؛ فارغ از این که مساله مهم همکاری نکردن باشگاه با تیم ملی امید است و همیشه با این تیم مانند یک بچه سر راهی برخورد شده است.
این در حالی است که شاگردان زلاتکو کرانچار آماده بازی‌های آسیایی می‌شوند و در فاصله کوتاه تا این مسابقات نیازمند تمرین با همه بازیکنان هستند تا آمادگی و هماهنگی خود را بالا ببرند.
در صورت ادامه‌دار شدن این رفتار از سوی باشگاه‌های ایرانی، یک بار دیگر تیم ملی به سرنوشت چهار سال قبل دچار خواهد شد و نمی‌توان انتظار زیادی از سرمربی تیم ملی امید هم داشت.
