گاهی باید حرف زد، گاهی باید سکوت کرد، گاهی باید آرام و روان بود، گاهی باید فریاد زد، گاهی فقط باید نگاه کرد و گاهی هم باید گذشت و رفت و پشت سر را نگاه نکرد. این گاه‌گاه‌ها را باید سر جای خودشان به‌جای آورد، نه سکوت به‌جای فریاد و نشستن به‌جای رفتن. همه را اگر به وقتش به جا بیاوریم منزلگاه به منزلگاه به سلامت ره می‌سپاریم به سوی فردایی بدون حسرت. با همه اهالی روزچین فال حافظ هفته دوم تیر را بخوانید.
اگر قدر خودتان را بدانید و حرمتتان را حفظ کنید اسمش تکبر نیست. غرور اصلاً بد نیست، به شرط آنکه باعث محافظت از حریم و اعتبار شخصی شود نه باعث خودخواهی و خودرأیی. از قدیم گفته‌اند که حرمت امامزاده دست متولیِ اوست. اول از همه خودتان باید به حریمتان احترام بگذارید تا دیگران هم شما را جدی بگیرند و به خودشان اجازه بی‌احترامی به شما را ندهند.
حالا این شما و این هم غزل پرمغز خواجۀ شیراز که فال این هفته شماست:
فال حافظ هفته دوم تیر
ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی * در فکرت تو پنهان صد حکمت الهی
کلک تو بارک الله بر ملک و دین گشاده * صد چشمه آب حیوان از قطره سیاهی
بر اهرمن نتابد انوار اسم اعظم * ملک آن توست و خاتم فرمای هر چه خواهی
در حکمت سلیمان هر کس که شک نماید * بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهی
باز ار چه گاه گاهی بر سر نهد کلاهی * مرغان قاف دانند آیین پادشاهی
تیغی که آسمانش از فیض خود دهد آب * تنها جهان بگیرد بی منت سپاهی
کلک تو خوش نویسد در شأن یار و اغیار * تعویذ جان‌فزایی افسون عمرکاهی
ای عنصر تو مخلوق از کیمیای عزت * و ای دولت تو ایمن از وصمت تباهی
ساقی بیار آبی از چشمه خرابات * تا خرقه‌ها بشوییم از عجب خانقاهی
عمریست پادشاها کز می تهیست جامم * اینک ز بنده دعوی و از محتسب گواهی
گر پرتوی ز تیغت بر کان و معدن افتد * یاقوت سرخ رو را بخشند رنگ کاهی
دانم دلت ببخشد بر عجز شب‌نشینان * گر حال بنده پرسی از باد صبحگاهی
جایی که برق عصیان بر آدم صفی زد * ما را چگونه زیبد دعوی بی‌گناهی
حافظ چو پادشاهت گه‌گاه می‌برد نام * رنجش ز بخت منما بازآ به عذرخواهی
تفسیر فال حافظ هفته دوم تیر
خدا به شما لطف کرده و استعداد و روحیات خوبی به شما عطا کرده است، پس قدرشان را بدانید و آن‌ها را هدر ندهید. گاهی باید تسلیم حکمت خداوند شد و چون‌و‌چرا نکرد. یادتان باشد که در وقت شادکامی و موفقیت به خودتان مغرور نشوید. اگر نگرانید که در این مسیر دست‌تنها مانده‌اید، بهتر است دلتان را به خدا بدهید که نگاه او به هزاران لشکر یار و یاور می ارزد. روح و جانتان را از تکبر و خودبینی بشویید. به شکرانۀ نعمتی که به شما داده می‌شود بخشنده باشید و از کینه‌ورزی دوری کنید. از درِ آشتی درآیید و اگر او هم پیشقدم شد با روی باز او را بپذیرید.
