وب سایت روزیاتو - حسین علی پناهی: اولین ناو هواپیمابر کاملاً بومی چین روز یکشنبه تست های عملی خود در دریا را آغاز کرد، گامی تاریخی در مسیر اهداف این کشور برای تشکیل یک نیروی دریایی توانمند که می تواند چین را در این زمینه به رقیبی قابل توجه برای کشورهای قدرتمندی مانند روسیه و ایالات متحده تبدیل کند.
بر اساس گزارش ها، این ناو هواپیمابر جدید که موقتاً نام «Type 001A» برای آن انتخاب شده، حدود ساعت 7 صبح روز یکشنبه بندر دالیان را ترک کرده است. این غول 50٫000 تنی دومین ناو هواپیمابر این کشور خواهد بود اما اولین در نوع خود است که کاملاً به صورت بومی طراحی و ساخته شده است.
ناو هواپیمابر مذکور قبل از سال 2020 به طور رسمی وارد خدمت در نیروی دریایی چین خواهد شد. سفر دریایی آزمایشی این ناو پس از سخنرانی رییس جمهور، ژی جین پینگ، در روز دوازدهم آوریل آغاز شد که در آن به ساخت یک نیروی دریایی «در کلاس جهانی» تحت لوای حزب کمونیست چین اشاره شد. اولین ناو هواپیمابر چین با نام «لیائونینگ» (Liaoning)، یک ناو هواپیمابر بازسازی شده مربوط به دوران اتحاد جماهیر شوروی است که از کشور اوکراین خریداری شده بود. این ناو در نهایت در سال 2012 به رویای 70 ساله چینی ها جامه عمل پوشاند و این کشور را دارای ناو هواپیمابر کرد.
به گفته کارشناسان، اگر چه این ناو جدید قدرت نظامی چین در منطقه آسیا را به مقدار قابل توجهی افزایش خواهد داد اما تکنولوژی ساخت آن هنوز از کشورهای صاحب تکنولوژی و برتر در این زمینه و به خصوص ایالات متحده بسیار قدیمی تر بوده و توان رقابت با آن ها را ندارد. به عبارت دیگر، ناو هواپیمابر جدید قدرت ایالات متحده در دریاهای منطقه را به چالش نخواهد کشید زیرا نمی توان آن را از لحاظ تکنولوژی و قدرت با ناوهای این کشور مقایسه کرد.
دومین ناو هواپیمابر چین در مقایسه با ناو اول مدرن تر بوده و بزرگ تر و سنگین تر از آن نیز هست که به آن امکان حمل هواپیماهای بیشتری را می دهد. طراحی این ناو به مقدار بسیار زیاد شبیه ناو لیائونینگ بوده که از آن میان می توان به شیب اسکای جامپ جلوی این ناو اشاره کرد که هواپیماها با استفاده از آن به پرواز در می آیند. این ناو غول پیکر با 315 متر طول و 75 متر عرض از سیستم پیشرانه ای متداول و نه هسته ای استفاده می کند و بر اساس برآوردها، وزن آن 50٫000 تن تخمین زده می شود. طراحی این ناو به گفته کارشناسان بسیار ساده تر از نمونه های آمریکایی بوده و نشست و برخاست هواپیماها نیز روی آن بسیار راحت تر خواهد بود.
ناو هواپیمابر لیائونینگ
البته بر اساس تصاویر اندکی که از آن وجود دارد، می توان تغییرات جزیی را در این ناو نیز دید که به آن امکان می دهد 8 فروند هواپیمای بیشتر نسبت به اولین ناو چین را در خود جای دهد. برای مقایسه باید بدانید که ناو هواپیمابر لیائونینگ در حال حاضر می تواند در حدود 30 فروند پرنده نظامی را در خود جای دهد؛ اعم از هواپیماهای بال ثابت و هلی کوپتر. ناو لیائونینگ بیشتر به عنوان یک ناو آموزشی مورد استفاده قرار می گرفت؛ در حالی که ناو جدید در عملیات های تهاجمی مورد استفاده قرار گرفته و بدین ترتیب چین از این لحاظ در زمره کشورهای پیشرفته دیگری مانند روسیه، فرانسه، ایالات متحده و بریتانیا قرار خواهد گرفت. در حال حاضر، ایالات متحده 11 ناو هواپیمابر با سیستم سوخت هسته ای در اختیار دارد که بیش از هر کشور دیگری در جهان است
ناوهای آمریکایی از سیستم «منجنیقی» (catapult) استفاده می کنند که بر اساس آن یک قلاب متصل به پیستونی با سوخت بخار یا یک ریل الکترومغناطیس در هنگام ترک عرشه، در فاصله زمانی بسیار کوتاهی شتاب و سرعت هواپیما برای بلند شدن را افزایش خواهند داد. هواپیماهایی که با این روش به پرواز درآیند می توانند مقدار بیشتری سوخت و مهمات با خود حمل کنند که در مقایسه با ناوها و هواپیماهای چینی از قدرت و کارآمدی بسیار بالاتری را برای نیروی دریایی ایالات متحده در پی دارد زیرا هواپیماهای چینی برای بلند شدن از روی عرشه تنها به قدرت خود متکی می باشند که با استفاده از شیب اسکای جامپ دو ناو این کشور میسر خواهد شد.
نیاز به تست های دریایی بسیار بیشتر
وقتی که یک ناو هواپیمابر تست های دریایی خود را با موفقیت به پایان می رساند، بدان معنا نیست که برای ورود به میدان رزم آماده است. اگر چه ناو هواپیمابر جدید چین با موفقیت وارد آب شده و محل ساخت را ترک کرده است اما بدون شک در ادامه مسیر خود با مشکلات بزرگ و کوچکی مواجه خواهد شد. در اواخر سال 2017، ناو هواپیمابر جدید بریتانیا با نام «اچ ام اس ملکه الیزابت» (HMS Queen Elizabeth) در طول تست های دریایی خود دچار نشت شده و بدین ترتیب باید تعمیرات اساسی و زمانبری روی آن صورت گیرد. در ایالات متحده نیز ناو هواپیمابر جدید «یو اس اس جرالد آر فورد» (USS Gerald R Ford) با 13 میلیارد دلار هزینه، پرهزینه ترین ناو هواپیمابر این کشور به شمار می آید اما در همان مراحل اولیه ورود آزمایشی به دریا دچار مشکلاتی شد.
این ناو در جولای 2017 وارد سرویس شده اما گزارش سال 2018 پنتاگون نشان می دهد که این ناو 100٫000 تنی در برخی از سیستم های مهم خود دچار اشکال است که از آن جمله می توان به اشکال در سیستم منجنیق ها برای به پرواز درآوردن هواپیماها، سیستم گیره ای که در هنگام فرود آمدن این هواپیماها را متوقف می کند و همچنین سیستم راداری اشاره کرد. البته این ناو اشکالات کوچک دیگری نیز دارد و این موضوع نشان می دهد که بررسی های بسیار متعدد و زمان بری باید روی یک ناو هواپیمابر جدید صورت گیرد تا آماده ورود به عرصه رزمی در دریا شود.
آینده نیروی دریایی چین
شاید هنوز چین به آن میزان از قدرت و تکنولوژی در زمینه نظامی دست نیافته که بتواند با ایالات متحده رقابت کند اما به عنوان یک قدرت منطقه ای،برنامه های نظامی این کشور به سرعت در حال اجرا شدن است. بودجه نظامی چین در سال 2018 بیش از 175 میلیارد دلار برآورد شده که در مقایسه با بودجه سال قبل حدود 8 درصد افزایش را نشان می دهد و بدین ترتیب می توان گفت که ارتش چین به سرعت در مسیر مدرنیزه شدن قرار دارد. از سال 2010 تا 2017، این کشور تعداد کشتی های نظامی خود را از 210 فروند به 320 فروند افزایش داد و تنها در سال 2016 بیش از 18 فروند جدید وارد ناوگان دریایی این کشور شده است.
علاوه بر این، کار بر روی سومین ناو هواپیمابر این کشور نیز آغاز شده که گفته می شود سیستم پروازی بسیار پیشرفته ای داشته و با سیستم اسکای جامپ کنونی متفاوت خواهد بود. بدین ترتیب دستکم در یک دهه آینده ایالات متحده می تواند برتری نظامی خود در دریاها نسبت به چین را ادامه دهد اما استعداد عددی ناوگان دریایی چین به شدت در حال افزایش بوده و این موضوع می توان شکاف فناوری و آموزشی بین دو کشور در زمینه قدرت نظامی دریایی را کاهش دهد. چین همواره در سودای تشکیل یک نیروی دریایی قدرتمند بوده که بتواند به سراسر جهان سفر کند و تحرکات جدید این کشور نشان می دهد که حاکمان این کشور قصد حضور دائمی در آب های دور را در سر دارند. اما در حال حاضر تمرکز اصلی این کشور بر روی تسلط بر آب های اطراف کشور از جمله دریای چین جنوبی خواهد بود.
چین در جزایر مصنوعی این مناطق در حال ساخت استحکاماتی است که می تواند هواپیماهای نظامی زیادی در خود جای دهد که بسیاری از کارشناسان از این جزایر به عنوان «ناوهای هواپیمابر غرق نشدنی» یاد می کنند. گفته می شود که چین مقادیر زیادی موشک ضد کشتی و ضد هواپیما را در طی رزمایش های نظامی اخیر خود به 3 جزیره مصنوعی ساخته شده در دریای چین انتقال داده است. در آسیا و در شرایط کنونی تنها نیروی دریایی ژاپن است که می تواند با چین رقابت کند که به گفته کارشناسان تا 5 سال آینده دیگر رقیبی برای چین نخواهد بود.
