به گزارش ورزش سه، این ستاره‌ی سابق بایرن در رقابت با کسی که در بایرن جایگزین او شد، یعنی روبرت لواندوفسکی، جلو افتاده است. مانژوکیچ در بازی با انگلیس، بعد از گلزنی‌های کیه‌ران تریپیه و ایوان پریشیچ، در یک لحظه‌ی بسیار حساس، در کسری از ثانیه کایل واکر را پشت سر گذاشت تا در مقابل جوردن پیکفورد قرار بگیرد و با یک ضربه‌ی راحت تیمش را پیروز میدان کند. مانژوکیچ یک ملت را غرق شادی و شعف کرد و در جریان شادی بعد از گل، یک عکاس مکزیکی را به همراه هم‌تیمی‌هایش له کرد.
حرکت مانژوکیچ در آن صحنه نشان از روزهای حضور او در بایرن داشت. گلزن قهاری که می‌داند برای اینکه بیشترین گزند را به حریف برساند، باید در لحظه‌ی مورد نظر، کجا باشد.
مانژوکیچ چهار دقیقه قبل از به ثمر رساندن گل پیروزی تیمش، ضربه‌ی دیگری روانه‌ی دروازه‌ی انگلیسی‌ها کرده بود که توسط پیکفورد دفع شده بود. مانژوکیچ 32ساله که حالت ناراحت صورتش بعد از خراب کردن موقعیت‌ها حالا دیگر به یکی از ژست‌های مخصوص او تبدیل شده، بعد از آن ضربه‌ی ناموفق، خیلی کوتاه ژستی از ناراحتی و اندوه به خود گرفت و به سرعت به بازی برگشت.
تعصب مانژوکیچ که در بازی‌های حساس تا آخرین حد توانش برای پیروزی تیم خود مایه می‌گذارد بار دیگر به عامل پیروزی کرواسی تبدیل شد.
گلزن سابق کرواسی، داور شوکر که این روزها رئیس فدراسیون فوتبال این کشور است می‌گوید " مانژوکیچ به اندازه‌ی گاوهای نر اندلس مردانگی دارد". گاوهایی که در اسپانیا نماد قدرت و جسارت هستند.
مانژو در سال 2013 در جریان پیروزی 2-1 بایرن بر بوروسیا دورتموند در لیگ قهرمانان اروپا، با به ثمر رساندن گل پیروزی‌بخش باواریایی‌ها، این را اثبات کرده بود.
او پنج سال بعد با پیراهن یونتوس یک گل حساس دیگر به ثمر رساند ولی گل رویایی او برای یک قهرمانی دیگر کافی نبود.
این مهاجم ترسناک برای هر تیمی که بازی کرده، بازیکنی درخشان بوده. مانژو با پیراهن ولفسبورگ، بایرن، مادرید و تورین گلزنی کرده و همیشه در خدمت تیمش بوده.
با این حال، بایرن در سال 2014 او را با روبرت لواندوفسکی جایگزین کرد، مهاجمی که اگر تنها به آمار و ارقام نگاه کنیم، در بایرن نسبت به مانژو موفق‌تر بوده.
درحالیکه مانژوکیچ در فصل 2012/2013 برای بایرن 22 گل و در فصل 2013/2014 برای باشگاه باواریایی 26 گل به ثمر رسانده، لواندوفسکی در بایرن آماری 40 گله داشته.
این دو مهاجم ستاره، تابستان آن سال برای مدتی کوتاه در مونیخ با هم برخورد کردند. لواندوفسکی که پیش از آن با پیراهن دورتموند کلاس بالای خود را ثابت کرده بود به عنوان ستاره‌ای نوظهور و آینده‌دار به بایرن آمده بود و مانژوکیچ اسباب و اثاثیه‌اش را جمع کرده بود تا به اتلتیکو مادرید برود.
علت اصلی رفتن مانژوکیچ از بایرن را دلخوری گواردیولا از او می‌دانند. گواردیولا که آن روزها سرمربی بایرن بود بعد از شکست سنگین 4-0 تیمش مقابل رئال مادرید در دومین بازی مرحله‌ی نیمه‌نهایی، سخنانی احساسی به زبان آورده بود و مانژوکیچ به دلیل شوخی کردن با صحبت‌های سرمربی، مورد غضب واقع شده بود.
اینکه آیا لواندوفسکی در بایرن واقعاً بهتر از مانژوکیچ کار کرده یا نه، سوالی نیست که بتوان به راحتی به آن پاسخ داد. ولی شکی نیست که مهاجم لهستانی نسبت به مانژو با فراز و نشیب کمتری بازی کرده و بیش از ستاره‌ی کروات، به نماد یک مهاجم درکلاس جهانی برای بایرن تبدیل شده.
منبع : اشپرت1
