پل ورهوفن و ایزابل هوپر در پی انتقام فتنه‌انگیز

اسم این دو نفر تصویری قوی برای طرفداران واقعی فیلم و سینما می‌سازد که در کنار هم اشاره به همکاری مهیب و وحشیانه‌ای دارد: ایزابل هوپر Isabelle Huppert بازیگر با شخصیتی که در نقش‌‌هایش به یک اندازه هوسران و متکبر است، این‌بار با پل ورهوفن Paul Verhoeven کارگردان همراه شده که عاشق روابط و موقعیت‌های انسانی عجیب و غریب است و سابقه ساخت فیلم‌هایی همچون: «غریزه اصلی» Basic Instinct,، «دختران شو» Showgirls و «سربازان سفینه» Starship Troopers ایستاده است.
گزارش‌های اولیه راجع به همکاری این دو نفر برای فیلم «او» Elle حاکی از این بود که فیلم داستان یک انتقام-تجاوز است و صحنه را حقیقتاً برای چیزی متجاوزانه چیده‌اند.
اما فیلم کاملاً بر این اساس نیست و تقریباً این اتفاق اصلاً نیفتاد. یک اقتباس از رمان «اوه…» (Oh…) نوشته فیلیپ دیژان در سال 2012 با فیلم‌نامه‌ای از David Birke، ابتدا قرار بود این فیلم در آمریکا و با حضور یک بازیگر هالیوودی در نقش اول داستان ساخته شود؛ اما ورهوفن موفق نشد در آمریکا بازیگری را پیدا کند که ایفای این نقش را بپذیرد.

ورهوفن بیان می‌کند که از این قضیه متعجب شده است:

وقتی مفهوم اخلاقی اشتباه برداشت شود، می‌تواند به‌سادگی دچار تعبیر اشتباهی هم بشود. فیلم چنین قصدی ندارد اما نویسنده ما آمریکایی بود و بعد از دو ماه از انتشار فیلم‌نامه هیچ خبری از بازیگر نبود. واقعاً تصمیم داشتیم که این فیلم را در آمریکا بسازیم ولی خوشحالم که چنین نشد

ایزابل هوپر Isabelle Huppert شاد و سرزنده که در طول مصاحبه کنار ورهوفن در تراس فضای باز یک هتل اعیانی در بورلی هیلز نشسته بود گفت: من هم خوشحالم. آن‌ها در کنار هم زوج خوبی به نظر می‌رسیدند چراکه هردوی آن‌ها برخلاف انتظار از چیزی که رزومه‌شان نشان می‌دهد، بسیار صمیمی‌تر بودند.
فیلم آن‌ها به یکی از پرجنجال‌ترین فیلم‌های سال تبدیل شد که منجر به‌به وجود آمدن مناظره‌هایی درباره طرز برخورد زیرکانه نسبت به تعرض در این فیلم شد. پس از اکران اولیه فیلم در جشنواره فیلم کن 2016، منتقد روزنامه تایمز Justin Chang درباره فیلم می‌نویسد: مخاطراتی که برخی احساسات را آزار می‌دهد و همچنین آن را گیرایی نفس‌گیر و پر از شگفتی می‌نامد. اخیراً منتقد روزنامه نیویورک‌تایمز A.O. Scott فیلم را یک شاهکار از انحرافی مؤدبانه نامید درحالی‌که از آن به عنوان یک دوئت برای کارگردان و ستاره فیلم تجلیل می‌کرد.
در این فیلم که اکنون در لس‌آنجلس در حال اکران است، هوپر در نقش میشل له‌بلانک Michèle Leblanc مدیرعامل یک کمپانی بازی‌های ویدئوئی و یک مادر مطلقه است که در ابتدای فیلم در خانه‌اش به او حمله می‌شود. به طرز ناراحت‌کننده‌ای به نظر می‌رسد که او از این حمله دچار ترس نشده است، شاید از نظر احساسی این مسئله را درست مانند اینکه در این اتفاق شریک جرم بوده compartmentalizing می‌کند. او در دوران کودکی به‌نوعی پدرش را در قتلی که در حالت مستی مرتکب شده بود همراهی کرد. او کم‌کم به هویت متجاوزش پی می‌برد و به تنهایی شروع به همسان‌سازی انتقامی اسرارآمیز می‌کند.
هوپر درباره شخصیتش در این فیلم می‌گوید:

او درجایی مثل مابین دو فضا قرار دارد؛ منظورم از ما بین، میان قربانی و انتقام‌جو است؛ اما این چیزی است که او را بسیار امروزی ساخته است. میشل به شیوه خودش انتقام می‌گیرد، اما نه به روشی که از او انتظار می‌رود. او با کل موضوع مانند تجربه‌ای وجودی برخورد می‌کند. وگرنه، اگر طبق انتظار بیننده در عرض ده دقیقه انتقامش را می‌گرفت، دیگر فیلمی وجود نداشت

هوپر 63 ساله یکی از مشهورترین بازیگران در دنیای سینما است. او تابه‌حال دو بار برنده جایزه بهترین بازیگر زن از جشنواره کن شده و 15 بار نامزد جایزه سزار فرانسه شده است که بیشتر از هر بازیگر دیگری است، اگرچه تنها یک جایزه را به دست آورده و تابه‌حال نامزد دریافت جایزه اسکار نشده است.
پل ورهوفن Paul Verhoeven هفتاد و هشت ساله ساله متولد هلند است و چندین فیلم در هالیوود ساخته و همچنین در سال 2006 به اروپا بازگشت تا فیلمی درباره جنگ جهانی دوم با نام «کتاب سیاه» Black Book بسازد. فیلم جدیدش «او» Elle اولین فیلمی است که او در فرانسه ساخته است. ورهوفن در دوران جوانی زبان فرانسه را صحبت می‌کرد اما پس از چندین سال این توانایی را فراموش کرده بود و قبل از ساخت فیلم مجبور شد کلاس‌های فشرده زبان فرانسه را بگذراند. فیلم «او» Elle امسال در بخش بهترین فیلم خارجی زبان اسکار از کشور فرانسه به جشنواره راه یافت.
ورهوفن می‌گوید:

من همیشه به کارهایی که انجام نداده‌ام فکر می‌کنم. من واقعاً پایان همه فیلم‌ها را باز گذاشته‌ام، چه برای فیلم «پلیس آهنی»، چه «یادآوری کامل» یا هر فیلم دیگری؛ و این کاری بود که تابه‌حال انجام نداده بودم. این برای خود من یک سورپرایز بود. این روزها اگر سناریو را بخوانم و این‌طور به نظر برسد که از قبل انجام‌شده است، هرگز آن کار را نمی‌سازم چون برایم کسل‌کننده است.

وقتی تهیه‌کننده Saïd Ben Saïd رمان دیژان را برای اولین بار برای ورهوفن فرستاد، او پاسخی متفاوت داد: «من واقعاً احساس کردم جرأت این کار را ندارم. من ترسیدم چون تابه‌حال چیزی مانند این را نساخته بودم، پس باید قبولش می‌کردم.»
بدون هیچ بحثی، جنجال‌برانگیزترین قسمت فیلم، نمایش صحنه حمله و واکنش نشان ندادن میشل به روش معمول است. لحن غیرمنتظره فیلم طوری است که بعضی آن‌ را به عنوان کمدی تعرض توصیف می‌کنند. لفظی که ورهوفن به خاطرش روزنامه گاردین را در جشنواره کن امسال نکوهش کرد: «این صحنه تجاوز است و کمدی هم وجود دارد؛ اما شما به‌هیچ‌وجه وقتی او مورد تجاوز قرارگرفته نمی‌خندید.» 
هوپر و ورهوفن به‌دفعات لحن فیلم را با عنوان داستان افسانه‌ای توصیف کرده‌اند که باعث گسترده شدن قلمرو داستان از تخیلی بودنش به فضایی انتزاعی شده است.
وجه افسانه‌ای بودن فیلم مانند پاسخ به کسی می‌ماند که فکر می‌کند این فیلم بیانیه‌ای والا درباره موقعیت مشخص فیلم یا موقعیت‌های جنسی این چنینی دارد. هوپر گفت. “نه این‌یک فیلم تخیلی-فانتزی است و تنها بازیابی یک مورد این چنینی است.”
همچنین برای ورهوفن، قسمتی از هیجان مربوط به داستان به خاطر ممکن شدنش بود که برخلاف هنجار عمل کند و کلیشه‌ها را رد کند.
” ما می‌دانیم از این دست اتفاق‌ها می‌افتد اما سعی می‌کنیم نگاهی اخلاق گرایانه داشته باشیم و فیلم چنین نیست. این فیلم هیچ نظر اخلاقی بروز نمی‌دهد. فیلم از قصد نتیجه را به عهده تماشاگر می‌گذارد.”
هوپر را به زودی در فیلم «آنچه در پیش است» Things to Come به کارگردانی میا هانس-لووه Mia Hansen خواهیم دید که در نقش یک پروفسور فلسفه ظاهرشده که همسرش ناگهان او را ترک می‌کند. هر دو نقش‌ها در برابر هم تحسین‌آمیزند و مشخص می‌کند هوپر به عنوان بازیگر چطور می‌تواند در یک نقش سبک‌بال و در نقش دیگر فولادین باشد.
شخصیت طعنه‌آمیز نفوذناپذیر روی پرده او در فیلم «او» و سرباز زدن فیلم از دادن جواب‌هایی درباره زندگی خصوصی میشل، برای هوپر یکی از بزرگ‌ترین لذت‌های بازی در فیلم بشمار می‌آید.
او می‌گوید:

بهترین داستان آن است که بتوانید در آن ابهام‌برانگیز باشید. می‌توانید یک چیز بگویید و جور دیگری احساس کنید. می‌توانید کاری کنید که مردم از دیدن چیزهایی که روی صحنه می‌بینند برداشت دیگری داشته باشند. برای من به عنوان تماشاچی و به عنوان بازیگر، این کاری که سینما انجام می‌دهد بهترین است