به گزارش ایسنا، هم‌زمان با برپایی نمایشگاه آثار منتخب تصویرگری دوسالانه براتیسلاوا در کردستان، کارگاه آموزشی تصویرگری علیرضا گلدوزیان نیز در سنندج برگزار شد.
این تصویرگر در کارگاه خود ضمن تاکید بر ضرورت رعایت برخی بایدها و نبایدها در تولید آثار هنری برای کودک و نوجوان، گفت: کسی که در حوزه تئاتر، موسیقی، تصویرسازی و آموزش کودکان فعالیت می‌کند علاوه بر این که باید به حوزه تخصصی‌اش تسلط کافی داشته و تحصیلات آکادمیک را به بهترین نحو گذرانده باشد لازم است شناخت جامعی نیز از زبان، ذهن و رفتارهای کودک داشته و در حال رفت و آمد میان بزرگسالی و کودکی خودش باشد.
وی افزود: همان‌طور که اگر کسی بخواهد برای کودک داستان بنویسد یا شعر بگوید باید احاطه کامل به ادبیات روز و درک نسبی از ذهنیت مخاطبش داشته باشد تصویرگر نیز باید بدانند که از نظر مردم‌شناسی، روانشناسی، شرایط اجتماعی، بومی، آداب و رسوم و … با چه قشری از مخاطبان سرو کار دارد.
او با بیان اینکه تصویرگر باید بداند که هر مطلبی را در تصویرگری برای چه گروه سنی تا چه حد باز کند و به آن بپردازد، یادآور شد: آشنایی با مواد و تکنیک‌های تصویرگری برای کتاب و حدود ساختار طراحی متناسب با ساختار فکری، ذهنی مخاطب از دیگر موضوع‌های با اهمیت در این حوزه است.
وی ادامه داد: تصویرگر باید بداند که چرا و با چه هدفی کار تصویرگری انجام می‌دهد و برای ارتباط‌گیری مخاطب با کتاب بیندیشد و سوژه‌ها و تصویرهایی را استفاده کند که دریافت درستی از متن به مخاطب بدهد تا فضای تصویرسازی صحیحی را برای کتاب کودکان ایجاد کند.
گلدوزیان با اشاره به اینکه تصویرگر باید در آثارش با کودک تعامل داشته باشد تا بتواند او را جذب کند خاطرنشان کرد: نگاه تصویرگر نیز به داستان بسیار مهم و حائز اهمیت است و هنرمند باید بداند درست‌ترین وضعیت چیست اوج داستان، افت و خیز و نتیجه داستان کجاست و زوایای دیدش را متناسب با داستان لحظه به لحظه تغییر دهد.
وی هم‌چنین اظهار کرد: جهان کودکان جهان مقدسی است سادگی‌های خاص خود را دارد، من علاقه خاصی به این جهان دارم و همیشه مجذوب آن بوده و تلاش کرده‌ام به آن نزدیک‌تر شوم، همین باعث شد تا به تصویرگری ادبیات کودک رو آوردم.
تنها برنده ایرانی جایزه بزرگ مسابقه‌ی تصویرگری براتیسلاوا در سال 2005 ، گفت: برخلاف کتاب‌های بزرگسال، تصویرگری برای کتاب کودک مهم‌تر از نوشتن متن است. چون برخی کودکان نمی‌توانند بخوانند و از طریق تصویر با کتاب ارتباط برقرار می‌کنند.
وی افزود: یکی از نکته‌هایی که برای تصویرگر لازم است آشنایی با کودکان است، باید توجه داشت که مخاطب ما کودک است و باید با او ارتباط برقرار کنیم.
گلدوزیان هم‌چنین با اشاره به اینکه باید در تصویرسازی به محتوای داستان و قصه توجه ویژه‌ای داشت و برای هر داستانی از تکنیک خاصی استفاده کرد، ادامه داد: تصویرگر بر حسب نوع موضوع و مخاطب، زبان بصری مناسب را مد نظر قرار داده و تصویر خود را خلق می‌کند.
گلدوزیان تا کنون برای آثاری در حوزه کودک و نوجوان تصویرسازی کرده است، که از آن جمله می‌توان به کتاب‌های «این همانی»، «آغوشت را باز کن»، «بازی‌ها جورواجورند»، «باعلی، یاعلی»، «خانم معلم آقای نقاش»، «زرافه من آبی است»، «سنگ قرمز کوچولو»، «بازی‌های پنج انگشت»، «قصه‌ی دوتالاکپشت تنها» و «کفش توری گل بلوری» اشاره کرد.
