این که عده ای از کارشناسان و عده ای از دست اندرکاران تولیدات سعی دارند حال و فضای جامعه را شاد و تلطیف کنند و از رهگذر اقبال تماشاگران به دیدن این نوع از فیلم ها گیشه و در نتیجه اقتصاد سینما را رونق و بهبود دهند و حال سینما و سینماگران را خوب کنند هم فی نفسه امر خدا پسندانه و خوبی است؛ اما قیمت این حال خوب ها نباید در بلند مدت بد کردن حال اخلاق و عرف تراز و سالم جامعه باشد. زمانی که به شکل و محتوای این فیلم ها دقیق می شوید اشکالاتی رخ می نماید و بحث هایی بروز می کند و نگرانی های جدی ای را پدید می آید که از زمان شکل گیری نمایش کمدی در زمان های دور و مشخص از زمان یونان باستان که آثار مکتوب آرا و نظریات نظریه پردازان و تولید کنندگان" آثار نمایش کمدی اش به دست مان رسیده تا امروز ادامه دارد؛ مباحثی چون؛آیا هدف کمدی فقط خنداندن است؟ کمدی سخیف چیست و کمدی درست کدام است❓
- مرز شوخی کردن با ارزش های اخلاقی و اعتقادات یک - جامعه در کمدی تا کجاست؟
-تمسخر و تحقیر تیپ ها یا شخصیت های اجتماعی به عنوان شیوه ای برای خنداندن آیا مجاز است؟
-حد مجاز شوخی با عرف ها و اصول فکری حاکم در جامعه برای خنداندن کجاست؟
- آیا باید مرزی برای شوخی با سیاستمدران جامعه و اصول سیاسی و منافع ملی در کمدی در نظر گرفت؟
و بسیاری سئوال ها و مباحث دیگری که مورد بحث بوده و هست.ولی در جامعه ی ما این بحث ها در میان نظریه سازان و سیاست مداران و متولیان اخلاق در میان بحث های داغ جناحی و سیاسی و پر رنگ شدن مجادله های اقتصادی گم شده است و اصلا کسی توجه جدی ای به آن ها ندارد و به بهانه ی حل بحران اقتصاد سینما و سینما گران و مشکلات اقتصادی و اجتماعی جامعه و خواست بخشی از مخاطبین سینما نوع کمدی بی ارزش و تخریب کننده رشد کمی یافته است و لطمات و صدمات و آسیب های اخلاقی، سیاسی و اجتماعی آن ها به تدریج رخ نموده و بخش زیادی از این آسیب ها در فضای_مجازی قابل مشاهده است.
آسیب هایی چون بی اعتمادی به برخی از تیپ ها و شخصیت های مورد اعتماد عموم جامعه،سست و کم ارزش شدن عرف ها و اصول اخلاقی جامعه، بی اعتمادی نسبت به مسئولان و سازمان های دولتی، کم ارزش شدن اصول اخلاقی و عرفی روابط درون خانواده،شیوع اصطلاحات و تکه کلام های بی معنی در جامعه و جایگزینی در ادبیات کلامی رسمی و غیر رسمی و القاء تیپ و رفتارهای خلاف شئون و ارزش های جامعه و بسیاری از آسیب های دیگرکه می توان احصاء کرد و بر شمرد.
در بالا اشاره شد که سینماگران و مدیران فرهنگی در حال تجربه هستند و خطا همین جاست عرصه ی اصول اخلاقی و ارزشی جامعه و فرهنگ جای تجربه نیست بلکه باید نظریه پردازان و متولیان فرهنگ و اخلاق جامعه نسبت به این مسائل حساس باشند و در تعامل با دست اندر کاران تولید این آثار و مدیران فرهنگی دلسوزانه نظریه پردازی کنند و در مسیر تولید به اصلاح بپردازند.
.
از این منظر ذکر و توجه به چند مسئله و نکته ضروری می نماید:
1. آیا فیلم کمدی با حفظ چارچوب اصول اخلاقی و ارزش های اجتماعی" توان کشاندن مخاطب به سینماها را ندارد و یا ضعف در انتخاب موضوع و ساخت باعث می شود فیلم ها نفروشند؟
2. آیا برخی از فیلم سازان چون توان ساخت فیلم استاندارد کمدی ندارند با انتخاب سوژه های ملتهب و هنجار شکنی اخلاقی، عرفی و سیاسی و تمسخر کردن سعی ندارند فیلم شان کمدی شود و با این ابزار قشری از تماشاچی را به سینما بکشند؟
3. آیا مدیران سینمایی اعتقاد دارند بخشی از تولیدات کمدی به بهانه ی خنداندن تماشاچی بسیاری از ارزش ها و مرزهای اخلاقی، عرفی اجتماع و خانواده را زیر پا گذاشته اند؟
4. آیا مدیران سینمایی و فرهنگی کشور اعتقاد دارند سطح حرفه ای برخی از آثار تولید شده بسیار ضعیف و غیر استاندارد است و سطح سلیقه ی مخاطب را در بلند مدت نازل خواهد کرد؟
5. به بهانه ی درست کردن وضعیت اقتصادی سینماگران و سینما مدیران و دست اندرکاران تولید تا چه حد مجاز هستند اصول و قواعد اخلاقی و ارزش های اجتماع را زیر پا بگذارند؟
6. سهم سینمای کمدی در تولیدات سینمای کشور باید چه مقدار باشد؟
7- به بهانه ی اقبال تماشاچی به فیلم های کمدی تا چه میزان سهم تولید سینما و اکران سینماها باید به این نوع فیلم ها اختصاص پیدا کند؟
8- آیا اقتصاد و اقبال تماشاچی باید تعیین کننده ی سیاست گذاری در تولیدات #سینمایی باشد یا با در نظر گرفتن این مختصات باید برنامه ریزی دقیق و سیاست گذاری کلان داشت؟
و...
در پایان ذکر این نکته ضروری است نگارنده ی این یادداشت اکثر تولیدات روی پرده را رصد کرده است و تنها برای حفظ حقوق افراد و تضییع نشدن حقوق آثار و تولیدات نامی را به عنوان مصداق نیاورده است.
