به گزارش اقتصادآنلاین، این روز ها اگر به موزه ملی ایران سر بزنید، حس دلتنگی و دلبستگی « ابوالهول » -پیکر لمیده فرعون هاکور- برای مردم ایران و سلفی های بازدیدکنندگان ایرانی را از هم اکنون در چشمانش به وضوح می بینید، انگار این مجسمه سنگی 2400 ساله گرانیتی، از عمر تاریخ فرهنگی خود، فقط همین 148روزی را که میهمان ایرانی ها و موزه ملی و بانک آینده بوده است، در خاطر دارد و به خانه خود در پاریس، سوغات می برد.
میراث مشترک جهانی یعنی همین؛ یعنی تمام تجربه و خاطراتی که از مجموعه یک نمایشگاه و یک رویداد در حافظه جهانی، در آلبوم تصاویر ملت ها برای همیشه به یادگار می ماند، در خاطره ها ثبت می شود و هر بار اگر این دیدار در هر گوشه جهان تکرار شود، نوستالوژی «روزی روزگاری، لوور در تهران» یک حس خوشایندی از شهروند جهانی و افتخار «شهروند آینده» بودن را به ذهن متبادر می کند.
آثار لوور پس از 148روز ، هشتم مرداد ماه راهی خانه می شوند، اما با کوله باری از خاطره و یادگار از میراث فرهنگی و میزبانی مردم متمدن ایران زمین و میهمان نوازی بانک آینده، نه فقط به عنوان یک حامی چندین ماهه و نه فقط در تهران، بلکه بانک آینده در مقام یک حامی همیشگی در حافظه جهانی تا عمق تاریخ و به وسعت تمام جغرافیای فرهنگی باستان.
لوور در تهران فقط یک نمایشگاه، فقط یک شعبه و یا فقط یک اتفاق ساده نبود، لوور در تهران تعمیق و تقویت روابط فرهنگی ایرانیان با تمدن جهانی از گذشته دور تا همیشه آینده است؛ خاطرات آثار لوور در پایتخت ایران زمین، امروز دیگر جزئی از ماجرای شهروند ایرانی بودن و سبک زندگی ایرانی در خاطرات همه «شهروندان آینده» ماندگار شده است.
لوور در تهران شاید برای نخستین بار پای برخی از شهروندان تهرانی را به خیابان 30 تیر باز کرد، برخی نیز شاید برای اولین بار و شاید پس از سال ها به موزه ملی ایران آمدند و البته برخی هم در همان مدت کوتاه چندین بار به دیدن آثار لوور و موزه ملی رفتند، لوور در تهران غریب نبود که هیچ ، موزه ملی را نیز از غربت و تنهایی در آورد.
خیلی ها هم برای اولین بار باجه یک بانک را در موزه ملی می دیدند؛ بازدیدکنندگان وقتی در گوشه حیاط موزه ملی در صف های طولانی برای بازدید می ایستادند و باجه سیمان سفید بانک آینده با لوگو و شعار طلایی «حامی فرهنگ و تمدن جهانی» را که می دیدند، تصور نمی کردند که یک بانک خصوصی می تواند حامی یک رویداد فرهنگی موزه ای باشد.
امروز دفتر یادبود بانک آینده سرشار از خاطره نویسی ها و تقدیرهای مردمی است که با حضور در تالار افتخارات آینده هنگام بازدید، استقبال و یا بدرقه در موزه ملی، شاید که دقیقا همان روزها و به یمن نمایشگاه لوور، در بانک آینده حساب هم باز کردند، اما در همین چند ماه، نزدیک به 50 هزار نفر از مشتریان بانک آینده به دیدن لوور در تهران آمدند.
**نمایشگاه لوور؛ حاصل هم افزایی بخش دولتی و خصوصی
نمایشگاه لوور در تهران حاصل خلاقیت های مدیریتی، هنری و نمایشی چه در سالن های اصلی و تالارهای جنبی بود؛ این رویداد حاصل فهم درست از بازاریابی و بازار افزایی در اقتصاد و فرهنگ و دارای یک سناریوی بی نظیر و خاص برای یک نمایشگاه در سطح جهانی و البته نتیجه هماهنگی بین بخشی سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، مدیران و کارشناسان تخصصی موزه ملی ایران به عنوان بخش دولتی و بانک آینده به عنوان یک بنگاه اقتصادی خصوصی در طول 6 تا 7 ماه بود.
این رویکرد نشان داد که هر دو بخش دولتی و خصوصی با توسعه گفت وگوهای حرفه ای تر و منطقی تر برای برگزاری نمایشگاه موزه های مهم جهانی در ایران، می توانند این رویدادها را تداوم بخشند.
اینکه بانک آینده وارد عرصه حمایت از فرهنگ و تمدن جهانی شده است و همطراز سازمان ها و موسسات بین المللی بزرگ و نامدار در این مهم نقش آفرینی می کند و خود را به استانداردهای حرفه ای و جهانی برای پشتیبانی از نمایشگاه های بزرگ فرهنگی نزدیک تر می کند قابل تقدیر و البته یک دستاورد بزرگ برای مدیران ارشد این بانک و کارشناسان و برنامه ریزان حوزه بازارافزایی و ارزش آفرینی این بنگاه خصوصی است.
اگر چه امانت گرفتن و میزبانی از آثار موزه ها در یک کشور بدون تعامل بین موزه ای و بدون وجود اراده و روابط دولتی و سیاسی عمیق و دیپلماسی فرهنگی موثر ، قابلیت تجلی و تبلور ندارد، اما حضور یک حامی و پشتیبان مالی از حوزه اقتصادی نیز تسهیل گر و اثر بخش این جریان فرهنگی خواهد بود.
همین تعامل و هم افزایی بین بخشی منجر شد تا از یک طرف امکان برگزاری یک رویداد فرهنگی موزه ای با کیفیت و پویا را مهیا شود و علاوه بر جذب گسترده و متنوع مخاطبان، آثار امانت آورده شده نیز به خوبی به آنها معرفی شده و از طرف دیگر فعالیت های جانبی و متنوع و موثر در حاشیه یک برگزاری آن رویداد نیز داشت، در غیر این صورت نمایشگاه آثار غیر پویا شده و تاثیر بسیار اندکی در جامعه خواهد داشت.
موجی که برگزاری نمایشگاه لوور در تهران با خود به همراه داشت در مقایسه با اتفاقات مشابه آن در دو سه سال اخیر بی نظیر بود، ارتقای کیفیت نمایش آثار، محتوا، گرافیک و معماری داخلی و طراحی و اجرای سناریوی خلاق تبلیغاتی و اطلاع رسانی توسط حامی یک حرکت فرهنگی و اجتماعی و «جریان موزه ای» در کشور ایجاد کرد.
نمایشگاه لوور در تهران در حالی برگزار شد که پیش از آن نیز در تعاملات فرهنگی دو رویداد مهم نمایشگاهی دیگر با دو کشور ارمنستان و کره جنوبی با عناوین «ارمنستان و ایران خاطره یک سرزمین» (25 مهر تا 27 دی ماه 1396) و «سیلا و پارس، یک خاطره مشترک» با ارایه 144 اثر از فرهنگ سیلا (14 آبان تا 24 آذر 1396) در محل موزه ملی ایران برگزار شده بود، اما هیچ یک آن چنان که باید برای مخاطب آن چنان جذاب نبود.
اما وقتی لوور در تهران افتتاح شد به غیر از موج استقبال عمومی، یک اعتماد جهانی نسبت به امنیت در صنعت موزه داری ایران شکل گرفت تا جایی که مسئولان سازمان میراث فرهنگی اعلام کردند بعد از افتتاح این نمایشگاه نیز بسیاری از موزه های مهم مانند درنتس هلند یا موزه بریتانیا خواهان برپایی نمایشگاه های دو جانبه با ایران شده اند.
بازتاب نمایشگاه موزه لوور در تهران را در افزایش برگزاری تورهای گروهی دانشجویی و تعدد سخنرانی های علمی و درج مقالات و یادداشت در رسانه ها می توان این گونه تحلیل کرد که این اتفاق بین المللی علاوه بر ایجاد هم افزایی و پویایی در محیط موزه و دانشگاه ، ارتباط اساتید تخصصی علمی و فرهنگی را نیز تقویت کرد.
نمایشگاه موزه لوور در تهران انگیزه و فضای لازم برای حضور شخصیت های مختلف سیاسی و فرهنگی و اجتماعی کشور برای بازدید از آثار را نیز فراهم کرد و همین امر منجر به ایجاد تغییر و تفاوت در نگرش جامعه و مسئولان شهری و کشوری به اهمیت و نقش موزه ها در فضای فرهنگی جامعه به نسبت گذشته شد که از این جهت هم برای برگزار کنندگان و هم برای برای حامی این نمایشگاه یک دستاورد ارزشمند است.
اتفاقی که در مدت 5 ماه حضور مجموعه از گنجینه تمدن جهانی در تهران به وقوع پیوست «اولین حضور موزه بزرگ و شاخص لوور در ایران در تبادلات موزه ای» بود که با همزمانی برگزاری آن ماه های نخست این نمایشگاه در ایام نوروز و بهره مندی تعداد بالای بازدیدکنندگان تهرانی و مسافران نوروزی، رکورد های بازدید دوستداران موزه و علاقه مندان به فرهنگ را چندین مرتبه ارتقاء داد.
حمایت و پشتیانی مالی یک بنگاه اقتصادی خصوصی از برگزاری نمایشگاه به صورت کامل در کنار حضور حامیان بزرگ و طراز اول اروپایی همچون «شرکت نفتی توتال» و «شرکت خودرو سازی رنو» یک اتفاق ساده نیست؛ حداقل اینکه در دوران اخیر کمتر سراغ داریم که «گفتمان اقتصاد فرهنگی» توسط یک بانک در کشور برنامه ریزی و پی گیری و در اولویت عمل به مسئولیت اجتماعی قرار گیرد.
طراز کیفی نمایشگاه لوور به همت حامی ایران آن، نشان از جایگاه بین المللی و رعایت استانداردهای جهانی بود، « انتشار کاتالوگ سه زبانه تمام رنگی نمایشگاه و تولید سه بروشور نمایشگاه به زبان های فارسی، انگلیسی و فرانسه» که به صورت رایگان در اختیار بازدیدکنندگان قرار می گرفت حاکی از آن بود برگزارکنندگان و حامی نمایشگاه نیاز بازدیدکننده و البته جایگاه خود و مجموعه نمایشگاهی که متولی آن شده اند را به خوبی درک کرده اند و می توان با افتخار ادعا کرد مجموعه آثار لوور در تهران دارای شناسنامه ایرانی نیز شدند و زبان و فرهنگ پارسی را هم برای خود ثبت کردند.
لوور در تهران مجهز بود، شاید نتوان گفت 100درصد کامل و فوق العاده بود، اما کمترین اشکالات و نواقص را داشت؛ «به کارگیری سیستم راهنمای هوشمند به سه زبان فارسی، انگلیسی و فرانسوی» و « طراحی اتاق معرفی(شو روم) با نمایش فیلمی کوتاه از تاریخچه تغییرات بنای لوور» نیز جلوه ای از ارزشگذاری به جایگاه موزه و بازدیدکنندگان آن بود.
لوور در تهران دقیق چیدمان شده بود، اتمسفر و شأن موزه ملی ایران، موزه لوور پاریس و بانک آینده رعایت شده بود؛ نورپردازی ها، رنگ آمیزی ها و طراحی و ساخت فضای نمایشگاه و فرم چیدمان آثار، مطابق با استانداردهای موزه ای و نمایشگاهی ایکوم -که مورد تایید کارشناسان فرانسوی نیز بود- را به همراه داشت، حس احترام و وقار را به آثار منتقل می کرد و بازدیدکننده نیز وقتی در میان آثار قدم می زد احساس غرور و منزلت می کرد.
لوور در تهران میهمان عزیزی بود، حدود 244 هزار نفر به تماشای آثار لوور در تهران آمدند، که این موضوع در نوع خود اتفاق بی سابقه «پربازدیدترین نمایشگاه در تاریخ موزه ملی ایران» محسوب می شود و این به مفهوم تبلیغات هدفمند و استفاده از تمام ظرفیت های اطلاع رسانی بانک آینده به عنوان تنهای حامی ایرانی این رویداد است به طوری که شاخص بازدیدهای موزه ملی ایران از نظر کیفی و کمی در روزهای نوروز نسبت به روزهای مشابه در سال 96 ، سه برابر شد و این یک رکورد بی سابقه در صنعت موزه داری ایران است.
لوور به فرانسه به خانه همیشگی خود بر می گردد، ولی این انتهای ماجرا نیست، آموزه هایی که این نمایشگاه در ارتقای سطح فرهنگی مخاطبان موزه در ایران که از طریق نقدها و مقالات و گزارش های و مستند های تصویری این رویداد کم نظیر را الهام بخش کرد از نکات ارزنده و چشم انداز خوبی برای پیشرفت های آتی صنعت موزه داری و نمایشگاهی در ایران خواهد بود و تا سال ها نیز مثال زدنی کرده است.
