باورهای غلطی که در مورد ایدز وجود دارد سبب می‌شود تحمل این بیماری سخت‌تر هم بشود. تنهایی، اضطراب و افسردگی، فرد مبتلا را مریض‌تر هم می‌کند. شما و خانواده با وجود افسردگی نمی‌توانید از بیمار خود مراقبت کنید.
مراقبت کردن از فردی که مبتلا به ایدز در مراحل پیشرفته است بسیار سخت خواهد بود. در عین حال این مسئولیت می‌تواند باعث شود تا زمان‌‌های ارزشمند و پرمعنایی را با افرادی سپری کنید که آنها را دوست دارید. همچنین به شما کمک می‌کند تا به توانایی‌هایی در خود دست یابید که قبلاً هرگز از وجود آنها خبر نداشتید.
نیازی نیست شما همه کارها را برای کسی که دوستش دارید انجام بدهید. آنها شاید کنترل بعضی قسمت‌های زندگی خود را از دست داده باشند بنابراین هر وقت ممکن بود اجازه بدهید خودشان تصمیم بگیرند.
همین طور که شرایط سلامتی آنها تغییر می‌کند توانایی‌ها و نقشی که در خانواده دارند نیز تغییر می‌کند. شما باید با همدیگر روی موارد زیر توافق کنید:
- چه کاری نیاز است انجام شود
- چقدر کار را شما می‌توانید انجام بدهید
- زمان برای کمک بیشتر چه وقت است
در ضمن شما باید به فکر سلامتی خود هم باشید تا بتوانید در مواقع نیاز به کمک بیمار بشتابید.
آموزش ببینید
اولین قدم یادگرفتن در مورد بیماری ایدز و (HIV) است. این موضوع نه تنها کمک می‌کند تا خود را برای اتفاق‌های آینده آماده کنید و نحوه مراقبت از او را یاد بگیرید بلکه ترس‌ها و باورهای غلط شما را نیز از بین می‌برد.
همان طور که می‌دانید بیماری (HIV) روی سیستم ایمنی بدن اثر می‌گذارد. افراد مبتلا به ایدز قدرت مقابله با بیماری‌ها و عفونت‌های ساده را هم از دست می‌دهند. مسئله مهم دیگر اینکه از طریق تماس‌های معمولی مانند: دست دادن، بوسیدن، در آغوش گرفتن یا اشتراک یک لیوان دچار ویروس (HIV) نمی‌شوید.
کاری کنید بیمار احساس راحتی کند
برای اغلب افراد هیچ جایی راحت‌تر از خانه نیست. از آنها بپرسید چه کاری می‌توانید انجام بدهید تا فضای زندگی‌شان را راحت‌تر کنید.
خیلی‌ها از کمک خواستن خجالت می‌کشند مخصوصاً در مواردی مثل حمام رفتن. اتاق آنها را جایی قرار بدهید که نزدیک حمام باشد. وسایلی که به آن نیاز دارند مانند: دستمال کاغذی، حوله یا پتو را در دسترس‌شان قرار بدهید.
اجازه بدهید صحبت کنند اما اصرار نکنید. مشکلی ندارد در مورد بیماری‌شان صحبت کنید. ممکن است او از طرح این موضوع ترس داشته باشد. اگر احساس کردید با طرح این موضوع آشفته می‌شوند موضوع را عوض کنید.
قرار نیست در تمام مدت با یکدیگر حرف بزنید. اینکه در سکوت کنار یکدیگر بنشینید، به موسیقی گوش بدهید یا کتاب بخوانید، هم خودش لطفی دارد. شما می‌توانید عشق و احساسات خود را بدون صحبت کردن هم بروز دهید.
یک مسئله مهم دیگر که باید در موردش صحبت و تشویق‌شان کنید موضوع درمان بیماری است. بیماران زیادی هستند که از انجام مراحل درمانی و پزشکی ترس دارند. ایدز از آن دست بیماری‌هایی است که اگر در مراحل اولیه با آن برخورد شود شانس درمان بالایی دارد. پس بهتر است آنها را به انجام متدهای درمانی تشویق کنید.
از آنها در مقابل عفونت‌ها مراقبت کنید
میکروب‌هایی که برای بدن شما خطری ندارند و نهایتاً باعث ایجاد یک کسالت ملایم در شما می‌شوند می‌توانند برای بیمار مبتلا به ایدز کشنده باشند. بنابراین در مورد رعایت مسائل ایمنی هوشیار باشید. اجازه ندهید دوستان و اقوامی که بیمار هستند به ملاقات او بیایند.
دستان خود را مرتب بشویید. اگر این احتمال وجود دارد که با میکروب‌ها در تماس باشید از دستکش‌های پلاستیکی استفاده کنید. وسایل شخصی مثل: مسواک، موچین و تیغ را به اشتراک نگذارید.
به سلامت کلی آنها برسید
تمام تلاش خود را بکنید تا بیمار از یک رژیم متعادل و سرشار از مواد مغذی مثل مایعات و فیبرها بهره‌مند باشد. غذاهای چرب، سرخ کرده و فلفلی زیاد مناسب نیستند.
میوه و سبزی‌ها را به خوبی بشورید. سبزی، گوشت و مرغ را به خوبی بپزید. از مصرف غذاهای دریایی به صورت خام خودداری کنید. بیمار را تشویق کنید تا جایی که می‌تواند بخورد. پزشک می‌تواند با تجویز داروهای ضدتهوع در این مورد به آنها کمک کند.
اگر زمان زیادی را در تخت خواب می‌گذرانند کمک کنید تا در اطراف گردشی کنند. خوابیدن در یک جا می‌تواند منجر به ایجاد زخم‌های بستر، سفتی مفاصل و ذات‌الریه شود. یک پرستار یا فیزیوتراپ می‌تواند به شما نحوه حرکت دادن مفاصل را نشان دهد تا جلوی عارضه‌های بعدی را بگیرید.
برای محافظت از پوست بیمار می‌توانید از مواد نرم در بستر استفاده کنید. استفاده از موادی که با پشم گوسفند تهیه شده توصیه می‌شود. در ضمن بستر بیمار را خشک نگه دارید. ماساژ دادن قسمت‌هایی از بدن که روی تخت قرار می‌گیرد خیلی کمک می‌کند. در صورت مشاهده نقاط قرمزی یا مناطق شکسته روی پوست بیمار حتماً با پرستار یا دکتر مشورت کنید.
در انجام کارهای روزمره به آنها کمک کنید
شما باید بدانید بیمار چه داروهایی را مصرف می‌کند، این داروها چه عوارض جانبی را دارد و چه زمانی باید با دکترشان تماس بگیرید. بیمار را به قرار ملاقاتش با دکتر یا آزمایشگاه برسانید. به آنها در پر کردن اوراق بیمه یا امور حسابداری بیمارستان کمک کنید.
موضوع وصیت کردن هم باید مطرح شود هرچند که موضوع بسیار چالش برانگیزی است. چرا که ممکن است رفته رفته توانایی‌های ذهنی آنها نیز دچار مشکل شود.
اگر بیمار نسبت به این موضوع دید بازی دارد در مورد آرزوهایی که در پایان زندگی دارند با آنها صحبت کنید. آیا دوست دارند در خانه از دنیا بروند یا بیمارستان. هر چقدر که این تصمیمات سخت هستند اما کمک می‌کنند هر دو طرف احساس راحتی و آسایش کنند.
مواظب خودتان هم باشید
شما نیز به غذای خوب، ورزش و استراحت نیاز دارید. زمانی را به خودتان اختصاص بدهید تا از انجام کارهایی که دوست دارید لذت ببرید. اگر نیاز به زمان بیشتری برای استراحت دارید می‌توانید از خدمات پرستاری استفاده کنید.
بد نیست به یک گروه مشاوره و افرادی که مثل شما از بیماران مبتلا به ایدز پرستاری می‌کنند ملحق شوید. برخورد داشتن با افرادی که شرایط مشابه شما را دارند خیلی مفید است.
منابع: kidshealth، aids، etu و webmd
