به گزارش ایسنا، آنها روز 7 دسامبر 1972 به همراه رونالد ایوانز با سفینه آپولو-17 راهی ماه شدند و طبق برنامه پس از قرار گرفتن در مدار این کره، سرنان و اشمیت به درون مه نشین رفته، در دوازدهمین گردش به دور ماه آن را از سفینه اصلی جدا کردند و دقایقی بعد به سطح ماه رسیدند.
حضور اشمیت به عنوان یک دانشمند زمین‌شناس در این گروه، به ناسا امکان داد که نمونه‌های با ارزشی از خاک و سنگ ماه به زمین آورده شود. آنان جمعاً بیش از 113 کیلوگرم از خاک و سنگ ماه را با خود به زمین آوردند.
سرنان و اشمیت با خودرو مه نورد، 36 کیلومتر رانندگی و از چندین نقطه نمونه جمع آوری کردند. فضانوردان با یک مته سوراخی به عمق 2.45 متر را بوجود آوردند و نمونه‌هایی از این عمق را تهیه کردند.
آنان جمعاً 75 ساعت در ماه اقامت داشتند و طی سه خروج از سفینه مه‌نشین، 22 ساعت را در ماه پیاده روی و رانندگی کردند. در پایان، اشمیت و سرنان به مه‌نشین بازگشته و راهی مدار ماه شدند تا به همکار دیگرشان بپیوندند که در آنجا بسر می‌برد.
سرنان آخرین فضانورد آپولو بود که ماه را ترک گفت. آپولو-17 به فاصله 1.8 کیلومتری از محل‌پیش بینی شده در 300 کیلومتری شرق پاگوپاگو در اقیانوس اطلس فرود آمد. با بازگشت آپولو17 به زمین پرونده طرح 24 میلیارد دلاری سفر انسان به ماه بسته شد و نام اشمیت و سرنان به عنوان آخرین مسافران ماه به ثبت رسید.
از جمله نکات جالب این سفر آن بود که هریسون اشمیت بعد از نخستین راهپیمایی بر سطح ماه و با بازگشت به داخل مه نشین دچار حالتی شبیه به سرماخوردگی گردید. بعدا مشخص شد که او به گرد و غبار ماه حساسیت دارد!
