از زمانی که فر اختراع شد، کیک‌ها باعث بسط روح و رفع دلتنگی بوده‌اند. هیچ نقطه‌ی عطفی را در زندگی نمی‌توان بدون یک کیک ستاره‌دار طی کرد؛ حتی حالات بد روحی هم لحظاتی با چشیدن این طعم‌های شیرین٬ درمان می‌شوند. در اینجا کیک‌های موردعلاقه‌ی همه‌ی ما از سراسر جهان گردآوری‌شده‌اند. کیک‌های کلاسیک، مهره‌های اصلی هستند که برش‌هایشان منوی دسرها را فتح کرده‌اند و قلب وعده‌ی شام در سراسر دنیا محسوب می‌شوند. با بنیتا همراه باشید.
ایتالیا: تیرامیسو
اسم این دسر همه‌چیز را بیان می‌کند: «مرا انتخاب کنید» یا «مرا بردارید» به زبان ایتالیایی. تیرامیسو یک کیک شیرین، کافئین دار و نقطه اوج منوهای ایتالیایی در سراسر جهان است. این کیک از لایه‌های بیسکوییت لیدی فینگر نم خورده در قهوه که ردیف ردیف و لایه‌لایه روی‌هم چیده می‌شوند تشکیل‌شده و مابین ردیف‌های آن با پنیر ماسکارپونه و تخم‌مرغ و شکر پرشده‌است. هرچند در بسیاری از نسخه‌های جدید دستور تیرامیسو، کیک اسفنجی به‌جای لیدی فینگر جایگزین شده و برخی قهوه حاوی لیکور را به این دسر اضافه کرده‌اند.
تیرامیسو در ایتالیا یک پذیرایی رایج و متداول محسوب می‌شود و در شهر رم خودش را به‌عنوان یک نام خاص ثبت کرده است. امروزه این کیک در بسیاری از طعم‌های مختلف مثل توت‌فرنگی یا پسته عرضه می‌شود.
آلمان: کیک جنگل سیاه
شهرت این کیک اسفنجی شکلاتی با گیلاس، متأسفانه در خارج زادگاهش(آلمان) قدیمی شده و دیگر باب نیست، اما نسخه معتبر آن طعمی بسیار لذیذ و مست‌کننده دارد. اسم آلمانی آن از نوشیدنی «برندی‌گیلاس» گرفته‌شده و ما تنها از یکی دو جرعه‌ی آن صحبت نمی‌کنیم، بلکه در دستورالعمل اصلی آن حداقل نصف یک فنجان از این نوشیدنی را به طعم آلبالویی یا گیلاسی کرم آن اضافه می‌کنیم. علاوه بر خامه بین لایه‌های کیک، خود کیک هم هر تکه‌اش در دهان طعمی هیجان‌انگیز و شعف‌آور به‌جا می‌گذارد. کافه شافر که در سال 1915 توسط فردی به نام جوزف کلر تأسیس شد، به تهیه و تولید کیک جنگل سیاه با دستورالعمل اصیل و اصلی معروف است.
آمریکا: چیزکیک یا کیک پنیری
کیک‌های زیادی را می‌توان به‌عنوان کیک کلاسیک آمریکایی نام برد، بنابراین ابتدا از کیک‌هایی مثل براونی شکلاتی، کیک مخملی سرخ و... معذرت می‌خواهیم! ما چیزکیک را به‌عنوان کیک سنتی نماد آمریکا انتخاب می‌کنیم. قدمت آن به یونان باستان برمی‌گردد که از آن زمان هم مردم عادت داشتند تکه‌های بزرگ پنیر شیرین شده را ببلعند، چیزی مشابه چیزکیک امروزی. رومی‌ها نیز یک نسخه پخته‌شده‌ی مشابه داشتند، گرچه این مدل از آنجاکه پنیر را با مقدار زیادی عسل و برگ گل سرخ معطر شیرین کرده بودند شباهتی به چیزکیک‌های امروزی ندارد.
کیک پنیر سرد معاصر در اواخر سده 1800 و بعد از خلق پنیر خامه‌ای درست شد. بعدها در نیویورک محبوب و مد شد تا جایی که چیزکیک‌های کلاسیک امروزی در جهان با نام نیویورک معروف‌اند. باوجوداینکه این کیک از ترکیب پنیر و شکر و تخم‌مرغ روی پوسته‌ی زیرین متشکل از کوکی و بیسکوییت فشرده درست‌شده، ولی تابه‌حال به‌خوبی توانسته از حملات متعدد طرفداران رژیم‌های غذایی در امان بماند.
رستوران جونیور در بروکلین که در سال 1950 در اصل برای طبخ کیک پنیر تأسیس شد، اکنون شعبه‌هایی گسترده در تمام کشور دارد که همه‌ی آن‌ها برش‌های کیک اصیل پنیر را توزیع می‌کنند.
مالزی، سنگاپور: کیک پاندان
Credit: edition.cnn
برخلاف ظاهر رادیواکتیوش، این کیک طعمی طبیعی و عطری جنگلی دارد. این کیک در اساس یک کیک شیفون است که به آن رنگ سبزی از نخل گرمسیری آن منطقه تزریق می‌کنند، که مثل نمک در این کشورها ماده‌ای رایج است. و طعم شیرین و چسبناک برنج و جوجه و هر چه که فکر نمی‌کنید را در خود دارد! اما به‌هرحال کیکی پف‌کرده از خانواده کیک‌های اسفنجی و شیفون است. این کیک مخصوصاً در مالزی و سنگاپور که «پاین گاردن» بهترین و معروف‌ترین این کیک‌ها را تولید می‌کند، از محبوبیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. و همچنین فروشگاه معروف کیک، بنگوان سولو، در فرودگاه سنگاپور یک شعبه دارد که می‌تواند نقطه تمام‌کننده و کاملی بر سفر شما به این کشور باشد.
فرانسه: مادلین
این کیک اگر از مسیر انبوهی از تجربه‌گرایی‌های مدرن رد نشده بود، شاید امروزه کیک کلاسیک فرانسه نبود. ولی حالا بیایید مادلین را به شما معرفی کنیم. مارسل پروست رمان‌نویس معروف فرانسوی در کتاب مشهور خود «در جستجوی زمان ازدست‌رفته» نام کیک مادلین را بر سر زبان‌ها انداخت چنانکه در چندین جلد از این کتاب از این یادکرد که چطور خوردن این کیک او را در سیلی از خاطرات کودکی رها می‌کند .
نه! ما هم این کتاب چند جلدی قطور را نخوانده‌ایم، اما مثل هر کس دیگری امیدواریم با ذکر این نکته «لحظات پروستی» باهوش‌تر به نظر برسیم! ظاهراً در زمان پروست این شیرینی کمی خشک بوده، ولی امروزه این کیک‌های ساده صدفی شکل، مخصوصاً وقتی طعم کره بدهند و پف‌کرده و سبک باشند و ترجیحاً تازه از فر بیرون آمده باشند بسیار لذیذ هستند.
هرکسی شیرینی فروشی محبوب خودش را انتخاب می‌کند، اما «بل سوکره بلانژری» در منطقه‌ی 12 پاریس به‌خاطر واردکردن لعاب خوشمزه لیمو به این کیک بی‌شک بهترین گزینه است.
استرالیا: لامینگتون
تکه‌های کیک اسفنجی ساده، با طی کردن مسیری که در آن طعم نارگیل به آن‌ها اضافه می‌شود و پوشش شکلاتی می‌گیرد، زندگی جدیدی به اسم لامینگتون را آغاز می‌کند.
این کیک استرالیایی نام خود را از لردلامینگتون گرفته که از سال 1896 تا 1901 در کوئینزلند حکمرانی می‌کرد. این شیرینی‌ها امروزه شمایل و نماد ملی استرالیا هستند. برای گیر آوردن یک لامینگتون کلاسیک و اصیل، مراجعه به شیرینی فروشی «کاندید» که کمی بیرون از شهر ملبورن واقع‌شده گزینه‌ی خوبی است. آن‌ها داخل این شیرینی از یک مربای خوشمزه تمشک استفاده می‌کنند و با گاناش به آن پوشش شکلاتی می‌دهند و به آن نارگیل واقعی تکه شده یا گاه رنده شده می‌زنند.
نیوزلند: پاولووا
نیوزلند پس‌ازاینکه پاولوا به‌عنوان یک کیک کیوی در دیکشنری آکسفورد ثبت شد، نبرد آشپزی را از استرالیایی‌ها برد. این کیک نام خود را از یک بالرین معروف روسی به نام آنا پاولووا گرفته است، و بی‌شک عدالت را در حق نامی که از آن آمده ادا می‌کند. پاولووا از سفیده‌ی تخم‌مرغ هم‌زده‌شده و مخلوط شده با شکر، خمیری که خیلی آهسته پخته می‌شود، و انبوه میوه‌های مختلف تابستانی که روی آن قرار می‌گیرند درست می‌شود.
وقتی آن را گاز می‌زنید پوشش رویی آن ترد و مرکز آن نرم است و بدون اینکه سنگین و حجیم باشد، رضایت خاطر کامل را به شما می‌دهد. اینکه این کیک ابتدا چه زمانی و کجا درست شد مدت‌ها موضوع مشاجره استرالیا و نیوزلند بود که به‌تازگی این ماجرا حل‌وفصل شد. در نسخه‌ی جدید آنلاین فرهنگ لغات آکسفورد ثبت‌شده که این کیک برای اولین بار در سال 1927 در نیوزلند پخته شد. در شهر ولینگتون، قنادی «فلوریدیتاس» به خاطر استفاده از شکر قهوه‌ای در این کیک و روکش کردن آن با بهترین میوه‌های فصل، معروف است.
هنگ‌کنگ: مالایگو
Credit: edition.cnn
اگر شما زندگی تاریکی به سبک «کانتونی» دارید، این تنها شانس زیبایی است که ممکن است از آن برخوردار شوید. مالایگو یک کیک اسفنجی است که در ظرف‌های بامبو با روش بخارپز پخته می‌شود و قسمتی از ظرف غذای کلاسیک و کم‌هزینه این منطقه است که البته بیشتر صبح‌ها سرو می‌شود. مواد تشکیل‌دهنده‌ی این کیک تخم‌مرغ، آرد، کره، چربی خوک و شکر قهوه‌ای هستند و خمیر آن‌ها زمانی طولانی را در تخمیر می‌گذراند تا کیک حسابی پف کند. همچنین مالایگو دارای طعمی کاراملی است که لذت جویدن آن بسیار خوشایند و اعتیادآور است.
برای اینکه یک مالایگوی واقعا کلاسیک و پخته‌شده بر اساس نسخه‌های معتبر را بخورید، می‌توانید به قهوه‌خانه «لین هیونگ» بروید که در آن هرروز مقدار زیادی مالایگو پخته می‌شود. این مکان یک سبد خیلی بزرگ بامبو را برای بخارپز کردن این کیک به خدمت گرفته است. ظاهر دل‌فریب این کیک، باعث می‌شود همیشه در سالن غذاخوری بین مدعوین که مشتاق گرفتن سهم خود از این کیک نرم و پف‌کرده هستند، همهمه‌ای ملایم به وجود بیاید.
منبع: edition.cnn ,tasteofhome
